Κάθεται συνήθως στο µικρό ισόγειο µπαλκονάκι της και παρατηρεί τα φύλλα της νεραντζιάς, τους οδηγούς που παρκάρουν και τα ρούχα που απλώνουν οι γείτονες στα απέναντι µπαλκόνια. Ναι, τα ρούχα. «Κoίτα πόσα σεντόνια έχει η κυρία απέναντι», µου είπε µια µέρα που την καληµέρισα περνώντας. Έχει ασηµένια µαλλιά, λεπτή σιλουέτα και κενό βλέµµα. Η απάντησή της στην τυπική ερώτησή µου «Τι κάνετε;» ανατριχιαστική. «Πιάνω χώρο», είπε. «Α, και πότισε λίγο τα µυρωδικά σου, γιατί άρχισαν να στεναχωριούνται».
Της ζήτησα να µου προσέχει τέσσερις γλάστρες, µία µε δεντρολίβανο, μια άλλη µε βασιλικό, µία µε µαϊντανό και µία µε θυµάρι. Φούντωσαν τα µυρωδικά, λαµπύρισαν, ευωδίασαν τα µικρά τους φύλλα. Μαζί τους λαµπύρισε και το βλέµµα της, οι γλάστρες από τέσσερις έγιναν δέκα και η απάντησή της έγινε: «Ε, τι να κάνω, φροντίζω τα φυτά». Και φτιάξαµε την πιο ευωδιαστή γκρεµολάτα, όχι µε 3 υλικά, όπως την κάνουν οι γείτονες, αλλά µε τόσα όσες είναι και οι γλάστρες της.
Ψιλοκόβουµε λίγο σκόρδο, φρέσκο δεντρολίβανο, βασιλικό, θυµάρι, ρίγανη, φασκόµηλο, µαϊντανό, λεµονόχορτο, γενικώς όσα ολόφρεσκα, καλά πλυµένα και στεγνωµένα µυρωδικά θέλουµε. Ανακατεύουµε και ξύσµα από λεµόνι και το πασπαλίζουµε παντού: σε πιλάφια και ριζότι, σε κοκκινιστά μοσχάρια, σε κότες και καπόνια στην κατσαρόλα, σε αγριογούρουνα στον φούρνο, σε σούπες, ψάρια και θαλασσινά. Δίνει δροσιά, άρωµα και ζωντάνια.
