Από τη Σάμο ώς την Αθήνα αναζητήσαμε τα μυστικά του πιο διάσημου ελληνικού brand.
Οι πανέµορφοι ορεινοί αµπελώνες του νησιού.
Φτάσαμε στη Σάµο ένα φθινοπωρινό απομεσήμερο και αμέσως η θετική αύρα του νησιού μάς τύλιξε με το μαγικό της υφάδι: είναι ένα καταπράσινο κομμάτι γης στην άκρη του Αιγαίου, όπου η θάλασσα πλέκει τους μύθους της μαζί µε τα ψηλά βουνά, τους μοναδικούς ορεινούς αμπελώνες, τις παραδόσεις, την ιστορία, τις αρχαιότητες. Δεν σε ξαφνιάζει καθόλου το ότι σε τούτο τον τόπο γεννήθηκαν ο Επίκουρος και ο Πυθαγόρας, το ότι εδώ υπάρχουν τα αρωματικότερα μοσχάτα και παράγονται κάποια από τα καλύτερα γλυκά κρασιά του πλανήτη, ούτε ότι το πλέον διάσημο ελληνικό ποτό, το ΜΕΤΑΧΑ, στα κλήµατα του όρους Αμπελος της Σάμου έχει τις βαθιές του ρίζες.
Προσπαθώντας να φτιάξουµε το δικό µας blend…
Είμαστε προσκεκληµένοι της νεοσύστατης Ακαδηµίας ΜΕΤΑΧΑ, που -στα πρότυπα όλων των μεγάλων οίκων μπράντι της Γαλλίας- έχει στόχο να κάνει γνωστή σε ειδικούς απ’ όλο τον κόσμο τη διαδικασία παραγωγής των σπάνιων αποσταγμάτων από την πρώτη στιγµή της «σύλληψής» τους. Όλα, λοιπόν, ξεκινούν από το αμπέλι. Τα 4Χ4 µε τους έμπειρους οδηγούς μάς οδηγούν στο βουνό. Σκαρφαλώνουµε στις πέτρινες αναβαθµίδες, τις χαρακτηριστικές πεζούλες που φιλοξενούν, αιώνες τώρα, τους σαμιώτικους αµπελώνες. Ευθυτενής, ο αμπελουργός Γιώργος Τρικιριώτης προχωράει μπροστά, δείχνοντάς µας το δρόµο ανάμεσα στα τρυγημένα πια αμπέλια και στα ελαιόδεντρα, για να μας οδηγήσει, έπειτα από µια μικρή στάση σε ένα γραφικό ξωκλήσι, στο φιλόξενο σπιτικό του και να µας τρατάρει -τι άλλο;- γλυκό κρασί και απίθανες τηγανίτες με μέλι!
Γέρικο κλήµα, από τα έργα τέχνης που φτιάχνει η φύση.
Οι συνθήκες καλλιέργειας του αμπελιού είναι δύσκολες στις πεζούλες – ούτε λόγος για μηχανήµατα, μικρές ιδιοκτησίες, όπως και παραγωγές που δεν ξεπερνούν το 1½ κιλό σταφύλι ανά πρέμνο στα 80χρονα κλήματα. Μικρά και τα εισοδήματα. Για τους περισσότερους ντόπιους, η αμπελουργία είναι η δεύτερη δουλειά τους, όμως η σχέση τους µε το αμπέλι είναι στενή. Ο χειρωνακτικός τρύγος τούς επιτρέπει να διαλέγουν επιτόπου τα σταφύλια.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή της διαλογής ο ΜΕΤΑΧΑ Master Κώστας Ράπτης προστίθεται στην ομάδα των καλλιεργητών για να διαλέξει τα σταφύλια από τα οποία θα παραχθεί το καλύτερο μοσχάτο κρασί, που θα καταλήξει να παλαιώνει στα κελάρια της εταιρείας. Οι επιλογές του ΜΕΤΑΧΑ Master εστιάζουν στα πιο αρωματικά κρασιά της ποικιλίας Μοσχάτο, που συνήθως προέρχονται από σταφύλια που μεγάλωσαν στα ψηλότερα αμπελοτόπια του όρους Άμπελος.
