Nόστιμα και με σεβασμό στις καλές πρώτες ύλες μαγειρεύουν στο Cupola.
Η θέση: Σε ένα μικρό πεζόδρομο στο Παγκράτι, κοντά στη Λ. Κωνσταντίνου. Θα δυσκολευτείτε για πάρκινγκ, μιλάμε για το Παγκράτι, αλλά ίσως βρείτε πάνω στην Ερατοσθένους, τον διπλανό κεντρικό δρόμο. Με δημόσια μέσα μεταφοράς, έχετε την επιλογή των τρόλεϊ ή λεωφορείων ή με 10 λεπτά περπάτημα από το μετρό και το τραμ του Συντάγματος.
Η ατμόσφαιρα: Μοντέρνα και κάζουαλ η ατμόσφαιρα με open kitchen, ενώ στη διακόσμηση κυριαρχεί η κόντρα ξύλου και μαύρων επιφανειών. Το καλοκαίρι τα τραπεζάκια βγαίνουν στο δροσερό πεζόδρομο. Αρκετοί ξένοι, λόγω και της εγγύτητας με το Καλλιμάρμαρο και γενικότερα το κέντρο, παρέες των 30+ και οικογένειες.
Το φαγητό: Ήξερα ποιον έπρεπε να πάρω μαζί μου για να δοκιμάσω το φαγητό του γνωστού σεφ Stefano Rossi στο Cupola. Ο Α. λατρεύει το ιταλικό φαγητό, έχει επισκεφθεί δεκάδες αντίστοιχα εστιατόρια σε όλη την επικράτεια και έχει ταξιδέψει αρκετές φορές στη γείτονα χώρα. Και βέβαια είναι καλοφαγάς, αλλά εκλεκτικός με κριτήριο. Δική του πρόταση ήταν να παραγγείλουμε την καρμπονάρα: «Από τέτοια βασικά πιάτα, κρίνεις την κουζίνα. Αν δεν είναι καλή η καρμπονάρα, δεν είναι ιταλικό», μου είπε με έμφαση και συμφώνησα. Συμφωνήσαμε με τον Α. και στην αξία της καρμπονάρας: βαθιά γεύση, που την αναδείκνυε το al dente ζυμαρικό, η ελαφριά αλλά πυκνή σάλτσα με τον κρόκο αυγού και το νόστιμο πεκορίνο.
(Φωτογραφία: Νατάσα Πανταζοπούλου)
Εντελώς «ιταλική» ήταν και η πίτσα που παραγγείλαμε, με λεπτή ζύμη, λίγα υλικά, σχεδόν ατομική, αλλά με νοστιμιά και καθόλου «λαδίλα». Η ταλιάτα ήρθε ψιλοκομμένη, σε ξύλο, με βουτυράτες τραγανές πατάτες. Όσο πρέπει ψημένη, δηλαδή ελάχιστα, κόκκινη στο εσωτερικό και με τραγανιστές άκρες, άφηνε τη γεύση του καλού κρέατος στο στόμα. Μόνη παραφωνία το καρπάτσιο μοσχαριού: ούτε το πεκορίνο, ούτε το ξύσμα λάιμ κατάφεραν να το βγάλουν από την αφάνεια, η γεύση του παρέμενε επίπεδη και αδιάφορη. Τα στάνταρς μας ξεπέρασαν και οι ταλιατέλες ραγού με το ψιλοκομμένο μοσχαρίσιο χτένι να εκτελεί απολύτως το ρόλο του, να βοηθάει δηλαδή στο δέσιμο της κόκκινης σάλτσας και να απογειώνει το πιάτο. Τα γλυκά μας ενθουσίασαν. Και το dolce notte, το καλτσόνε με γέμιση πραλίνα φουντουκιού με παγωτό fior di latte και το milefoglio fragola, σαν μιλφέιγ με φρέσκες φράουλες και κρέμα μασκαρπόνε. Την πανακότα, τα σορμπέ και τα κανόλι, θα τα δοκιμάσουμε την επόμενη φορά, αφού ο Α. (ο οποίος αναφώνησε bravissimo μετά τα γλυκά) κανόνιζε ήδη να ξανάρθουμε για να δοκιμάσουμε και τα υπόλοιπα πιάτα του μενού.
(Φωτογραφία: Νατάσα Πανταζοπούλου)
Ο λογαριασμός: Τα ζυμαρικά κυμαίνονται από 12-14 € περίπου, οι πίτσες 12-14 € και τα κυρίως από 13-27 €. Υπολογίστε περίπου 25-35 € το άτομο, χωρίς ποτό.
Η κάβα: Σπουδή στο τι θα πρέπει να συνοδεύσει το φαγητό έχουν κάνει ο sommelier Γιάννης Μακρής και o bartender expert Σπύρος Κερκύρας που επιμελήθηκε τα κοκτέιλς και τα απεριτίβο. Κοκτέιλς με βάση το prosecco, κοκτέιλς σε στιλ απεριτίβο, ιταλικές μπίρες και μια μεγάλη συλλογή κρασιών, κυρίως ελληνικών και ιταλικών, παράδεισος για τον μυημένο οινόφιλο.
Επιπλέον πληροφορίες: Τρίτη-Πέμπτη 19:30 – 00:30, Παρασκευή-Κυριακή 12:30-00:30, Δευτέρα κλειστά.
