Τέσσερις μέρες στο Βερολίνο μαζί με κάποιους από τους καλύτερους bartender στον κόσμο ήταν αρκετές για να μάθουμε όσα συμβαίνουν τώρα στον κόσμο του ευ πίνειν.
Σε μια πόλη που εδώ και δεκαετίες πάλλεται «υπογείως» από μια ενδιαφέρουσα και ιδιότυπη underground σκηνή με clubs και μπαρς, διοργανώθηκε φέτος ο παγκόσμιος διαγωνισμός του World Class. Για όσους μπορεί να μην γνωρίζετε τι σημαίνει αυτό, το να σε χρίσουν World Class Bartender of the Year θεωρείται τόσο σημαντικό για την βιομηχανία του ποτού, όσο το να παίρνεις Όσκαρ πρωταγωνιστικού ρόλου. Αν δε αναλογιστεί κανείς πως χρειάζεται από τις συνολικά 10.000 συμμετοχές από επαγγελματίες, να καταφέρεις να αναδειχθείς ο καλύτερος στη χώρα σου και ύστερα να κερδίσεις τους 56 καλύτερους των εθνικών διαγωνισμών, σίγουρα απαιτεί πολλά περισσότερα από ταλέντο. Από τα Νησιά Κέυμαν, την Δομινικανή Δημοκρατία, μέχρι τον Παναμά, τα Νησιά του Ινδικού και την Ρωσία, οι 56 bartenders που έφτασαν στο κτίριο του E- Werk στο Βερολίνο μαζί με τον δικό μας Αχιλλέα Πλακίδα, από το μπαρ «Γορίλας» στη Θεσσαλονίκη, είχαν έρθει για να κερδίσουν το Όσκαρ, τον τίτλο, που τους προσφέρει γνώσεις, εμπειρία, δόξα και γνωριμίες και σηματοδοτεί την αρχή για μια καριέρα στο χώρο. Ήδη στα δέκα χρόνια που συμπληρώνει φέτος ο θεσμός, μετρά εννέα ελληνικές συμμετοχές. Οι World Class Έλληνες που έχουμε γνωρίσει πίσω από κάποια υπέροχα εγχώρια μπαρ, Αριστοτέλης Παπαδόπουλος, Ηλίας Μαρινάκης, Βασίλης Κυρίτσης, Μανώλης Λυκιαρδόπουλος, Νίκος Μπάκουλης, Θοδωρής Πύριλλος, Τεο Σπυρόπουλος, Αλέξης Σιμωνίδης και Πάνος Κανατσούλης, έχουν γίνει μέλη της διεθνούς κοινότητας. Είναι οι ίδιοι που έχουν τοποθετήσει την σκηνή της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης στον παγκόσμιο χάρτη της διασκέδασης.
Ο Αχιλλέας Πλακίδας, από το μπαρ Γορίλας στη Θεσσαλονίκη, κατά την δοκιμασία Flavours of Nation ετοιμάζει ένα κοκτέιλ με σκωτσέζικο whisky Johnnie Walker Black Label, Κρόκο Κοζάνης, μαστίχα και κάρδαμο.
Οι 56 του Βερολίνου έγιναν μέσα σε ένα απόγευμα 20 και γρήγορα έμειναν μόλις τέσσερις, δυστυχώς χωρίς τον Αχιλλέα που εκπροσώπησε επάξια τη χώρα μας και απέδειξε μεταξύ άλλων πόσο ταιριάζει το ουίσκι με τη μαστίχα και τον κρόκο Κοζάνης, σε ένα ποτό με αρώματα ελληνικά και χαρακτήρα εξωτικό, με νερό από καρύδα με κάρδαμο.
Αυστραλία, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Τουρκία διαγωνίστηκαν στον τελικό, ανεβασμένοι σε Dj booths, καθώς όριζε το φετινό Cocktail Clash, που αποτελούνταν από τέσσερις δοκιμασίες. Οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να καταφέρουν να κερδίσουν το κοινό και γι’ αυτό, εκτός από την δεξιοτεχνία, την δημιουργικότητα και το ταλέντο τους, επιστράτευσαν τη φαντασία, την υποκριτική και ό,τι άλλο μέσο είχαν διαθέσιμο- από Ανατολίτισσες χορεύτριες μέχρι φιγούρες κουκλοθέατρου και βουβουζέλες. Οι Έλληνες (κρυφά και φανερά) υποστηρίζαμε μάλλον τον Τούρκο, Gökhan Kuşoğlu, που φαινόταν να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και έκανε μια ενδιαφέρουσα «φασαρία» στο χώρο. Όταν ο Βρετανός Daniel Oliver Warren κατάφερε να φτιάξει 10 διαφορετικά ποτά μέσα σε πέντε λεπτά στη δοκιμασία ταχύτητας και δημιουργικότητας, καταχειροκροτήθηκε και φάνηκε να έχει προβάδισμα, ωστόσο το κύπελλο σήκωσε φέτος ο Orlando Marzo, από το μπαρ Lûmé στη Μελβούρνη. Πριν ανακοινωθεί το αποτέλεσμα, το όνομά του είχε ακουστεί ήδη δυο φορές για την διάκρισή του σε δυο κατηγορίες, γεγονός που δηλώνει έναν καλά εκπαιδευμένο και ικανό επαγγελματία. Μετά το τέλος του διαγωνισμού η World Class Global Cocktailian της Diageo, Lauren Mote δήλωσε πως το aperitif που έφτιαξε ο Marzo με ρούμι Zacapa ήταν ένα από τα καλύτερα ποτά που έχει δοκιμάσει. Και δεν έχει πιει λίγα. H Lauren Mote, εκτός από κριτής, ήταν και συντονίστρια στο πάνελ με θέμα «The Future of the Drinks», μια ομιλία στην οποία κάθε χρόνο ορίζονται οι τάσεις, τίθενται ερωτήματα και δίνονται λύσεις για την παγκόσμια αγορά. Για άλλη μια χρονιά την βιομηχανία φαίνεται να απασχολεί το μέλλον του πλανήτη και πώς μπορεί να συνεισφέρει στην αειφόρο ανάπτυξη. Τα sustainability cocktails ή αλλιώς τα «βιώσιμα ποτά» βρέθηκαν στο επίκεντρο της κουβέντας. Θα μπορούσε η επαναχρησιμοποίηση πρώτων υλών των μπαρ να βοηθήσει τη Γη;
Οι συνομιλητές του Future of the Drinks, από πάνω αριστερά και δεξιόστροφα ο κύριος “Instagrammable cocktail” Elliott Clark, η Diageo Global Cocktailian Lauren Mote, o θρύλος- bartender Jeffrey Morgenthaler, o World Class Bartender 2012, Tim Phillips-Johansson και η Claire Smith Warner, Head των New Brands της Diageo.
