Φτάσαμε λοιπόν στο 2021. Μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι έχουμε σκαρώσει μια φορά -κι έναν καιρό- ένα τατάκι, ότι παίζουμε πια στα δάχτυλα τα σασίμι και τα maki, έχουμε μάθει (πάνω κάτω) τι είναι το tonkatsu και έχουμε στο ντουλάπι instant tteokbokki για να μην τρέχουμε και δεν φτάνουμε εάν τυχόν έρθει η στιγμή που θα ορεχτούμε κορεάτικο street food. Όσο μακριά όμως κι αν ταξιδέψουμε γαστρονομικά, όσες περίπλοκες συνταγές κι αν εκτελέσουμε, μια εκκρεμότητα πάντα θα μας κρατάει πίσω. Ένα απλό ερώτημα, ένας άλυτος γρίφος. Γιατί το τοστάκι στο σπίτι του φίλου μας είναι πάντα καλύτερο από το δικό μας;
Μην το αρνηθείτε, ξέρετε ότι ισχύει. Και ίσχυε από τότε που πηγαίναμε σχολείο, ξεμέναμε στα σπίτια φίλων μας και για βραδινό οι μαμάδες τους μας έφτιαχναν τοστ που έκρυβαν κάτω από ένα βουναλάκι τσιπσάκια. Στα μεγάλα κέφια, κάτω από το βουνό κρύβονταν δύο τοστάκια. Που ήταν πιο νόστιμα από τα δικά μας. Γιατί στα σπίτια των φίλων μας τα τοστάκια έχουν πιο ομοιόμορφα λιωμένο τυρί, πιο αλήτικο ζαμπόν, είναι πιο ξεροψημένα και έχουν κοπεί σε πιο τέλεια τριγωνάκια. Προσοχή, και εμείς φτιάχναμε και φτιάχνουμε μερακλίδικα τοστάκια. Δεν έχει καμία σημασία όμως. Το ανεξήγητο μυστήριο, ο περίεργος μαγειρικός νόμος -από αυτούς για τους οποίους γράφονται βιβλία και ταλαιπωρούνται λαμπρά μυαλά- θέλει απλώς τα τοστ στο σπίτι του άλλου να είναι πάντα νοστιμότερα. Ας είναι. Μπορούμε να πορευτούμε στη ζωή με αυτή τη γνώση, να κάνουμε ειρήνη με την ιδέα ότι ποτέ το τοστάκι μας δεν θα είναι σαν αυτό στα ξένα σπίτια. Βοηθά να αντεπεξέλθουμε το γεγονός ότι πλέον οι φίλοι μας δεν ζουν με τις μαμάδες τους και ότι, όταν μας κάνουν το τραπέζι, δεν μας ταΐζουν τοστ αλλά ριζότι, πικάνιες και ράμεν. Όσο για εμάς, τα κυριακάτικα πρωινά συνεχίζουμε να εξελίσσουμε την τέχνη του ψημένου σάντουιτς, προσθέτοντας ανάλογα τα κέφια runny eggs και πιρουνάτο πουρέ αβοκάντο, μουστάρδες με yuzu, εκλεκτά τυριά και αλλαντικά. Και είναι πάντα υπέροχα. Απλώς όχι όσο τα τοστάκια των μαμάδων των φίλων μας.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Φεβρουαρίου, τεύχος 178.
