Τα σπίτια και τα ζώα δεν κοιμούνται. Κοιτάζουν τη δροσιά που ξεψυχάει στα φύλλα. Είδαν το θανατικό με δρασκελιές να ‘ρχεται απάνω τους. Το δάσος κάηκε, πια δεν υπάρχει. Στο παρακεί λιοστάσι -ούτε το ίδιο ξέρει πώς τη γλίτωσε- μια κουστωδία θλιβερή. Κάτι ξεμεινεμένα τζιτζίκια έγιναν οι αυτεπάγγελτοι κήρυκες της τέφρας. Το τριζάτο μοιρολόι τους με ενοχλεί. Τι δουλειά έχουν εδώ; Αυτό το βουνό είναι γεμάτο σταθμευμένους επιτάφιους. Κάηκε ακόμα και το χώμα. Μια παγωμένη μαύρη κρούστα απέμεινε. Μια χοάνη που καπνίζει έναν κορμό φάντασμα.
Τι ‘ν απάνω; Ουρανός κι ανακατεύει το λουλακί με τη στάχτη που έφτασε ως τα σύννεφα. Θα βρέξει αλισίβα φέτος. Ποιος θα πρωτονίψει τας χείρας του;
Να το πω ,να μην το πω. Ανάγκη να το πω. Η ζωή δεν παύει. Θα πετάξει και πάλι η γη χορτάρι. Τα δέντρα θα υψωθούν εξαπτέρυγα. Ανάστημα θα σηκώσουν τα ταπεινωμένα του πόνου και θα θροΐσουν τις αγρύπνιες τους. Τα πουλιά θα ξαναστήσουνε φωλιές και θα ‘ναι το τραγούδι τους μ’ ένα λυγμό χερουβικό. Όψιμα θα ΄ρθουνε κι οι χαρές. Δειλά πρώτα κι έπειτα αγάντα προς τα κάλλη. Και τα μελίσσια θα ξαναμπούν. Ίσως δεν προλάβουμε εμείς εκείνη τη γιορτή.
Είναι πολλά τα χρόνια που χρειάζονται να κρατηθεί η αχνή εικόνα του δάσους, που κάποτε θα φανερώσει στην ολότητά της τη μορφή του. Και τα μελίσσια θα τρυγηθούν. Δυό παιδιά θα βγουν από ένα δέντρο λαβωμένο, με βήματα κυκλωτικά θα χορέψουν το καλωσόρισμα, τα μάτια τους θα δακρύσουν μέσα στις κηρήθρες μέλι.
Το μέλι είναι η αυθεντική ουσία ενός τόπου. Το απόσταγμα σε γεύση, χρώμα και άρωμα.
Δεν μπορείς να φας τα φύλλα,τα λουλούδια,τα κλαδιά. Όμως έρχονται οι μέλισσες, αυτοί οι φτερωτοί μεσάζοντες, οι γευστικοί μεταπράτες, και τρυγούν το ελάχιστο βάρος της σταγόνας που εμπεριέχεται στον κάθε τόπο. Και πλάθοντάς τη σε μέλι, μας δίνουν την ευκαιρία να γευτούμε αυτό ακριβώς που ενώ είμαστε δίπλα του, δεν έχουμε πρόσβαση.
Από την επιφάνεια ως το βάθος, οι μέλισσες έρχονται να μας θυμίσουν ότι ο κόσμος μπορεί να είναι και γλυκός.
[Ως ένδειξη επίγνωσης του χαμένου δασικού παραδείσου, πρέπει άμεσα, παραβλέποντας τα πολυετή γραφειοκρατικά τέρατα,να αναγνωριστούν ως Π.Ο.Π. τα ευβοιώτικα μέλια από πεύκο και από πεύκο/ρείκι/κουμαριά. Έχει διασωθεί ένα μικρό μέρος του δάσους, συγκριτικά με το μέγεθος της τεράστιας καταστροφής. Ας το κρατήσουμε σα βρέφος νεογέννητο.]
