Γράφει ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης*
Ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο γενιές. Ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο τόπους.
– Ουάου! Πολλά κρεμμύδια!
– Τα μισά είναι κρεμμύδια. Δοκίμασε μια στάλα.
– Δεν θέλω τώρα να φάω κρεμμύδι. Τι είναι τα άλλα μισά;
– Σκόρδα.
– No way.
– Αν δοκιμάσεις, ή έστω αν τα τρίψεις, δεν θα χρειαστεί να με ξαναρωτήσεις. Θα γνωρίζεις.
– Και γιατί να γνωρίζω;
– Μα μπορεί να χρειαστείτε με τους φίλους σου ένα φρέσκο κρεμμυδάκι για τη μαρουλένια σαλάτα σας με ρόκα, λιαστή ντομάτα, παντζάρι, ξινοτύρι, μέλι, λάδι, παξιμάδι, ελιές.
– Ωραία συνταγή, ό,τι έχει η κουζίνα και ο κήπος δηλαδή. Θα κάνω ένα search και θα βρω χίλιες εικόνες αν χρειαστώ την εικόνα ενός σκόρδου φρέσκου. Το κρεμμυδάκι το ξέρω.
– Όταν έχεις καλά υλικά στην κουζίνα, το πλέον πιθανό είναι ότι θα βγει ένα καλό φαγητό. Είναι σαν να γράφεις ένα ποίημα αυτόματης γραφής, που γεννιέται λαμπροφόρο και δυσάνεκτο συνάμα, απλώς γιατί έχεις τα κατάλληλα ρήματα.
– Χρειάζεσαι και συνδέσμους και άρθρα και αντωνυμίες για τα ποιήματα. Πάντα μου άρεσαν οι αντωνυμίες. Μου θυμίζουν έναν συμμαθητή μου, τον Αντώνη. Πού βάζουμε το φρέσκο σκόρδο;
– Σε γαρίδες, ομελέτες, μανιτάρια. Είναι πιο ελαφρύ από το ξερό. Θα χρειαστείς περισσότερο χρόνο για το ψάξιμο, από το να γνωρίζεις τη διαφορά.
– Hello… Search. Δεν χρειάζεται να θυμάμαι πολλά.
– Μα μιλάμε μόνο για τη διαφορά ανάμεσα σε ένα χλωρό σκόρδο και ένα χλωρό κρεμμύδι. Αρκεί να δοκιμάσεις μια ψιχάλα.
– I love you. Μου άρεσε το ψιχάλα. Θα δοκιμάσω σκόρδο.
– Άιντε, με έσκασες. Άρχισαν να μου τελειώνουν οι λέξεις.
– Cool… Λοιπόν, ετούτα είναι κρεμμύδια και εκείνα σκόρδα. Τα φύλλα στα κρεμμύδια είναι πιο στρογγυλά, πιο γεμάτα, πιο ζουμερά, πιο σκούρα, σωληνάτα και μυρίζουν κρεμμύδι. Στα σκόρδα είναι πατημένα, πλακέ, πράσινο παλ και μυρίζουν σκορδίλα.
– Είδες πόσο εύκολο είναι; Δεν χρειάζεται να θυμάσαι τη διαφορά. Τα χαϊδεύεις με λίγο περισσότερο πάθος, ώσπου κάποια στιγμή θα ξέρεις χωρίς να αναρωτιέσαι. Τον μισό χρόνο θα τα δοκιμάζεις φρέσκα και τον άλλο μισό θα τα έχεις στην αποξηραμένη μορφή τους. Γνωρίζεις τη διαφορά, έτσι δεν είναι;
– Χα χα! Γελάσαμε πάλι. Καλά, φύτευε εσύ και θα δοκιμάζω όταν έρχομαι να σε δω.
– Μπορείς να τα φυτέψεις κιόλας σε δύο μεγάλες γλάστρες, θα δεις και το μεγάλωμά τους. Των δοκιμών δεν είσαι;
– Χα χα! Μασαζάκι; Με έχεις στο ψηστήρι;
– Όχι, απλώς λέω τις σκέψεις μου.
– Μαρούλι, φρέσκο κρεμμυδάκι, ελαιόλαδο, ξίδι και αλάτι μού αρέσουν πολύ μαζί. Τα μαρούλια βγαίνουν σε γλάστρα;
– Μια χαρά φυτρώνουν τα μαρούλια στις γλάστρες. Όπως και τα ποιήματα που φυτρώνουν όταν σπείρεις τις λέξεις.
– Τα ποιήματα δεν φυτρώνουν από τις λέξεις. Τα ποιήματα φυτρώνουν από ανάγκη. Σαν τα κρεμμυδάκια και τα σκόρδα σου ένα πράγμα.
*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Δεκεμβρίου, τεύχος 164.
