Όλοι μας φυσικά γνωρίζουμε τον χειμώνα και την Πρωτοχρονιά.
Στο τέλος κάθε ημερολογιακού έτους και στην αρχή του επόμενου, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η φύση πέφτει σε ένα είδος νάρκης με χαμηλές θερμοκρασίες, μειωμένη ηλιοφάνεια και χαμηλό μεταβολισμό για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Θα είχε, πιστεύω, κάποιο ενδιαφέρον όμως να ασχοληθούμε λίγο και με την άλλη Πρωτοχρονιά, την καλοκαιρινή.
Μα έχει Πρωτοχρονιά το καλοκαίρι;
Την άνοιξη έχουμε το ξύπνημα της φύσης από τον λήθαργο του χειμώνα, με άνοδο της θερμοκρασίας και της ηλιοφάνειας. Με την είσοδο του καλοκαιριού έχουμε μεγάλη φωτοπερίοδο, υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και υψηλή περιεκτικότητα υγρασίας στην ατμόσφαιρα λόγω έντονης εξάτμισης.
Καθώς λοιπόν προχωράει το καλοκαίρι, έρχεται κάποια στιγμή και ο Αύγουστος. Μαζί με τον Αύγουστο έρχονται και τα μελτέμια. Το μελτέμι είναι θερμός και ξηρός βόρειος άνεμος. Τι συμβαίνει λοιπόν τότε: όσα λαχανικά και φρούτα έχουν φυτευτεί την άνοιξη και είναι σε πλήρη εξέλιξη και ανάπτυξη ξαφνικά παθαίνουν ένα έντονο σοκ. Ενώ είχαν συνηθίσει σε μια ισορροπημένη άρδευση και περίπου 60%-70% σχετική υγρασία στην ατμόσφαιρα, ξαφνικά αυτή αφυγραίνεται και τα φυτά δεν μπορούν να απορροφήσουν υγρασία από τα φύλλα τους. Εμείς ποτίζουμε και αυτά δείχνουν μαραμένα. Αυτό μπερδεύει τη λειτουργία του φυτού, με αποτέλεσμα να νιώθει ότι κινδυνεύει η ζωή του. Το φυτό καταλαβαίνει ότι τελείωσε η παραγωγική του περίοδος. Μόλις τα φυτά νιώσουν ότι πεθαίνουν, επιταχύνουν τη διαδικασία παραγωγής σπόρων με σκοπό να διαιωνίσουν το είδος τους. Αυτό συνήθως συνοδεύεται από πίκρισμα των καρπών (μελιτζάνα), σκλήρυνση των βλαστών, ανάπτυξη μεγάλων πληθυσμών ξηροθερμικών παρασίτων (τετράνυχος) και τελικά τον θάνατό τους.
Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε χρόνο και η έκτασή του είναι ανάλογη με την ένταση και τη διάρκεια των μελτεμιών. Χαρακτηριστικά διαπιστώνουμε ότι μετά τα μελτέμια τίποτα δεν είναι όπως πριν! Είναι λες και η φύση κάνει χώρο για τα φθινοπωρινά είδη, βοηθώντας να πεθάνουν τα καλοκαιρινά.
Καλή Πρωτοχρονιά, λοιπόν!
