Τρεις ιστορίες-εικόνες της ζωής στην Άνδρο, με αφορμή τρία τοπικά φαγητά του πασχαλινού Γαστρονόμου..
Δέκα εξαίρετοι μάγειρες από τις Κυκλάδες μαζεύτηκαν για να ετοιμάσουν το πασχαλινό τραπέζι του Γαστρονόμου. Την Άνδρο εκπροσώπησε ο Δημήτρης Γιγίνης από το Κόρθι, μάγειρας τρίτης γενιάς, με τρεις εμβληματικές τοπικές συνταγές: τα βλασερά ψωμάκια, το πατσαδάκι του με κάρδαμο, τις πατάτες και τα καρότα αλλά και τον Λαμπριάτη του με τα 33 αυγά! Μερακλής ο μάγειρας: «Τόσα πρέπει να είναι, όσα τα χρόνια του Χριστού», επέμενε. Εδώ και αρκετά χρόνια δουλεύουν με τον Παναγιώτη Αναστασόπουλο, συγγραφέα, μια ιδέα για τη δημιουργία ενός βιβλίου με παλιές συνταγές της Άνδρου που θα πλαισιώνουν ιστορίες από το νησί, με τοποθεσίες και πρόσωπα φανταστικά και μη. Οι συνταγές είναι του Δημήτρη και τα κείμενα του Παναγιώτη. Κάποιες από αυτές τις μοιράζεται μαζί μας:
Συνταγή:Βλασερό ψωμί
Μια μικρή ιστορία: «Στάθηκε πάνω από τη γιαγιά της και δεν το κούναγε ρούπι. Από την ημέρα που την έφερε στην Άνδρο η μάνα της να κάτσει λίγες μέρες, δεν ξεκόλλαγε από δίπλα της. Τώρα η γιαγιά σκυμμένη στη σκάφη ζύμωνε, ήθελε να κάνει ψωμάκια βλασερά, που τόσο άρεσαν στη μικρή και παράλληλα της έλεγε ιστορίες για τις Δρίμες, τα δαιμόνια που κάνανε κακό σε όλα και όλους, όταν φανερώνονταν. Πάνω από το κεφάλι της η κρεββατιά ίσα ίσα που δεν την ακούμπαγε. Ανασηκώθηκε η γιαγιά, έπιασε τη μέση της με τα δυο της χέρια, αναστέναξε, την κοίταξε γλυκά και της ζήτησε να την βοηθήσει να φέρουν ξύλα από το κονάκι για ν’ ανάψουν το φούρνο. Ξαφνιάστηκε η Φωτούλα. ”Και το ζυμάρι γιαγιά;” ”Το ζυμάρι τώρα θα ξεκουραστεί μάτια μου, έλα πάμε.”»
Συνταγή: Λαμπριάτης
Μια μικρή ιστορία: «Παράτησε τα πιάτα, ακούμπησε τους αγκώνες της στο μάρμαρο του νεροχύτη και το πρόσωπό της στις παλάμες. Το μυαλό της έφυγε, έτρεξε για μια ακόμα φορά τις τελευταίες ώρες στην περασμένη Κυριακή, την Κυριακή του Πάσχα.
Αναπολεί και μια γλυκιά νοσταλγία την κυριεύει, είχε, ούτε που θυμάται από πότε, καιρό να νιώσει έτσι.
Δεν έχει ακόμα καταλάβει τι την συνεπήρε, τι αναστάτωσε την καρδιά και το σώμα της. Όλα ξεκίνησαν όταν βγήκε ο Λαμπριάτης ο δικός της από τον φούρνο, άλλοι πέντε ήταν κιόλας ανοιγμένοι. Όλοι δοκίμαζαν, γελούσαν και μοίραζαν ευχές. Άνοιξε το καπάκι και ξάφνου δεκάξι ζευγάρια μάτια γύρισαν ταυτόχρονα, σα να τους πήρε η ευωδιά, τους τράβηξε, τους μάγεψε.
…..
Ακόμα γυρνάνε στο νου της οι στίχοι που της ψιθύρισε στ’ αφτί την ώρα που δίνανε τα χέρια: ”εγώ κρασί δεν έπινα, ρακί για να μεθύσω, τώρα τα πίνω και τα δυό, για να σ’ αλησμονήσω”».
Συνταγή: Πατσαδάκι Ανδρου
Μια μικρή ιστορία: «Είχε από ώρα βάλει τον τέντζερη στη φωτιά, όσο καθάριζε τα ποδαράκια του κατσικιού και τις κοιλιές, δεν έβαλε γλώσσα μέσα. Έ, όταν έπιασε να γυρίσει τα άντερα το… τερμάτισε!
Αναρωτιέμαι μέσα μου, πατσαδάκι θα έκανε. Αυτή συνέχισε: Είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι στη Ραφήνα και τους φιλοξένησε. Η νονά μου, η Σιοκορέλενα, της είπε να ονομάσει το πρώτο της παιδί Φωτεινή, αν είναι κορίτσι για να μην κάνει άλλα κορίτσια. Εκείνη δεν ήθελε. Όταν πια τα κορίτσια έγιναν επτά με τη Μαρίκα, τότε το αποφάσισε. Και μετά από εμένα που επιτέλους με έβγαλε, έκανε δυο αγόρια και μια αποβολή· πάλι αγόρι, της είπαν… Και στη δική σου τη γέννα όλοι περίμεναν, ακόμα και η μαμή, δίδυμα γιατί είχε πολύ μεγάλη κοιλιά…”
Την σταμάτησα. ”Θεία δεν πρόκειται να φάμε σήμερα αν συνεχίσεις τις ιστορίες σου” ».
