Μοιάζουν με λιλιπούτεια καρπούζια, έχουν το μέγεθος ρώγας σταφυλιού και γεύση δροσερού αγγουριού.
Η ονομασία τους προέρχεται από τη λέξη cucumber (αγγούρι) και τη λέξη melon (πεπόνι) και η καταγωγή τους είναι από τη Λατινική Αμερική. Για αρκετό καιρό ήταν στην αφάνεια, μέχρι που πριν από περίπου 5-6 χρόνια Ολλανδοί καλλιεργητές τα φύτεψαν και παρατήρησαν ότι είχαν αρκετά μεγάλη απήχηση στο καταναλωτικό κοινό, εξαιτίας όχι μόνο της δροσερής και υπόξινης γεύσης τους, αλλά και της… φωτογένειάς τους. Ολοένα και περισσότεροι τα έβαζαν σε σαλάτες και σε κοκτέιλ και τα φωτογράφιζαν για να τα ανεβάσουν στα social media.
Εμείς τα γνωρίσαμε από τον βιοκαλλιεργητή Κώστα Κρεμμύδα, που τα καλλιεργεί και διανέμει εδώ και 3-4 χρόνια. «Είναι ένα αναρριχώμενο φυτό με θηλυκά και αρσενικά άνθη στο ίδιο φυτό, όπως το πεπόνι, το καρπούζι και το ξυλάγγουρο, και όχι όπως το αγγούρι. Φυτεύεται κατά τον Μάιο και τον Ιούλιο είναι σε πλήρη καρποφορία», μας αναφέρει ο Κώστας Κρεμμύδας. Σκέτο, είναι ένα απολαυστικό σνακ με σκληρό εξωτερικό περίβλημα και μαλακό εσωτερικό που σκάει σαν έκρηξη δροσιάς καθώς το δαγκώνουμε. Ταιριάζει πολύ και σε σαλάτες και κρύες σούπες, αλλά γίνεται και ωραιότατες πίκλες. Το παραγγέλνουμε από τον βιοκαλλιεργητή, στο site www.biokremmydas.gr, αλλά το βρίσκουμε, κατόπιν παραγγελίας, και στα μανάβικα «Αγροτικόν» και «Περιβόλι».
