Έφυγα από το Παγκράτι για να πάω για ζαρζαβατικά στα Πετράλωνα, για αλλαγή. Τι τρώνε άραγε σε αυτή τη συνοικία; Η Καλλισθένους, όπου στήνονται οι πάγκοι είναι στενός δρόμος, χωρίς τα ωραία σπίτια των Άνω Πετραλώνων. Οι νεότεροι ιδιοκτήτες και κατασκευαστές έχουν παρέμβει ουσιαστικά στην γειτονιά. Η αγορά μοιάζει μαζεμένη. Δεν είναι σαν αυτή του Νέου Κόσμου, αλλά δεν την λες και μικρή λαϊκή, έχει απ’ όλα. Πλεονέκτημα εμφανές, σε σχέση με άλλες αγορές των Αθηνών, είναι πώς έχει πολλούς πάγκους παραγωγών και λιγότερο εμπόρων – ή τουλάχιστον σήμερα είχε, καθώς ακόμα οι αγορές λειτουργούν με πάγκους εκ περιτροπής λόγω πανδημίας. Μια εβδομάδα έρχεται ένας λαϊκατζής, μια δεν έρχεται και τον αντικαθιστά άλλος.
Το να ψωνίζεις απευθείας από τον παραγωγό σημαίνει πως, εκτός από καλύτερες τιμές, κερδίζεις και σε γνώση. Αυτός που φυτεύει και μεγαλώνει ένα προϊόν, ξέρει να σου πει πολλά πράγματα για το τι θα βάλεις στην κατσαρόλα σου- φυσικά, αν θέλει. Στα μειονεκτήματα της λαϊκής είναι πως οι ντομάτες και τα αγγουράκια του καλοκαιριού όχι μόνο δεν έλειπαν, αλλά υπήρχαν σε αφθονία Γενάρη μήνα. Μέτρησα σίγουρα 5 πάγκους με γυαλιστερές χλωμές κόκκινες ντομάτες, ολόιδιες. Προσπέρασα ψάχνοντας τα εποχικά. Ξινά Αργολίδος, χύμα όσπρια και μέλι από Ταΰγετο, πατάτες και κρεμμύδια Θηβών, δυο λουλουδάδες με περιποιημένα μπουκετάκια με ζέρμπερες κάθε χρώματος, γυψοφύλια, στρογγυλούς ευκάλυπτους, χρυσάνθεμα λευκά, κίτρινα και λίγες νεραγκούλες και μανουσάκια. Την τιμητική τους είχαν τα κηπευτικά του Μαραθώνα.
Σταμάτησα στον πιο περιποιημένα πάγκο που είδα, γωνία Κυδαντιδών και Καλλισθένους. Θέση φιλέτο έχει πιάσει ο Γιάννης Μπλαντής. Είναι δεύτερης γενιάς παραγωγός και πρώτος νοικοκύρης. Χόρτα και χορταρούδια, μυριστικά και σαλατικά, όχι στοιβαγμένα αλλά τοποθετημένα με τάξη. Ανάμεσα στα μυρόχορτα στήνει κόκκινα πλεξιγκλάς διαχωριστικά, σαν συρταράκια και αφήνει χώρο στα προϊόντα να ανασάνουν. Ραπανάκια, μικρούτσικα, λόλες πράσινες και κόκκινες, σαλάτες γαλλικές, μαρούλια μεριδιάδικα και όχι θηρία, ανοιχτόχρωμα. Λιγουρεύτηκα ένα κλασικό φρικασέ όταν τα είδα. Τον ρώτησα για την καλλιέργεια, όλα έρχονται από τα οικογενειακά κτήματα στον Μαραθώνα, στην περιοχή Βρανάς, και κόβονται την ίδια μέρα, λίγες ώρες πριν τα βγάλει στην πάγκο. Τα μπρόκολα κι αυτά μικρά, μπορούσε να διακρίνει κανείς τα μπουμπουκάκια τους. “Παίζει ρόλο η ποικιλία τους για το μέγεθός τους, αλλά κι εμείς τα συγκομίζουμε νωρίς, για να είναι τραγανά αλλά και τρυφερά” εξηγεί ο παραγωγός. Πήρα παπαρούνες, μυρώνια, καυκαλήθρες. Είχε και ωραίες τσουκνίδες, σκέφτηκα να τις πάρω για να κάνω μπουρανί, την τσουκνιδόσουπα που με είχαν μάθει να μαγειρεύω οι κυρίες του Τυρνάβου. Όλα τα φυλλώδη πράσινα είναι τώρα στην καλύτερη εποχή τους, και για έναν μήνα ακόμα, περίπου μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου αγοράστε όσα μπορείτε να καταναλώσετε. Πήρα και μπροκολάκια, δεν χρειάστηκαν περισσότερο από 7-8 λεπτά βράσιμο. Νόστιμα πολύ, ξηροκαρπάτα κοντά στο κοτσάνι, βοτανικά και αλκαλικά τα μπουκετάκια τους. Θα τον αναζητήσω ξανά τον Μπλαντή, μου είπε πως είναι κάθε Δευτέρα στην Άνω Γλυφάδα, Τρίτη στο Γαλάτσι, Τετάρτη στον Άγιο Δημήτριο, Πέμπτη στη Γλυφάδα και Σάββατο στην λαϊκή του Νέου Κόσμου.
Μου σύστησε κι έναν παραγωγό με πορτοκάλια, τον Γιώργο Τσόλη από την Αρχαία Επίδαυρο. Τριάντα πέντε χρόνια έχει πάγκο στην λαϊκή. Μαζί με τον γιο του Τάσο καλλιεργούν περισσότερες από πέντε ποικιλίες πορτοκάλια και τέσσερα είδη μανταρινιού, τα οποία εναλλάσσονται ανά εποχή. Σήμερα είχε πορτοκάλια μυρωδάτα για φάγωμα αλλά και για χυμό, όπως και κλημεντίνες, σε εξαιρετική τιμή. Έκανε ουρές ο κόσμος στον πάγκο του και όλοι ήξεραν τον κυρ-Γιώργο με το όνομά του. Διάλεγαν δε όσα φρούτα είχαν και κοτσανάκι με φύλλα. “Δεν το βγάζουμε το φύλλο από τον καρπό, κρατάνε έτσι 3-4 μέρες περισσότερο. Ανοιχτά, εκτός σακούλας, και με αυτόν τον καιρό τα φυλάμε στο μπαλκόνι, σε σκιερό μέρος” δίνει συμβουλές ο Τάσος. Θα δοκιμάσω και θα τους ξαναβρω τις Δευτέρες στην Γούβα, στο Παγκράτι, τις Τετάρτες στην Δάφνη και τις Πέμπτες στη λαϊκή της Βούλας. Πήρα κίτρινες ζέρμπερες, άκουσα και ένα τραγούδι από τον κύριο που παίζει ζωντανή μουσική και τραγουδάει για τους περαστικούς και αγοραστές. Η μάσκα στη θέση της, πάμε σπίτι για την τσουκνιδόσουπα.
