Οταν ο Εμανουέλ Μακρόν βγήκε από το πρώτο του ντιμπέιτ των πέντε υποψηφίων για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ζήτησε από τους ανθρώπους του να του βρουν σοκολάτα για να ξαναπάρει δυνάμεις. Τότε επενέβη, υπερπροστατευτική, η από οικογένεια πέντε γενεών σοκολατοποιών σύζυγός του Μπριζίτ και του το έκοψε αμέσως: «Όχι, δεν θέλω να φας αυτές τις βρωμιές». Και ο μέλλων πρόεδρος υπάκουσε, ψέλλισε τη λέξη του Καμπρόν και πρόσθεσε: «Καλά, φέρτε μου νερό, λοιπόν». Το βράδυ της νίκης του πρώτου γύρου πήγε τους επιτελείς του στην μπρασερί «Λα Ροτόντ» του μπουλβάρ Μονπαρνάς, όπου έφαγε αφροδισιακά στρείδια (υποθέτω μεγέθους μηδέν), αιμοκαθαρτικά σπαράγγια και ήπιε λίγο Καμπανίτη στο ευφορικό κλίμα της βραδιάς. Για τον Μακρόν λένε πως είναι ο πρώτος μετά τον Μιτεράν πρόεδρος που γνωρίζει από κρασιά. Στο μέλλον θα γνωρίζουμε τις γαστριμαργικές του συνήθειες ως προέδρου, καθώς τα επίσημα γεύματα συντίθενται με κριτήριο τις προτιμήσεις των προσκεκλημένων και τα κύρια διατροφικά δεδομένα της Γαλλίας. Κατ’ ιδίαν όμως, ο πρόεδρος μπορεί να τρώει ό,τι θέλει. Ο Σιράκ, παλαιότερα, πήγαινε στο γωνιακό του τραπέζι δεξιά τω εισερχομένω της μπρασερί «Λιππ», για να φάει την αγαπημένη του μοσχαροκεφαλή, η οποία είχε καταστεί θρυλική. Λένε πως, όταν κυριαρχούσε στη δημοσιότητα το πρόβλημα με τις τρελές αγελάδες και πήγε ο Σιράκ ως πρόεδρος στη Βρετανία, ένας Άγγλος δημοσιογράφος τον ρώτησε αν δεν θα ήταν προτιμότερο να αντικαθιστούσε τη μοσχαροκεφαλή με το (αγγλικό) βασιλικό ροσμπίφ. Ο Σιράκ δεν πτοήθηκε και του απάντησε: «Αν θέλουμε να έχουμε ένα βασιλικό ροσμπίφ, πρέπει πρώτα να έχουμε ένα βόδι. Αλλά, όπως όλα τα μοσχάρια δεν μπορούν να γίνουν βόδια, θα πρέπει να τρώμε τα μοσχάρια. γι’ αυτό είναι σημαντικό να καταναλώνουμε τη μοσχαροκεφαλή». Μετά από αυτά δεν είναι παράδοξο που ο αντισυμβατικός δεξιός διανοούμενος Ερίκ Ζεμούρ μετέτρεψε το la tête de veau du President (η μοσχαροκεφαλή του προέδρου) σε President tête de veau (πρόεδρος μοσχαροκεφαλή).
Η γαλλική μοσχαροκεφαλή δεν είναι όπως εκείνη η περίφημη βραστή που σερβίρει το χάνι του Πανετσομήτρου στον φθιωτικό Τυμφρηστό ούτε η φουρνιστή μοσχαροκεφαλή γκιούλμπασι στη λαδόκολλα. Η γαλλική είναι –ξεκοκαλισμένη και αυτή– βρασμένη, τυλιχτή με σπάγγο, συνοδευόμενη με λαχανικά βρασμένα στο ζουμί της και περιχυμένη με σάλτσα ραβιγκό με κοκκάρι και μυρωδικά.
Μοσχαροκεφαλή έφαγε και ο Ολάντ την Κυριακή του δεύτερου γύρου των τωρινών προεδρικών εκλογών σε ένα μπιστρό της Τουλ. Ο Μιτεράν, προαισθανόμενος το φυσικό τέλος του, κάλεσε λίγους φίλους του και έφαγαν ή μάλλον καταβρόχθισαν τους απαγορευμένους στα εστιατόρια ορτολάνους. Ο Ζισκάρ τρώει με μεγάλη προσοχή, χωρίς υπερβολές. Ο Σαρκοζί έχει αδυναμία στις πίτσες και στο σπαγκέτο. Η σύζυγος του Ντε Γκολ πήγαινε η ίδια στους εδωδιμοπώλες των Halles (το κατά Ζολά στομάχι του Παρισιού, που κατεδαφίστηκε επί Πομπιντού) και αγόραζε κονσέρβες αρακά, που αγαπούσε πολύ ο Μέγιστος.
Κάθε ηγεμών και τα γούστα του.
