Τάπας, παέγιες και σανγκρία
Η θέση: Στο μέσο σχεδόν της οδού Τοσίτσα, του δρόμου που φιλοξενεί τα περίφημα παλιατζίδικα της Θεσσαλονίκης. Το πάρκινγκ, αδύνατο στην περιοχή. Mπορείτε λοιπόν να φτάσετε εδώ με τα πόδια, κάνοντας και μια βόλτα στην περιοχή- δείτε και την Αρχαία Αγορά. Εναλλακτικά φτάνετε με λεωφορείο, που σας αφήνει στη στάση «Διοικητήριο», επάνω στην Αγίου Δημητρίου.
Η ατμόσφαιρα: Δεν έχει την εικόνα ισπανικού εστιατορίου ή μπυραρίας, αφού μοιάζει πιο πολύ με νεανικό καφενείο. Μικρό μαγαζί, πολύχρωμο, με μίνιμαλ, ωστόσο, διακόσμηση. Μου το σύστησε ένας φίλος μου μουσικός, που έχει παίξει εδώ κάποιες φορές. Ο ιδιοκτήτης, ο Alejandro, διοργανώνει επιτυχημένες μουσικές βραδιές στο μαγαζί του, με φλαμένγκο και άλλα ισπανικά μουσικά είδη.
Το φαγητό: Αν και θέλει ακόμη δουλειά, το La Enye είναι από τα ελάχιστα μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη, που εστιάζουν στην ισπανική κουζίνα. Σερβίρει όλους σχεδόν τους ισπανικούς μεζέδες. Σαλάτες (ensaladas) σε ενδιαφέροντες συνδυασμούς, παέλια σε τρεις εκδοχές (με κοτόπουλο, με θαλασσινά, με λαχανικά) και σε μεγέθη που καλύπτουν από δύο άτομα έως … όσα είναι η παρέα, νόστιμα τάπας σε μεγάλη ποικιλία, κάποια πιάτα ημέρας (γκασπάτσο τομάτας, άσπρο λουκάνικο με μηλίτη, κ.ά.) και κάποιες vegan επιλογές.
Και τις δύο φορές που πήγαμε παραγγείλαμε ένα από τα καλύτερα πιάτα του μαγαζιού – όχι ιδιαιτέρως διαιτητικό: τις πατάτες bravas τους, με την ομώνυμη σως από σκόρδο, τομάτα, μαγιονέζα και καπνιστή πάπρικα, βασισμένες σε παραδοσιακή συνταγή της Ισπανίας. Σερβίρεται σε πήλινη μικρή γάστρα, με πολύ καλή παρουσίαση. Πήραμε, επίσης, την πράσινη σαλάτα Templada, με κατσικίσιο τυρί, τοματίνια, τσιγαρισμένο μπέικον, φυστίκια και σος μελιού και τη σαλάτα Salsa Rosa, με κοτόπουλο, λαχανικά, φρούτα εποχής και κρουτόν. Μαζί με αυτά κι ένα «tapita del Chef» (τάπας επιλογής του Σεφ) – για το τραπέζι μας επέλεξε σούπα από πατάτα με κάρυ. Συνοδέψαμε με λίγη λευκή σαγκρία – σε κάπως πιο ελαφριά εκδοχή απ’ ότι την περιμέναμε.
Οι μερίδες, είναι πέραν του μεγάλου, κι αυτό μας αποθάρρυνε από το να πάρουμε έξτρα πιάτα. Μου άρεσε που όλα τα ετοιμάζουν εκεί, που είναι σαν να είναι σπιτικά. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμα την παέλια- επιφυλάσσομαι λοιπόν να σας πω τη γνώμη μου. Λένε, πάντως, ότι η Paella Valenciana, με κοτόπουλο, είναι η σπεσιαλιτέ τους.
Ο λογαριασμός: Για όσα φάγαμε και για τη σαγκρία μας, πληρώσαμε 19 ευρώ.
Η κάβα: Πέρα από την ισπανική σανγκρία αλλά και το Aqua de Valencia (ελαφρύ ισπανικό ποτό με σαμπάνια και χυμό πορτοκάλι), βρίσκουμε κρασί χύμα βιολογικό, λευκό κόκκινο και ημίγλυκο, αρκετά ισπανικά κρασιά εισαγωγής σε φιάλη, αλλά και ρακή, ρακόμελο και τσίπουρο. Στις μπύρες τους μία βαρελίσια, η ισπανική Estrella, καθώς κι ελληνικές και ισπανικές, σε μπουκάλι. Επίσης, κάποια κλασικά ποτά και μία σειρά από κοκτέιλς.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά: Δευτέρα εως Κυριακή 18:00 – 02:00.
