Βουτάω στο Φάληρο και βγαίνω στη Λέσβο. Εκεί με περιμένει ο φίλος μου ο Θεόφιλος. Να με ταΐσει σαρδέλα και τυρί. Σαρμαδέλια. Αχινούς. Χταπόδι. Να πιούμε τόσο που να ξαναβρούμε την παιδική καρδιά μας. Σε μια σκιά που μας σώζει από το πυρ του θείου Ιούλιου μήνα.
Βουτάω και βγαίνω στη φαληρική σελίδα, ένα βράδυ Παρασκευής με καύσωνα.
Το καλοκαίρι δεν λήγει ποτέ σε αυτόν τον τόπο. Το κουβαλάμε ολοχρονίς το κιαροσκούρο του. Αυτό ξεπροβάλλει από τις ραφές μας.
Γεμάτος και κενός χρόνος, ένα αρχαίο ασκεπές θέατρο.
Ευχαριστώ τη Βαρβάρα Γκιγκιλίνη, που μου θύμισε τον πίνακα του Θεόφιλου «Ιχθυοπώλοι της Μυτιλήνης» (1933). Ευχαριστούμε το Μουσείο Θεόφιλου και το Αρχείο Διεύθυνσης Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Μυτιλήνης για την παραχώρηση της φωτογραφίας του έργου.
