Ο Πάρις Σιγάλας στήριξε όσο λίγοι τη σπάνια ερυθρή ποικιλία της Σαντορίνης, η οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια κινδύνευε με αξαφάνιση. Και δικαιώθηκε.
Σαντορινιός στην καταγωγή, επισκέφτηκε για πρώτη φορά το νησί όταν ήταν επτά ετών, για να γνωρίσει τον παππού του. Μαθηματικός, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, διορισμένος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, για χρόνια ζούσε ανάμεσα στη Σαντορίνη και την Αθήνα. Ιδρυσε το οινοποιείο το 1991, με έδρα την παραδοσιακή κάναβα της οικογένειας. Το 1998 οι εγκαταστάσεις μεταφέρθηκαν σε νέο ιδιόκτητο χώρο, στους Μπαξέδες της Οίας. Με συνεχείς επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό και στην επέκταση των εγκαταστάσεων, διαμορφώθηκε η σημερινή παραγωγική υποδομή, με δυνατότητα επεξεργασίας και εμφιάλωσης 300.000 φιαλών ετησίως. Το 2005, ο Πάρις Σιγάλας εγκατέλειψε οριστικά τη διδασκαλία και αφοσιώθηκε στην οινοποιία.
Δεν το μετάνιωσε. Δεν του λείπουν οι ρυθμοί της Αθήνας. «Οι άνθρωποι των μεγαλουπόλεων, με τόση άσφαλτο, συχνά ξεχνούν ότι υπάρχει και χώμα», λέει συχνά. Η εμπειρία τού να φυτεύει αμπέλια και να φτιάχνει κρασί έχει για τον ίδιο κάτι σχεδόν μεταφυσικό: «Ενα κομμάτι γης, με τη δική σου παρέμβαση, αλλάζει. Και η φύση δεν τιθασεύεται εύκολα»…
Τα τελευταία χρόνια, έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές του στη διάσωση του θηραϊκού αμπελώνα. Από τι κινδυνεύει; Από την υπερδόμηση. «Δεν μπορεί να υπάρχουν αμπέλια ανάμεσα στα σπίτια», λέει. «Και δεν είναι αποκλειστικά δικό μας θέμα. Εχουμε ευθύνη απέναντι στη διεθνή οινική κοινότητα, γιατί διαθέτουμε έναν αμπελώνα-μνημείο, που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά. Δεν είναι στη διακριτική μας ευκαίρια να τον περιφρουρήσουμε· είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε». Για τον ίδιο, η εκπόνηση ενός χωροταξικού σχεδίου είναι μονόδρομος. Οπως και ο ποιοτικός, υψηλού επιπέδου τουρισμός. «Η ρυμοτομία των θηραϊκών αμπελιών είναι σπουδαία. Αν και είναι μικροί κλήροι, όλα έχουν δικό τους δρόμο. Αν δημιουργηθούν οι ζώνες αμπελοκαλλιέργειας και ξαναδημιουργήσουμε αυτούς τους δρόμους, θα αναπτυχθεί ο οινοτουρισμός».
Η παράδοση της Σαντορίνης είναι τα λευκά κρασιά. Ετσι, οι περισσότερες ετικέτες του Κτήματος Σιγάλα βασίζονται στο Ασύρτικο (όπως και στο Αθήρι και το Αηδάνι, αλλά σε μικρότερο βαθμό). Ολοένα και περισσότερα δημοσιεύματα υπάρχουν σήμερα στον διεθνή Τύπο για τη σαντορινιά ποικιλία, με την εξαιρετικά έντονη οξύτητα, τον ευχάριστο ορυκτώδη χαρακτήρα και το μεγάλο βάθος. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται πλέον απαραίτητο κάθε καλό εστιατόριο στο εξωτερικό να περιλαμβάνει τουλάχιστον μία Σαντορίνη στη λίστα του. Στους σημαντικότερους διεθνείς οινικούς διαγωνισμούς, αντιστοίχως, οι ετικέτες του Domaine Sigalas παίρνουν εξαιρετικές βαθμολογίες και βραβεύονται. «Από το αναγνωριστικό στάδιο, που διήρκεσε αρκετά χρόνια, περνάμε σ’ εκείνο της αποδοχής και της καθιέρωσης. Δεν ήταν απλή υπόθεση», λέει ο Πάρις Σιγάλας. «Επρεπε να κάνουμε πολλές υπερβάσεις, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, μια αγορά παλιά, με παράδοση στο κρασί, κατασταλαγμένες απόψεις και οινική κουλτούρα».
