Mέσα Νοεμβρίου και κατεβαίνουμε τον Αχλαδόκαμπο. Από ψηλά βλέπουμε τον καπνό δεκάδων ελαιοτριβείων εν δράσει και ο αέρας μυρίζει λάδι. Στο Αριοχώρι Μεσσηνίας συναντάμε τον Νίκο Κρημνανιώτη. Μακεδόνας και μαθηματικός με διδακτορικό στα εφαρμοσμένα μαθηματικά και στην πληροφορική, ξεκίνησε την καριέρα του ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εκεί γνώρισε τη σύζυγό του, που κατάγεται από τη Μεσσηνία. Ελαιοπαραγωγός έγινε λόγω της εξαιρετικής ποιότητας του ελαιολάδου που έβγαζε στην αρχή ερασιτεχνικά. Σήμερα, στα 70 στρέμματα που διαθέτει και καλλιεργεί βιολογικά, βρίσκονται 1.600 ρίζες παλιές ελιές, 70 – 80 ετών, και λίγες ελιές Καλαμών που είναι κάποιων αιώνων.
Ο κ. Κρημνανιώτης είναι της γνώμης ότι το ελαιόλαδο είναι κυρίως τροφή, ωφέλιμη βέβαια, αλλά τροφή. Δεν θέλει να παράγει ένα λάδι πολύ πικρό, όσο κι αν αυτό περιέχει περισσότερες φαινόλες. Γι’ αυτό μαζεύει όταν η ελιά αρχίζει να κιτρινίζει, αλλά πριν μαυρίσει. Ετσι το λάδι του είναι φίνο, φρουτώδες, χωρίς να είναι πικρό. «Προσπαθούμε να επιτύχουμε τη χρυσή τομή μεταξύ της υγειοπροστασίας και της γεύσης».
– Εχετε όμως «ισχυρισμό υγείας» στο μπουκάλι σας. «Ναι, διότι το λάδι μας περιέχει τριπλάσιο ποσοστό φαινολών ανά μιλιγκράμ από αυτό που έχει θέσει ως όριο η Ε.Ε., δηλαδή τα 250 ml. Το δικό μας λάδι περιέχει 650 ml φαινόλες και ιδιαίτερα ελαιοκανθάλη και ελαιασίνη».
Πάμε στο φλέγον θέμα της ποσότητας. Προς το παρόν παράγει μόνο 6 τόνους. Κάνει εξαγωγές και έχει και κάποια παρουσία στην ελληνική αγορά, αλλά οι ποσότητες δεν επαρκούν. Γι’ αυτό και σκέφτηκε να συνεργαστεί με άλλους βιοκαλλιεργητές για να φτιάξουν μια «Ομάδα Βιοκαλλιεργητών» κατά τα πρότυπα της Ε.Ε. Ο στόχος είναι η παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου με υγειοπροστατευτικά χαρακτηριστικά, αλλά και η δημιουργία δικού τους ελαιοτριβείου και τυποποιητηρίου. Τότε η ποσότητα από 6 τόνους θα φθάσει τους 50 – 60.
Χρειάζεστε δικό σας ελαιοτριβείο; «Για να φτιάξεις ένα εξαιρετικό ελαιόλαδο, χρειάζεται να συντείνουν 11 περίπου παράγοντες. Οι 5 αφορούν στο DNA της ελιάς και στο μικροκλίμα της περιοχής. Οι 6, όμως, εξαρτώνται από τον άνθρωπο. Μέσα σ’ αυτούς σημαντικό ρόλο παίζουν το ελαιοτριβείο και η αποθήκευση».
Στην Αθήνα θα βρούμε το λάδι του στο Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής, απ’ όπου έμαθα και την εξής ευοίωνη είδηση: Σε γευσιγνωσία του Παντοπωλείου οι Αυστριακοί και οι Ιάπωνες πελάτες που έλαβαν μέρος «άδειασαν» στην κυριολεξία τα ράφια και το στοκ του, παρά την «αλμυρότατη» τιμή: 53 ευρώ τα 500 ml. «Το λάδι μου είναι ακριβό γιατί, καθώς μαζεύεται η ελιά νωρίς, πριν μαυρίσει, δίνει τη μισή ποσότητα λαδιού απ’ αυτήν που θα έδινε η ίδια ποσότητα ώριμης ελιάς. Αυτό είναι το κόστος της “υγειοπροστασίας”, αλλά για την τιμή φταίει επίσης -για να μην πω κυρίως- η συσκευασία, το κουτί, το μπουκάλι κ.λπ. Θα αλλάξει αυτό τις επόμενες μέρες. Θα γίνει μια συσκευασία από λευκοσίδηρο και η τιμή θα μειωθεί δραστικά. Δηλαδή το μπουκάλι του 1 λίτρου θα κοστίζει 10 ευρώ». Σε φθηνότερη τιμή κυκλοφορεί επίσης από την ίδια εταιρεία το απλό βιολογικό ελαιόλαδο χωρίς «ισχυρισμό υγείας».
Που το βρίσκουμε: Στο Παντ. Μεσ. Διατροφής, στην Καλαμάτα, στη Μυλόπετρα. Τ/210-24.82.698.
