Το κρασί δεν είναι τόσο ευαίσθητο όσο νομίζουμε, αρκεί να είναι στοιχειωδώς προστατευμένο από έντονες αυξομειώσεις θερμοκρασίας, από φως και μυρωδιές.
Ο Σεπτέμβριος είναι παραδοσιακά ο μήνας της ανασύνταξης. Μετά το γλυκό καλοκαιρινό «ρεμπελιό», όλα πρέπει να ξαναβρούν τους ρυθμούς τους για να αντέξουμε τον χειμώνα με τις αυξημένες υποχρεώσεις.
Συνακόλουθο λοιπόν της ανασύνταξης είναι φυσικά και η τάξη. Όταν όλα έχουν τη θέση τους και τα καθε είδους ντουλάπια μας βρίσκονται υπό πλήρη έλεγχο, η καθημερινή ζωή μας γίνεται αρκετά πιο εύκολη.
Όπως λοιπόν φροντίζουμε τις ντουλάπες μας με τα ρούχα, καλό θα ήταν να δημιουργήσουμε τον ανάλογο χώρο στο σπίτι μας και για τα κρασιά μας. Τι θα λέγατε λοιπόν να οργανώσουμε επιτέλους μια κάβα, ώστε να πίνουμε το κρασί μας όπως του αξίζει;
Εν αρχή ην ο χώρος
Το κρασί δικαιούται να έχει τον δικό του χώρο, αφού τόσο η συντήρηση όσο και η παλαίωσή του απαιτούν περιβάλλον που να ανταποκρίνεται σε ορισμένες συνθήκες.
Ξεκινάμε από τη θερμοκρασία, με βασικότερο χαρακτηριστικό τη σταθερότητα που θα πρέπει να έχει. Ιδανικές τιμές –ανάλογα με τις εποχές– είναι ανάμεσα στους 11°C και 18 °C. Σε θερμοκρασίες πάνω από 25 °C τα λευκά κρασιά κινδυνεύουν να ξαναζυμωθούν στο μπουκάλι, ενώ αντίθετα κάποια κόκκινα μπορεί να αντιδράσουν άσχημα.
Στη συνέχεια έρχεται η υγρασία. Η ατμόσφαιρα σε μια σωστή κάβα δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ ξηρή ούτε πολύ υγρή. Η ξηρότητα θα στεγνώσει τους φελλούς και η υγρασία θα τους μουχλιάσει. Μια τιμή γύρω στο 70% είναι ό,τι πρέπει, έχοντας περιθώριο να φτάσει και μέχρι το 90%. Κραδασμοί και μυρωδιές απαγορεύονται διά ροπάλου!
Τέλος, να υπενθυμίσω οτι τα κρασιά ωριμάζουν στο σκοτάδι.
Η κάβα πρέπει να είναι σκοτεινή και να φωτίζεται όσο το δυνατόν λιγότερο, όταν είναι απαραίτητο.
Τι κάβα χρειάζομαι;
Αν στο θέμα του χώρου της κάβας τα σημεία μπορούν να οριστούν με ακρίβεια, δεν συμβαίνει το ίδιο με το περιεχόμενο, όπου το ιδανικό είναι απόλυτα εξατομικευμένο και υποκειμενικό. Μπορούμε όμως να ορίσουμε δύο τύπους κάβας.
Κάβα χρήσεως: Σκοπός της να πίνουμε ξεκούραστοι κρασί χωρίς να τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο στην κάβα ή στο σούπερ μάρκετ. Διαμορφώνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του τρόπου ζωής μας. Ένα σπίτι που συνηθίζει να καλεί φίλους αρκετά συχνά, μπορεί να ξεκινήσει μια κάβα χρήσεως με δέκα κιβώτια κρασί, μοιρασμένα σε πέντε άσπρα, τέσσερα κόκκινα και ένα ροζέ, αλλά και αφρώδη και γλυκά επιδόρπια κρασιά. Το μυστικό μιας τέτοιας κάβας είναι η συνεχής ανανέωσή της. Ό,τι καταναλώνεται αντικαθίσταται αμέσως με το ίδιο ή κάποιο παρόμοιο. Αν δεν συμβεί αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος ύστερα από μερικούς μήνες να βρεθούμε με μια σειρά μονά μπουκάλια που δεν πίνονται μαζί και να πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή, αντιμετωπίζοντας ξανά ένα μεγάλο έξοδο.
Κάβα παλαίωσης: Εδώ μπαίνουμε σε χωράφια με απαιτήσεις και το προσωπικό γούστο παίζει βέβαια τον πρώτο ρόλο. Αν όμως θέλετε να είστε απόλυτα σωστοί, θα πρέπει να απευθυνθείτε και στα φώτα κάποιου ειδικού, που θα σας βοηθήσει τόσο στην οργάνωση όσο και στη χρήση μιας τέτοιας κάβας. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι σε μια κάβα παλαίωσης δεν φυλάμε ποτέ ένα μπουκάλι, εκτός και αν πρόκειται για συλλεκτικό κομμάτι. Συνήθως έχουμε από κάθε είδος κρασιού ένα ή δύο κιβώτια που δοκιμάζουμε κατά διαστήματα για να ελέγχουμε την εξέλιξη. Φυσικά, απαραίτητος οδηγός μας είναι το βιβλίο κάβας, όπου με ακρίβεια καταγράφεται τι κρασί μπαίνει και πότε. Περιττό να σημειώσουμε ότι η κάβα παλαίωσης απαιτεί ειδικό χώρο με όλες τις προδιαγραφές και να θυμίσουμε πως δεν προορίζονται όλα τα κρασιά για παλαίωση.
