Τα διακεκριμένα ελληνικά προϊόντα δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιλογών των πιο δημιουργικών μας αρχιμαγείρων.
Οσο κι αν ψάξουμε, δεν πρόκειται να βρούμε ούτε ένα εστιατόριο, ούτε έναν σεφ, από τους μορφωμένους, αυτούς που κόπτονται για τη μαγειρική παράδοση, την πρώτη ύλη και την εποχικότητα, ο οποίος αυτή την εποχή, που τα πορτοκάλια της πατρίδας μας φτάνουν στην καλύτερή τους στιγμή, να τα έχει, με κάποιον τρόπο, προσθέσει στον κατάλογό του. Είτε ως βασικό συστατικό μιας μαγειρικής είτε στη λίστα των γλυκών, εκεί όπου η αρωματική γκάμα, η θεσπέσια γεύση αυτού του φρούτου ίσως αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο. Εάν το πορτοκάλι ανήκει στις πρώτες ύλες που αρέσουν στον σεφ, τότε θα το συναντήσετε στις μαγειρικές του, ακόμη και το καλοκαίρι, όταν τα εσπεριδοειδή είτε είναι πολυκαιρισμένα ψυγείου είτε εισαγωγής, κερωμένα και τρισάθλια. Εάν δεν το προτιμά, σπάνια θα το δοκιμάσει στον καιρό του έστω για λίγο, σε μια-δυο συνταγές.
Στρατηγική ανάδειξης διακεκριμένων ελληνικών προϊόντων δεν υπάρχει σχεδόν σε κανένα εστιατόριο. Κι ας είμαστε μια χώρα τουριστική, κι ας μας δίνεται η δυνατότητα να δειγματίσουμε τα προϊόντα μας σε εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Ξεκίνησα με το πορτοκάλι, καθώς, λίγο πριν γράψω, ξεφλούδιζα ένα και με «κτύπησαν» τα αιθέρια έλαια που εκτινάσσονταν στο πρόσωπό μου. Προφανώς, το πορτοκάλι είναι το τελευταίο μας πρόβλημα. Ας υπήρχαν δουλεμένες λίστες του ελληνικού αμπελώνα, σ’ όλη την γκάμα των τιμών, εκλεκτά λάδια πάνω στο τραπέζι, να προσθέτουν οι πελάτες στο φαγητό, ποικιλία από ελιές, αυτόν τον παρεξηγημένο θησαυρό, κι ας πήγαιναν τα πορτοκάλια στην ευχή. Ας είχαμε, με μέθοδο και φαντασία, εντάξει το ελληνικό γιαούρτι στη γαστρονομία μας, ως ντιπ, ως σάλτσα, στα μαγειρέματα αλλά και στα επιδόρπια. Σπάνια συναντάμε τη φέτα στις μαγειρικές ή τα εξαίσια μέλια που παράγουμε χάρις στην ευλογημένη ένταση των λουλουδιών της ελληνικής χλωρίδας.
Εν ολίγοις, τα διακεκριμένα ελληνικά προϊόντα δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιλογών των πιο δημιουργικών μας αρχιμαγείρων. Δεν παράγεται έτσι μια ρωμαλέα σύγχρονη γαστρονομία, συναρπαστική, μεσογειακή, που θα αποτελέσει σημαντικό μέρος του τουριστικού μας προϊόντος, αλλά και θα προωθήσει εμμέσως τις εξαγωγές των αγαθών στα οποία διαθέτουμε συγκριτικό πλεονέκτημα.
Εννοείται ότι οι μεμονωμένες προσπάθειες, οι λαμπρές εξαιρέσεις δεν μπορούν να σημάνουν κάτι σε επίπεδο εθνικής στρατηγικής. Τη μεγάλη ευθύνη τη φέρει το υπουργείο Τουρισμού. Οφείλει να σχεδιάσει, να δώσει κίνητρα, να βραβεύσει, να υποδείξει, να προβάλει.
