Κατά τις 12 το μεσημέρι, το τηλέφωνο χτυπά. Γύρω στα 30 άτομα, όσα ήταν εκείνη την ώρα στα γραφεία του τρίτου, μαζεύονται γύρω του και προσπαθούν να ακούσουν. Μετά από λίγο, επιφωνήματα, χειροκροτήματα και γέλια γέμισαν τον όροφο. Ένα πλασματάκι τόσο δα, 3.300 γρ. και 51 εκ., μας άλλαξε. Ένα χαμόγελο διαγραφόταν στα χείλη για μέρες, κάποια δάκρυα γυάλιζαν στα μάτια, οι στριμμένοι μαλάκωσαν ξαφνικά, οι καλοί έγιναν καλύτεροι, οι φωνακλάδες μιλούσαν πιο χαμηλά, οι αδιάφοροι έδειχναν ενδιαφέρον. 3.300 γρ. και 51 εκ. έφεραν τόσες αλλαγές. Σκέψου τι θα γίνει σαν φτάσει τα 10 κιλά· θα αλλάξει όλο τον κόσμο.
Κατά τις 12 το μεσημέρι ο ήλιος χτυπά στα πλακόστρωτα του νησιού και η μικρή εκκλησία με την τεράστια πόρτα έχει μετά από καιρό ζωή. Στο τραπέζι στον προαύλιο χώρο, προσεκτικά τακτοποιημένα, ολόλευκα ψηλόλιγνα αμυγδαλωτά, σαν κακοσχηματισμένα αχλαδάκια, αντανακλούν όλο το φως. Αγνότητα, γλύκα και φινέτσα σε ένα μόνο γλυκό. Σαν τα συστατικά που της πρέπουν της ζωής, σαν τις ευχές όλων μας προς το πλασματάκι για το οποίο φτιάχτηκαν.
Αμυγδαλόψιχα και ζάχαρη άχνη σε αναλογία 2:1 ζυμώνονται μαζί με τόσο ανθόνερο ώστε να πλάθονται. Σχηματίζουμε αχλαδάκια, αστεράκια, μπαλάκια, ό,τι σχήμα θέλουμε και τα ψήνουμε για περίπου 20 λεπτά στους 180° C, ίσα ίσα να γίνουν ελαφρώς κρουστά. Tα αφήνουμε να κρυώσουν, τα ραντίζουμε με λίγο ανθόνερο και τα βουτάμε σε γενναία ποσότητα ζάχαρης άχνης, για να γίνουν ολόλευκα και όσο πρέπει γλυκά.