Η επόμενη στάση των επισκεπτών της Ακαδημίας γίνεται στην ιστορική Ενωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου και στο Μουσείο Οίνου, όπου η ιστορία του νησιού και των κρασιών του ξεπηδάει ολοζώντανη μέσα από τις φωτογραφίες, τα εκθέματα, τις παλιές αφίσες και τις διηγήσεις του γενικού διευθυντή του συνεταιρισμού Μανώλη Τσακαλάκη.
Επιστροφή στην Αθήνα
Αφού διασχίσαµε το βουνό σε off road διαδρομές, που μας επέτρεψαν να κατανοήσουμε καλύτερα το ιδιαίτερο terroir της Σάµου (κακοτράχαλα, φτωχά σχιστολιθικά εδάφη), το αεροπλάνο μάς έφερε ξανά στην αττική γη και κατευθυνόµαστε στο εργοστάσιο ΜΕΤΑΧΑ στην Κηφισιά. Στο γνώριμο αλλά ανανεωµένο κτίριο μας υποδέχεται ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Πάνος Σαραντόπουλος και μας οδηγεί στο χώρο µε τα βαρέλια, όπου «γράφεται» η ιστορία του brand. Εκεί, ο παλιός µας φίλος Κώστας Ράπτης, επί 27 χρόνια ΜΕΤΑΧΑ Master, μας εξηγεί ότι το ΜΕΤΑΧΑ είναι ένα «κοκτέιλ» παλαιωμένων μοσχάτων οίνων, παλαιωμένων επίσης αποσταγμάτων από αιγιώτικα τριαντάφυλλα και, βέβαια, ενός μυστικού μείγµατος βοτάνων και μπαχαρικών. Οι οικοδεσπότες μας, μάλιστα, έχουν τοποθετήσει όλα τα συστατικά σε ένα τραπέζι, για να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το δικό µας blend, που να μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο με το αρχικό του ΜΕΤΑΧΑ που παλαιώνει στα βαρέλια – κάτι απίστευτα δύσκολο, όπως καταλαβαίνετε.
Στη συνέχεια, παρακολουθούμε το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ του Τάσου Μπουλμέτη με την ιστορία της εταιρείας. Ο επίλογος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος παρά η δοκιμή όλης της γκάμας των προϊόντων της, με την καθοδήγηση του Κώστα Ράπτη και τις απολαυστικές ιστορίες του Πάνου Σαραντόπουλου, που λέει χαρακτηριστικά: « Η γκάμα των αστεριών είναι η γιορτή της σταθερότητας».
Και πίνουµε σ’ αυτό – με ένα πορτοκαλένιο ανθώδες και φρουτώδες 5*. Τα 7*, πιο ώριμα, βγάζουν μπροστά τις τανίνες, το ξύλο, τα αποξηραμένα σύκα, αλλά και το ώριμο ροδάκινο, και μας οδηγούν στα 12*: με σοκολάτα, καπνό, φλούδα πορτοκαλιού και αποξηραμένα άνθη, είναι ένα αξεπέραστο digestif. Η δοκιμή συνεχίζεται µε τα reserve που «γιορτάζουν την εξαίρεση». Εδώ υποκλινόμαστε μπροστά σε δύο µεγάλες φιάλες, το Private Reserve και το ΑΕΝ. Ενα ποτήρι από αυτά μπορεί να σε κρατήσει μια ολόκληρη βραδιά, αποκαλύπτοντας λίγο-λίγο τον μυστικό του πλούτο. Η ξενάγηση τελείωσε µε τη δοκιµή των αποσταγμάτων σε παραλλαγές κλασικών κοκτέιλ. Σας προτείνω να τα δοκιµάσετε κι εσείς…
Διαβλαστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net
