Ο πατέρας μας τη λέει «Ψιχλού» – Ψιχουλού δηλαδή, στη σαμιώτικη διάλεκτο. Το παρατσούκλι της το κέρδισε επάξια: είναι ικανή, όταν τρώμε, να βρει και να καταβροχθίσει με βουλιμία ακόμα και το πιο μικρό ψίχουλο στο πάτωμα.
Η Γιούπη, η σκυλίτσα της Γιούλης, της αδελφής μου, είναι μίνι Σνάουτσερ οκτώ ετών. Αυτή η μόλις επτά κιλών μαύρη καλλονή κολλάει περίλυπη τα μάτια της πάνω μας όποτε καθόμαστε στο τραπέζι ή όποτε μας δει να μασάμε –ακόμα και τσίχλα, που λέει ο λόγος–, με αποτέλεσμα να μη μας κατεβαίνει μπουκιά. «Μην της δώσετε τίποτε, δεν κάνει!» μας προειδοποιεί η Γιούλη. Δικαιολογημένα, αφού η Γιούπη έχει πρόβλημα με την καρδούλα της και πρέπει να τρώει ειδική τροφή, χαμηλή σε νάτριο – όχι τα κρεατικά με τις τραγανές πετσούλες και τα γλυκά που λιγουρεύεται.
Το γνωρίζουμε και προσέχουμε. Όμως, καμιά φορά, στη ζούλα, της δίνουμε μια μπουκίτσα κοτόπουλο ή ένα κομματάκι τυρί. Αυτά σίγουρα την κάνουν χαρούμενη. Αλλά πόσο βλαβερή μπορεί να αποδειχθεί έστω και μία μόνο στιγμή χαράς και γευστικής απόλαυσης για το τετράποδό μας; Περισσότερο από όσο φαντάζεστε…
Τα σκυλιά δεν είναι άνθρωποι. Ξεκινώ με το προφανές για να γίνει κατανοητό ότι δεν μπορούν να τρώνε ό,τι εμείς. Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια, για παράδειγμα, που νοστιμίζουν τα δικά μας φαγητά, καταστρέφουν τα κύτταρα του αίματός τους.Το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως και ο καφές, θα τους προκαλέσουν, στην καλύτερη περίπτωση, γαστρεντερικές διαταραχές. Η σοκολάτα ευθύνεται για προβλήματα στην καρδιά και στο νευρικό σύστημα. Τα κόκαλα συνεπάγονται κίνδυνο πνιγμού, τραυματισμού του οισοφάγου και του στομάχου. Τα σταφύλια και οι σταφίδες σχετίζονται με νεφρική ανεπάρκεια, ακόμα και με θάνατο· σε τι νομίζατε ότι αναφέρεται η παροιμία «πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι»; Αν θέλετε να διευρύνετε, λοιπόν, τη γευστική παλέτα του σκύλου σας, δώστε του μια φετούλα μήλο, πορτοκάλι ή μπανάνα, λίγο καρπούζι, καρότο, αγγούρι ή κολοκυθάκι, μικρές ποσότητες ρυζιού ή ζυμαρικών, μαζί με καλά ψημένο, όχι λιπαρό, κρέας. Αντισταθείτε στο σπαραξικάρδιο βλέμμα του.
Και να είστε σίγουροι: με ένα τρυφερό χάδι θα ξεχάσει και την πιο λαχταριστή λιχουδιά…
*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Νοεμβρίου, τεύχος 163.
