Συγγενεύει με τη ρίγανη, το άρωμά της θυμίζει θυμάρι και παντρεύεται υπέροχα με χοιρινό και πουλερικά, ενώ μαρινάρει μοναδικά λαδάκι για τις ανοιξιάτικες σαλάτες μας.
Aχ μάνα μου, μαντζουράνα μου…», λέει ο λαϊκός ποιητής μάλλον αναφερόμενος στο ντελικάτο του αρώματος των λουλουδιών της μαντζουράνας, του σάψυχου ή αμαράκου. Η εξαδέλφη αυτή της ρίγανης πλησιάζει περισσότερο το θυμάρι αρωματικά και το καλύτερό της μέρος είναι οι ανθισμένες κορυφές, τις οποίες θα περιμένουμε κατά τον Ιούνιο (μέχρι και τον Αύγουστο). Η μαντζουράνα χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν και για θεραπευτικούς λόγους, ως τονωτικό (ακόμη και τώρα στην ομοιοπαθητική), εναντίον των πονοκεφάλων, για μυϊκούς πόνους και διαστρέμματα, ως αντισηπτικό, για αναπνευστικά προβλήματα και εναντίον του άγχους.
Στην κουζινα
Πρέπει να προσέχουμε τις ποσότητες μαντζουράνας που χρησιμοποιούμε γιατί πικρίζει και έχει την τάση να καλύπτει αρωματικά. Το καλύτερο είναι να προστίθεται στο τέλος του μαγειρέματος για να μη χάσει το άρωμά της. Θα την παντρέψουμε ιδανικά με χοιρινό, κοτόπουλο, σαλάτες και μερικά λαχανικά, όπως οι μελιτζάνες και τα κολοκύθια. Οπως όλα τα αρωματικά στη φρέσκια εκδοχή τους, με λίγο ελαιόλαδο και μια πρέζα αλάτι μάς δίνει νόστιμο πέστο που μπορούμε να φυλάξουμε στο ψυγείο μας για μελλοντική χρήση. Αρωματίζει ευχάριστα ελαιόλαδο με τη βοήθεια λίγου σκόρδου, για μαρινάδες και σάλτσες για σαλάτες. Ενα μάτσο φρέσκιας αντιστοιχεί σε 4 κουτ. σούπας ξερή. Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται ευρέως στην αλλαντοποιία (σπόρος), στην αρτοποιία, στην αρωματοποιία.
Aγοράζοντας μαντζουράνα
Στην αγορά θα την βρούμε στα μαγαζιά με βότανα και μπαχαρικά σε αποξηραμένη μορφή, τριμμένη ή σε κλαδάκια. Φρέσκια θα τη βρείτε μόνο σε γλαστράκια από φυτώριο. Μη διστάσετε να την καλλιεργήσετε στο σπίτι σας σε γλάστρα, φτάνει να έχει αρκετό φως και καλή στράγγιση. Καλλιεργείται σε πλούσιο έδαφος και είναι ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες.
