Η φράουλα είναι φυτό έρπον και, αν και πολυετές, η εντατική καλλιέργεια το έχει μετατρέψει σε μονοετές. Η εποχή της ξεκινάει τον Μάιο και ολοκληρώνεται στα τέλη Ιουνίου, αλλά υπάρχουν και όψιμες ποικιλίες που βγαίνουν μέχρι τα τέλη Αυγούστου και είναι καλό να τις προτιμάμε, καθώς έχουν μεγαλύτερο χρόνο ωρίμασης, αλλά -προσοχή- είναι πάντα μικρές. Εφιστούμε την προσοχή στο θέμα του μεγέθους, γιατί είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να προσέχουμε όταν τις αγοράζουμε.
Οι φράουλες, παρότι λαχταριστές, γευστικές και πολύ θρεπτικές, έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα ως καλλιέργεια: έχουν πολλούς μυκητολογικούς εχθρούς. Οπως λέει ο τεχνολόγος τροφίμων Γιάννης Δερμιτζάκης, το αποτέλεσμα είναι να δέχονται καθημερινούς ψεκασμούς με διαφυλλικά λιπάσματα (λιπάσματα δηλαδή που δεν στέκονται μόνο στην επιφάνεια, αλλά μπαίνουν και μέσα στο φυτό), καθώς και υδρολίπανση (λίπανση μέσω του ποτίσματος). Αρα είναι φρούτα από τα πιο επιβαρυμένα με χημικά. Ταυτόχρονα, όμως, δέχονται και ορμόνες προκειμένου να επιταχυνθεί η περίοδος ωρίμασής τους (μερικές μεγαλώνουν ακόμη και σε μία μέρα) και να αυξηθεί το μέγεθός τους. Και αυτό είναι που πρέπει να προσέχουμε. Φυσικά υπάρχουν ποικιλίες που δίνουν μεγαλύτερους καρπούς και μπορεί ένα μεγάλο μέγεθος να δικαιολογείται από αυτό, αλλά η πιο συνηθισμένη ποικιλία που βρίσκουμε στις αγορές και στα σούπερ μάρκετ είναι η camarosa, που έχει φυσιολογικό μέγεθος. Αρα τις υπερβολικά μεγάλες φράουλες τις αποφεύγουμε. Συχνά επίσης θα συναντήσουμε υβρίδια που έχουν φτιαχτεί ειδικά για να έχουν πιο ελκυστικό άρωμα ή καλύτερη γεύση, όμως είναι πιο ευπαθή και τις περισσότερες φορές διαθέτουν ένα «ξυλώδες» εσωτερικό κάτω από το κοτσάνι.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η φράουλα είναι από τα προϊόντα που θα ήταν καλύτερο να τα προτιμάμε βιολογικά, ειδικά αν τα προορίζουμε για μικρά παιδιά. Σας φαίνονται ακριβές και είναι λογικό, όμως η υψηλή τιμή τους δικαιολογείται απολύτως από τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι βιοκαλλιεργητές στην παραγωγή της, αφού προσπαθούν να καταπολεμήσουν τους πολλούς και επίμονους εχθρούς μόνο με θειάφι και χαλκό, των οποίων η χρήση επιτρέπεται. Αρα συχνά έχουν μεγάλες απώλειες στη σοδειά, ενώ λόγω απουσίας ορμονών χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο για την ωρίμασή τους. Είναι πάντα μικρούλες και εξαιρετικά μυρωδάτες.
Οταν αγοράζουμε φράουλες, προσέχουμε να μην έχουν αμυχές κοντά στο κοτσάνι, γιατί ελκύουν μικροοργανισμούς, προτιμάμε αυτές που έχουν ομοιόμορφο ροδοκόκκινο χρώμα και τις συντηρούμε στο ψυγείο τυλιγμένες σε διάφανη μεμβράνη ή βρεγμένο χαρτί ή σε δροσερό και σκιερό μέρος τους ανοιξιάτικους μήνες. Τις πλένουμε μόνο πριν τις φάμε.
Με όλα αυτά στο μυαλό μας, μπορούμε να τις απολαύσουμε… υπεύθυνα.
