Στην καρδιά της Γλυφάδας, φάγαμε ψάρι αγιορείτικο και βασιλικά χτένια σε ένα περιβάλλον αρτιστίκ και cozy.
Η θέση: Στην πλατεία Νυμφών, στη Γλυφάδα, κοντά στον κεντρικό δρόμο. Η περιοχή έχει εξελιχτεί τα τελευταία χρόνια στο hot spot της Γλυφάδας. Αν είναι Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, μπορεί να δυσκολευτείτε λίγο να παρκάρετε. Εύκολη πρόσβαση και με το τραμ, που έχει στάση σε απόσταση λίγων λεπτών.
Η ατμόσφαιρα: Δυνατή μουσική, χαμηλός φωτισμός, τραπέζια και μπάρα στο bar restaurant στο οποίο συχνάζουν ντόπιοι αλλά και πολλοί που εργάζονται στην περιοχή και έρχονται εδώ για after work drinks. Εντυπωσιάστηκα με την περίτεχνη διακόσμηση, η οποία παρ’ όλα αυτά δεν «φόρτωνε» τους χώρους, ούτε ακύρωνε το casual chic που ήταν ολοφάνερο ότι ήταν πρόθεση των ιδιοκτητών και αυτό φαινόταν τόσο στην επιλογή της διαρρύθμισης και των επίπλων (πάγκοι εναλλάσσονται με τραπέζια και θέσεις στο μπαρ), όσο και στην επιλογή διακοσμητικών στοιχείων και μουσικής.
Το φαγητό: Διαλέξαμε να κάτσουμε στην καταπράσινη αυλή και στο καλωσόρισμα μας κέρασαν ζυμωτά από τους ίδιους ψωμάκια, ανάμεσα στα οποία ήταν και μια φοκάτσια κατάμαυρη, «με φυτικό άνθρακα» μας είπαν, ο οποίος δεν επηρεάζει τη γεύση και τη μυρωδιά, παρά μόνο το χρώμα. Πάντως, το ψωμάκι ήταν πεντανόστιμο και αφράτο. Το μενού έχει και κρέας αλλά δίνει σαφώς βάρος στο ψάρι, αφού όπως μάθαμε αργότερα ο head chef Διονύσης Παπανικολάου έχει μεγάλη εμπειρία σε εστιατόρια με ψαρικά και θαλασσινά. Έχει εκδώσει μάλιστα και βιβλίο με τις συνταγές του με τίτλο «Θαλασσινά: γεύσεις από φωτιά και θάλασσα» (εκδόσεις Ιανός).
Η καλή πρώτη ύλη φάνηκε από τα πρώτα πιάτα που ήρθαν στο τραπέζι μας, το ταρτάρ λαυράκι και το καρπάτσιο τόνου. Μοσχομύριζαν αμφότερα θάλασσα και αλμύρα, ενώ το τουρσί λεμονιού ήταν μια ωραία εναλλακτική στο λάιμ που έχουμε συνηθίσει σε αυτές τις παρασκευές. Ήδη στα ορεκτικά, είχαμε γευτεί ένα από τα καλύτερα πιάτα της βραδιάς: βασιλικά χτένια με σος σαμπάνιας, γαρίδες, σαφράν, μανιτάρια σαμπινιόν και αυγά χρυσής ρέγγας. Αυτή η απαλή σος έδενε τόσο ωραία με το σαφράν και τις γαρίδες. Το ίδιο ωραία έδενε το βαλσάμικο φράουλας με τις πέρλες παλαιωμένου ξιδιού στην πράσινη σαλάτα. Το κυρίως ήταν ένα μυλοκόπι, αγιορείτικο, μαγειρεμένο δηλαδή απλά, όπως στο Άγιο Όρος, όπου συχνά καταφεύγει ο σεφ και παράλληλα παίρνει ιδέες για τις μαγειρικές του. Μαγειρεμένο σε κρεμμυδόζουμο μόνο με λάδι, σκόρδο και λεμόνι, το ψάρι είχε γίνει πεντανόστιμο, αποδεικνύοντας τόσο την καλή πρώτη ύλη όσο και τη μαστοριά στην κουζίνα. Το μιλφέιγ και το σουφλέ σοκολάτας στο τέλος ήταν καλοφτιαγμένα και ειδικά η κρέμα στο μιλφέιγ ήταν απαλή, βελούδινη και με γεμάτη γεύση.
Ο λογαριασμός: Περίπου 50-60 ευρώ το άτομο με 1 ποτήρι κρασί.
Η κάβα: Στο Su Casa θα βρείτε να πιείτε ότι θελήσετε. Έχει μια τεράστια γκάμα κρασιών, ελληνικών και ξένων, πολλά απεριτίφ, αποστάγματα, λικέρ, μπίρες, ποτά και φυσικά κοκτέιλ, κλασικά και πρωτότυπα.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά καθημερινά 09:00-03:00, Παρασκευή και Σάββατο ως 04:00
