Μπιροποσία, νόστιμοι μεζέδες και νεανική βαβούρα στην πολυσύχναστη Κολοκοτρώνη.
Η θέση: Κατεβαίνοντας την Κολοκοτρώνη από τη Σταδίου προς το Μοναστηράκι το συναντάμε στα δεξιά, λίγο μετά την παλιά Βουλή.
Η ατμόσφαιρα: Μια τετράγωνη σάλα, με την μπάρα στη μία πλευρά και μια «ραφιέρα» ζύθου από την άλλη. Στη μέση, μοναστηριακού τύπου τραπέζια, μεταλλικά βαρέλια μπίρας αντί τραπεζιών, ψηλά σκαμπό.
Το φαγητό: Οι συνοδευτικοί του ζύθου μεζέδες ήταν μια χαρά: πατάτα σπαστή, ήτοι πιρουνάτος πουρές με λάδι και χοντρό αλάτι, χειροποίητες τυροκροκέτες με μαρμελάδα εσπεριδοειδών, ζουμερό μπέργκερ, ωραιότατο κότσι με μέλι και μπίρα, «τσιμπημένο» λίγο στο αλάτι (είχε μαριναριστεί σε άρμη;) αλλά «λουκούμι».
Ο λογαριασμός: Περίπου 15 ευρώ το άτομο για 2 μπίρες και μεζέ.
Η κάβα: Περισσότερες από 150 οι μπίρες στον κατάλογο, μια «ξενάγηση» σε ελληνικές τε και αλλοδαπές μικροζυθοποιίες και βιομηχανίες. Παστεριωμένες και απαστερίωτες, μοναστηριακές και μοναστηριακού τύπου, 5 draft (εγχώριες και αλλοδαπές), δεκάδες εμφιαλωμένες, τι να πρωτοδιαλέξεις; Τις σαντορινιές Volcan ή τις ευβοϊκές Septem; Τις ρεθυμνιακές Brink’s ή την αργίτικη Ζέος; Τελικώς, πήραμε δύο ελληνικές που δεν είχαμε ξαναδοκιμάσει: τη λεμονάτη Pilsner «Royal Ionian» από την Κέρκυρα και τη ροδίτικη Lager «Mangus Magister». Κλείσαμε με μια τέλεια μοναστηριακή Chimay Blue και τη γλυκόπιοτη και λουλουδένια βελγική Ale «La Chouffe».
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά Δευτέρα έως Σάββατο από τις 11 π.μ., ενώ την Κυριακή είναι ανοιχτά από τις 6 μ.μ. Η κουζίνα κλείνει περίπου στη 1.30 π.μ., ενώ το μπαρ μετά τις 3.00 π.μ.
