Όπως στο παράθυρο μέσα από το οποίο κοίταζε τη στολισμένη τραπεζαρία το Κοριτσάκι του Άντερσεν. Μέσα, βελουδένια θαλπωρή και αχνιστό γιορτινό φαγητό σε καλοστρωμένο τραπέζι και έξω από το τζάμι, φως όσο άντεχαν τα λιγοστά σπίρτα να ζεστάνουν τα ξυλιασμένα δάχτυλα και να ανατροφοδοτήσουν το όνειρο.
Το όνειρο! Είναι χρυσαφένιο σαν σαμπάνια και οι φυσαλίδες σού φέρνουν εκείνο το ωραίο ζαλιστικό γαργαλητό στον λαιμό και στη μύτη στην αρχή και στη σκέψη στη συνέχεια. Τόσο ώστε να μεταμορφωθούν όλοι και όλα. Στο όνειρο όπου απουσίες δεν υπάρχουν, οι για πάντα φευγάτοι είναι εδώ δίπλα και τους πιάνουμε το χέρι, γελούν και αστειεύονται, τρώνε με λαχτάρα. Ανταλλάσσουμε ευχές, χάδια, μπουκιές. Στο τραπέζι της Πρώτης του Χρόνου. Το τόσο ανάλαφρο από γεγονότα ακόμη, τόσο βαρύ από προσδοκίες.
Είμαστε όμως έξω από το τζάμι. Όλα όσα ζήσαμε αυτά τα χρόνια, οι διαψεύσεις και οι κατακρημνίσεις, οι μεγάλες και οι μικρότερες καταστροφές, οι τσακισμένες ζωές, τα ναυαγισμένα σχέδια, οι γκρεμοτσακισμένες ελπίδες, τα χαμένα όνειρα, τα αδιέξοδα, το φευγιό φίλων μακριά, το φευγιό το παντοτινό αγαπημένων. Όλα αυτά είναι παρόντα στο τραπέζι, εκεί όπου τίποτα δεν κρύβεται. Και όλον αυτόν τον πόνο και το αίσθημα της ήττας που δαγκώνει τα σωθικά – αυτά καλούμαστε να παρηγορήσουμε, να θεραπεύσουμε στο τραπέζι του νέου έτους.
Οι μπουκιές είναι το έναυσμα. Ο διπλανός μας έχει σημασία. Αυτός με το μαγκωμένο χαμόγελο και το τριμμένο ρούχο που προσπαθεί για λίγες ώρες να ξεχάσει τα ζόρια του. Η ηλικιωμένη θεία μας απέναντι και να! Απόψε είναι η ευκαιρία να βγει από τις γκρίζες, τις λυπημένες συνήθειες της μοναξιάς της. Ο ξένος του πρώτου ορόφου που δεν μιλάει τη γλώσσα μας, ο παλιός φίλος που βρήκαμε αναπάντεχα μετά από χρόνια, ο αιωνίως γκρινιάρης συγγενής που τώρα αποφασίζουμε να μην επιτρέψουμε να μας εκνευρίσει.
Η έκφραση της αγάπης, το αίσθημα της αποδοχής, η επιθυμία να κάνουμε καλό στον άλλο, να τον κάνουμε να χαμογελάσει και να γαληνέψει η τρικυμία εντός του, τρικυμία πόνου, τρικυμία λύπης, τρικυμία ήττας, είναι αυτό που κάνει ένα φαγητό νόστιμο, αυτό κάνει το τραπέζι καλοστρωμένο, τα σκεύη άψογα, το δέντρο ωραίο, φωτισμένο. Αυτό βρίσκεται πίσω από όλες τις συνταγές μαγειρικής και πίσω από όλους τους κανόνες της art de la table. Οι τεχνικές είναι αναρίθμητες, λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκες. Ας διαλέξουμε ανάλογα με το βαλάντιο και τον διαθέσιμο χρόνο μας. Αλλά καμία δεν πρόκειται να πετύχει αν από πίσω η φλόγα που ανάβει την κουζίνα στο σπιτικό μας δεν ξεκινάει από τη σπίθα της αγάπης.