Παρά την αναμφισβήτητη κυριαρχία του Ασύρτικου, οι αμπελώνες του νησιού είναι κατά 20% φυτεμένοι και με ερυθρές ποικιλίες. Μία από αυτές είναι το Μαυροτράγανο, που παίρνει το όνομά του από τις μαύρες και τραγανές ρώγες του. Παραδοσιακά, η οινοποίησή του γινόταν με στόχο την αρωματική και γευστική βελτίωση των γλυκών λιαστών κρασιών. Για δεκαετίες, λοιπόν, είχε αναπόφευκτα μείνει στη σκιά του Ασύρτικου και του Vinsanto και κινδύνευε με εξαφάνιση. Ο κ. Σιγάλας είναι από τους πρώτους που διείδαν τις δυνατότητές του. Ξεκίνησε σε πειραματικό επίπεδο την οινοποίησή του το 1997. Από το 2002 -έπειτα από τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα- φυτεύει αμπέλια με Μαυροτράγανο σε έκταση 100 στρεμμάτων, ενώ σιγά-σιγά μπαίνουν στην παραγωγή και νέα αμπέλια.
Ποια είναι, όμως, τα χαρίσματα του Μαυροτράγανου, τα οποία τον κάνουν να το πιστεύει τόσο πολύ; Μπορεί να δώσει κρασιά «ράτσας», των οποίων οι τανίνες και ο έντονος χαρακτήρας υποδηλώνουν δυνατότητα παλαίωσης. Οσο για τον καλύτερο συνοδό του στο φαγητό; Ακριβώς λόγω της τανικότητάς του, θέλει δίπλα του δυνατά τυριά και κόκκινα κρέατα με έντονες σάλτσες. «Εμφιαλώνουμε 9.000 φιάλες το χρόνο», συμπληρώνει ο Πάρις Σιγάλας. «Επίσης, επενδύουμε και σε επίπεδο πειραματικό, τόσο στο αμπέλι όσο και στην οινοποίηση, για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τη θέση μας πως η Σαντορίνη μπορεί να χαρακτηριστεί αμπελοτόπι, το οποίο παράγει και κόκκινο κρασί, ξεχωριστό και ιδιαίτερο».
Σε αριθμούς
Ο αμπελώνας του Κτήματος καλύπτει 250 στρέμματα. Τα 50 καλλιεργούνται με την παραδοσιακή κουλούρα και τα 200 σε γραμμική υποστυλωμένη διαμόρφωση, κάτι που αποτελεί νεωτερισμό για τη Σαντορίνη. Παράγονται 13 ετικέτες. Η παραγωγή φτάνει τις 350.000 φιάλες ετησίως. To 42% εξάγεται στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και την Αυστραλία.
info
Μπαξές, Οία, τηλ. 22860 71 644, www.sigalas-wine.com
Το Κτήμα Σιγάλα είναι επισκέψιμο.
Από τον Ιούνιο ώς το Σεπτέμβριο:
Δευτέρα – Παρασκευή, 10.00 – 22.00 / Σάββατο & Κυριακή, 11.00 – 22.00
Από τον Οκτώβριο ώς το Μάιο:
Δευτέρα – Παρασκευή, 10.00 – 19.00 / Σάββατο & Κυριακή, 11.00 – 19.00
Διαβάστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net
