Ο μήνας τελειώνει με την Τσικνοπέμπτη. Κάτι θα τσικνίσουμε φυσικά. Αλλά τι θα πιούμε; Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Στα δημοφιλή αρνίσια παϊδάκια μια Νεμέα Reserve. Το εξαιρετικό Αγιωργίτικο του Κτήματος Χαρλαύτη θα δώσει εκείνα τα βαθιά φρουτώδη και μπαχαρένια χαρακτηριστικά της, που θα μετριάσουν τη λιπαρότητα του κρέατος και θα αναδείξουν τη νοστιμιά του. Το ίδιο κρασί θα συντροφεύσει θαυμάσια και τα χοιρινά κοψίδια στα κάρβουνα. Ένα Syrah του Κτήματος Αβαντίς παίζει επί ίσοις όροις με το Cabernet Sauvignon Trilogia του Κόκκαλη δίπλα στο μέτρια ψημένο μοσχαρίσιο φιλέτο, ενώ το Merlot Château Julia του Κώστα Λαζαρίδη, γήινο και σταθερό, κολακεύει τη ζουμερή μοσχαρίσια μπριζόλα και τα βοδινά λουκάνικα. Αντίθετα, τα χοιρινά λουκάνικα φλερτάρουν απροκάλυπτα με μια Ράμνιστα Κυρ-Γιάννη, ενώ τα λουκάνικα από κοτόπουλο θα προτιμήσουν ένα Gewürztraminer της Σεμέλης.
Tip gourmand!
Θα βάλουμε στο τραπέζι μια μαλακιά μη παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης, πλούσια και πολύπλοκη γεύση που ξεκινάει φρουτώδης και εξελίσσεται σε γήινη με νότες ξηρών καρπών. Στα ποτήρια μας σερβίρουμε ένα speyside μαλτ, ένα Glenfiddich φρουτώδες, ευγενικό, με νότες μελιού (να μην ξεχνάμε ότι στην Κρήτη –αλλά και στην Τοσκάνη– η γραβιέρα σερβίρεται με μέλι). Για κάτι πιο πλούσιο, ένα Bruichladdich 10 ή ένα βουτυράτο Arran θα δώσουν άλλες διαστάσεις και στο τυρί και στην απόλαυση.
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Φεβρουαρίου, τεύχος 154.
