Χυμοί το πρωί, κρασί το απόγευμα, αλλά και σάντουιτς, πλατό τυριών και αλλαντικών, μεζέδες και καλό ψωμί από τον δικό τους φούρνο «Αρτοποιότης».
Η θέση: Η οδός Ζήτρου είναι το μικρό δρομάκι που αρχίζει από την οδό Μισαραλιώτου στο Κουκάκι, από το σημείο όπου κάποτε υπήρχε στη μέση του δρόμου μια ρωμαϊκή κολώνα. Απέναντι από το Drupes & Drips, είναι ο φούρνος «Αρτοποιότης, ο Τάκης»
Η ατμόσφαιρα: Πολύ μικρός χώρος -ουσιαστικά «ορθάδικο»- που πολύ γρήγορα έγινε στέκι- θα το διαπιστώσετε από τα «πηγαδάκια» που σχηματίζονται έξω από αυτόν πρωί αλλά και απόγευμα. Θα απολαύσετε τον χυμό ή το κρασί και το απεριτίφ σας όρθιοι ή καθισμένοι στα λιγοστά σκαμπό. Το πορτοκαλί χρώμα που δεσπόζει στους τοίχους, στο εσωτερικό, δημιουργεί μια ευχάριστη διάθεση. Μίνιμαλ η διακόσμηση – την προσοχή μου τράβηξε η μεγάλη φιάλη με νερό με τζίντζερ και λεμόνι -«το νερό μας έχει γεύση και άρωμα» μού είπε ο ιδιοκτήτης.
Το φαγητό: Ο Αρτέμης Παπαδόπουλος, Αρτέμης για τη γειτονιά, γιος του κ. Τάκη και της κ. Αννας, έχει αναλάβει μαζί με τον αδελφό του Θόδωρο, τον καλό φούρνο «Αρτοποιότης» και έχει ανοίξει εδώ και λίγο καιρό αυτό το χώρο.
Το πιο δύσκολο είναι να τον ορίσει κανείς: λειτουργεί από τις 7 το πρωί με ποικιλία από χυμούς, smoothies αλλά και καλό καφέ (με ιχνηλασιμότητα) που μπορεί να συνοδεύσει κανείς με κουλουράκια, διάφορα αρτοσκευάσματα ή σάντουιτς με ψωμί από το δικό τους φούρνο.
Από τη μία το μεσημέρι και μετά (κανονικά έως τις 7 αλλά έχω περάσει και με έχει εντυπωσιάσει αρκετές φορές η ουρά στις 9 το βράδυ), τα φρούτα στον πάγκο των χυμών αντικαθίστανται από καλής ποιότητας, «ψαγμένα» τυριά, αλλαντικά και διάφορα μεζεδάκια. Ενδεικτικά, αντιγράφω απ΄ το μενού (γιατί η λίστα διαμορφώνεται και αλλάζει συνεχώς ανάλογα με το τι βρίσκει ο Αρτέμης στην αγορά): prosciutto di Parma και prosciutto culatello, διάφορα ιταλικά σαλάμια (salame Finocchiona, salame di ventricina, salame dicinta), λούζα μυκονιάτικη («του φίλου μου του Βασίλη»), parmigiano reggiano, cotto con tartuffo, chevre (κατσικίσιο τυρί), brezain (καπνιστό γαλλικό τυρί). Διαλέγεις αυτό που θέλεις και το παραλαμβάνεις φρεσκοκομμένο σε μικρές ξύλινες τάβλες – και πληρώνεις ανάλογα με το βάρος.
Άλλοι μεζέδες, χειροποίητοι και «οικογενειακοί» είναι οι πιπεριές Φλωρίνης και τα τουρσιά που φτιάχνει η γυναίκα του, Χριστίνα, κάποιες φορές ντολμαδάκια γιαλαντζί της μητέρας του Άννας ή αγκινάρες ψητές – η εποχή τους γαρ – και ελιές. Το ψωμί που συνοδεύει όλα αυτά είναι από τον φούρνο τους και σερβίρεται σε σακουλάκια χάρτινα, κομμένο σε φέτες με λάδι και πασπαλισμένο με χοντρό αλάτι που έχει μαζέψει ο πατέρας του, Τάκης, από τη Μύκονο. Τις δυο τελευταίες φορές που επισκέφθηκα το Drupes & Dripes, σέρβιραν και γαριδούλες με αλάτι χοντρό ή χταπόδι που είχε ετοιμάσει ο κ. Τάκης.
Στόχος του Αρτέμη είναι να καθιερωθεί κάτι «ανάμεσα στο ιταλικό απεριτίφ και τα μεζεδάκια κλασικού ελληνικού ορεινού καφενείου». Μια μικρή παρατήρηση: μας άρεσε πολύ η σκέψη (και η γεύση) της λούζας, της κρητικής γραβιέρας και του μυκονιάτικου ξινότυρου. Θα θέλαμε, λοιπόν, περισσότερα ελληνικά προϊόντα και ίσως και περισσότερα κρασιά – κάτι που φαντάζομαι ότι θα γίνει. Είπαμε, το νόστιμο Drupes & Dripes είναι ακόμα στο ξεκίνημά του.
Ο λογαριασμός: Δυο άτομα με 4 ποτήρια κρασί και πολλά μεζεδάκια θα πληρώσουν περίπου 16 ευρώ.
Η κάβα: Ποτήρι κρασί κόκκινο και λευκό από βιολογικά σταφύλια του οινοποιείου Μπριντζίκη από το Λατζόι Ηλείας (μπορείτε να πάρετε και μισό ποτήρι). Επίσης, προσέκο (Matiu Conegliano της L’antica quercia), τσικουδιά από το Ρέθυμνο και campari spritz (σερβίρεται σε μικρό ποτηράκι με μια φλούδα λεμόνι και μια ελιά).
Επιπλέον πληροφορίες: Σας φαίνεται περίεργο το όνομα; Κι εμένα. Γι’ αυτό ρώτησα κι έμαθα ότι drupes ονομάζονται οι καρποί στους οποίους, ανάμεσα στη φλούδα και το κουκούτσι υπάρχει σάρκα. Drupe, με άλλα λόγια, είναι το αβοκάντο και το ροδάκινο αλλά όχι η φράουλα. Drip, από την άλλη, είναι η σταγόνα. Εδώ, λοιπόν, βρίσκει κανείς σταγόνες (δηλαδή χυμό) από drupes.
