Αίφνης η Κρήτη ήρθε στην Αττική. Ο πέτρινος πύργος Πετρέζα στα Σπάτα μεταμορφώθηκε σε σκηνικό κρητικής αυλής, με τις ενετικές πέτρινες καμάρες, τις βαριές ξύλινες πόρτες με τους μεταλλικούς καμπαράδες και την καταπράσινη αυλή. Ο μετρ της σκηνοθεσίας και της δημιουργίας ατμόσφαιρας, Μάρκος Μαχαιρόπουλος, μετέφερε πιθάρια, βρήκε κανάτες και αυθεντικά πήλινα πιάτα, ζωγραφισμένα στο χέρι, κεντημένες ποδιές, ξύλινες κουτάλες και διακοσμητικό ξυλόγλυπτο κρι κρι (φιλοτεχνημένο από κρητικό μαχαίρι) και τα ανακάτεψε με σύγχρονα σκεύη και εργαλεία για ένα art de la table με βαθιές αναφορές στην Κρήτη, αλλά συνάμα τόσο σημερινό και επίκαιρο.
Οι δάφνες και τα αγριολούλουδα της κρητικής γης ενώθηκαν με παιώνιες από την υπόλοιπη ελληνική εξοχή και στόλισαν ένα τραπέζι γεμάτο κοχλιούς, πιλάφια και κολοκυθομπούρεκα. Το αμιγώς ρουστίκ και το φολκλόρ, καθώς και η πιστή απομίμηση παραδοσιακών σκηνικών δεν έχουν θέση ούτε στη σκέψη ούτε στο τραπέζι του Μάρκου, όπου ακόμα και με αυθεντικά στοιχεία καθιστά το όλον σύγχρονο και φινετσάτο. Ποιος είναι, όμως, ο μάγος αυτός που με το μαγικό ραβδί του μεταμορφώνει οποιοδήποτε μέρος σε αξιομνημόνευτο σκηνικό; Είναι παραγωγός εκδηλώσεων για σημαντικές στιγμές του βίου μας και ιδρυτής της δημιουργικής εταιρείας MR.CO.
Τον γνωρίσαμε καλύτερα σε προηγούμενα γαστρονομικά ταξίδια του «Γαστρονόμου», όταν είχε μετατρέψει για εμάς το φουαγέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε κυκλαδονήσι, όταν μας είχε μεταφέρει στις αρχές του αιώνα για ένα αστικό μενού στο Μέγαρο Υπατία και όταν όλη η Μικρά Ασία ξεδιπλώθηκε μπροστά μας στο αρχοντικό των Μπενιζέλων. Έτσι και με την Κρήτη· την έφερε στα Σπάτα, στον επιβλητικό πύργο Πετρέζα, και με μικρές συμβουλές μάς προτρέπει να κάνουμε το ίδιο: «Βάλτε ολόφρεσκα λουλούδια σε πήλινες κανάτες. Προσοχή, τα λουλούδια να μην έχουν άρωμα και μπερδευτούν με τα αρώματα των φαγητών. Ανακατέψτε παραδοσιακά κρητικά κεντημένα τραπεζομάντιλα με σύγχρονα σκεύη και μαχαιροπίρουνα και σερβίρετε όλους τους μεζέδες και τα φαγητά στο τραπέζι. Η ακολουθία των πιάτων (πρώτο, κύριο κ.ά.) δεν έχει θέση στο κρητικό τραπέζι». «Για μένα η Κρήτη είναι ο ορισμός των οικογενειακών δεσμών, της φιλίας και της φιλοξενίας. Όλα γίνονται γύρω από ένα τραπέζι. Οι χαρές και οι λύπες τους γύρω από το τραπέζι αυτό συναντιούνται και ακριβώς αυτό ήθελα να τονίσω», συμπληρώνει.
To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο, τεύχος 171, «Το καλοκαίρι μας στην Κρήτη»