Το πρωί της ίδιας μέρας, σε ένα μπαρ κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, όπως πλαστικά μπουκάλια, dvd, κινητά τηλέφωνα και πολλά φυτεμένα μυρωδικά και λουλούδια, ο Bob Nolet, 11η γενιά οικογένειας αποσταγματοποιών στην Ολλανδία, που παράγει την Ketel One Vodka, μίλησε για την ικανότητα των επαγγελματιών να δρουν για το καλό μιας ολόκληρης κοινότητας, αν και βρίσκονται μέσα στα στενά όρια του μπαρ τους. Με πρωτοβουλίες που προωθούν την βιωσιμότητα, όπως η αξιοποίηση του πλεονάσματος φρούτων, η επαναχρησιμοποίηση υλικών που θεωρούνται απορρίμματα, η συμμετοχή των μελών της κοινότητας για την παραγωγή προϊόντων, φαίνεται πως καταφέρνουν να πετύχουν σημαντικά οφέλη , αρχικά σε τοπικό και αργότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μαζί με τα ποτά της αειφορίας, τα κοκτέιλ με χαμηλό αλκοόλ αλλά και τα «εμφανίσιμα» κοκτέιλ της γενιάς των instagrammers τέθηκαν ως τάσεις. Εκτός από τη γεύση, σημαντικό ρόλο παίζει η εμφάνισή τους, η γαρνιτούρα, το «στήσιμο», το πόσο φωτογραφίσιμα είναι, όπως γίνεται εδώ και καιρό με τη γαστρονομία και τα μαεστρικά «στημένα» και στολισμένα πιάτα από έναν σεφ.
Ο Αυστραλός Orlando Μarzo που ανακηρύχθηκε World Class Bartender of the Year 2018, στο Βερολίνο.
Λίγο αργότερα, παρέα με έναν σεφ, τον Ιρλανδό Mark Moriaty, που βρισκόταν σε «ειδική αποστολή», αυτή του πρώτου Reserve Global Gastronomer, ταιριάξαμε το ρούμι με φαγητό. Ο chef ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο και συνεργάζεται με bartenders, του οποίους βοηθά να δημιουργήσουν ιδανικά γευστικά ταιριάσματα. Εδώ για πρώτη φορά δοκίμασα τρία πολύ νόστιμα κοκτέιλ με ρούμι που δεν ήταν γλυκά, όπως συνηθίζεται, και ο Moriarty μας πρόσφερε δίπλα στο καθένα από μια νόστιμη, απόλυτα ταιριαστή μπουκιά, ενδεικτική για το πώς ένα ποτό, μπορεί να αποτελεί ταυτόχρονα aperitif, συνοδευτικό φαγητού αλλά και digestif για το τέλος ενός δείπνου.
Στο brunch της Ketel One Vodka παρουσιάστηκαν πρωτοβουλίες επαγγελματιών που έμπρακτα προωθούν την βιωσιμότητα μέσα από το μπαρ τους.
Εκτός από τις τάσεις, τα νέα, τους σημαντικούς ανθρώπους και τους πρωταγωνιστές αυτής της οσκαρικής μεγάλου μήκους ταινίας που παρακολούθησα από κοντά εκεί, συνειδητοποίησα κάτι αρκετά αισιόδοξο που με ακολουθεί ένα μήνα μετά το Βερολίνο. Οι επαγγελματίες και συμμετέχοντες σε μια τέτοια εκδήλωση, σε έναν τέτοιο διαγωνισμό ψάχνουν τις βάσεις τους bartending από την αρχή ώστε να είναι πρωτότυποι, εμπνέονται από το παρόν, από την τοπικότητα και τη μοναδικότητα της χώρας τους. Ανεβάζουν το επίπεδο μετατρέποντας μια δουλειά που για χρόνια ήταν ευκαιριακή, σε ένα σύγχρονο επάγγελμα- επιλογή καριέρας, γίνονται πιο δημιουργικοί, πιο κοσμοπολίτες. Βρίσκουν μέσα από τον περιορισμένο χώρο του μπαρ την καλύτερη διέξοδο για να ανοίξουν τεράστιους δρόμους στη διασκέδαση, στη γεύση, στην εμπειρία, στην αειφορία, στην ευζωία και έτσι και όλοι εμείς περνάμε καλύτερα.
