Λόγοι να πάει κανείς στο Proveleggios; Το σημείο: ίσως ο πιο όμορφος, γοητευτικός πεζόδρομος του Κεραμεικού. Τα κοκτέιλ: η Πόπη Σεβαστού κάνει τα μαγικά της ως υπεύθυνη του μπαρ με αποτέλεσμα πολύ νόστιμες, ισορροπημένες γεύσεις. Το φαγητό: ένα διασκεδαστικά αλλοπρόσαλλο μενού χωρίς περιορισμούς. Ανάλογα τη μέρα μπορεί να πετύχει κανείς από καλοφτιαγμένη πίτσα και ντάσκα sashimi μέχρι βλήτα στα κάρβουνα, πάπια κονφί, φιλέτο katsu από μοσχίδα Κερκίνης, τάκος, sliders ή σεφταλιά από μπακαλιάρο. Η εποχή και οι ορέξεις των ανθρώπων στην κουζίνα μετασχηματίζουν συνεχώς τον κατάλογο που σταθερά ευνοεί τη μοιρασιά. Γ.Π.
Παραμυθίας 11, Κεραμεικός, T/210-52.34.749
Στη Lucinda, σαν σε σπίτι φίλων
Το φαντάζομαι σαν επίσκεψη σε σπίτι φίλων, που έχουν ωραία, άνετη, αυλή. Κάπως έτσι νομίζω θα νιώσετε κι εσείς στην αυλή της Lucinda, μια οικειότητα. Η νέα και πολύ καλή πιτσαρία του Χολαργού είναι μια ταιριαστή πρόταση για ένα βράδυ με φίλους και δη αυτή την εποχή, με πιο γλυκιά θερμοκρασία. Θα παραγγείλετε κάποιο από τα κλασικά κοκτέιλ ή ένα Spritz που θα σιγοπίνετε τσιμπώντας τα arancini ragu, ρυζοκροκέτες με υπέροχη κρούστα και τη σάλτσα ραγού στη βάση αντί στη γέμιση. Στη μέση βάλτε και ένα νόστιμο vitello tonnato αλλά και την πληθωρική Caesar’s, που επίσης ενδείκνυται για τσιμπολόγημα. Από τις πίτσες, η απλή και απίθανη Margherita δεν πρέπει να λείψει από τη βραδιά. Αξίζει να δοκιμάσετε μια πιο μεσογειακή με μελιτζάνα και κρεμμύδι όπως και αυτή με την Rezzana, το υπέροχο τυρί του Τυροκομείου Τοσίτσα του Μετσόβου από εκλεκτό γάλα που θυμίζει παρμεζάνα. Για μια παρέα 4 ατόμων 3-4 πίτσες δεν είναι υπερβολή αλλά ιδανικές. Φτάνουν τόσο λαχταριστές και ζεστές -με αφράτο το στεφάνι τους- που θα εξαφανιστούν από το τραπέζι αμέσως και δεν θα βαρυστομαχιάσετε. Ν.Δ.
Κεραμεικού 2, Χολαργός, Τ/ 210-65.64.035
Στο Diego για λίγο διακοπές ακόμη
Οι ήχοι ηλεκτρονικής μουσικής από Έλληνες και ξένους Dj’s που παίζουν στα desks του Diego μάς επιστρέφουν νοερά στις διακοπές μας, γι’ αυτό και μας αρέσει να πηγαίνουμε αυτές τις μέρες. Στον πεζόδρομο της Αδριανού, πλαστικά σκαμπό, ξύλινα τραπέζια στολισμένα με φρέσκα φρούτα και γυάλινα σκαλιστά μπουκάλια, ομπρέλες παραλίας ακόμα και καφάσια αναψυκτικών συνθέτουν το happy σκηνικό του Diego. Το μπροστινό μπαρ με τη σιδερένια, σκουριασμένη πρόσοψη θυμίζει καντίνα, ενώ όσο προχωράς προς το εσωτερικό, βλέπεις γυάλινους πολυέλαιους και απλίκες, εξωτικά φυτά, εντυπωσιακά μωσαϊκά και έντονες χρωματικές αντιθέσεις στους τοίχους. Το μαγαζί έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, εσωτερική αυλή και ένα μεγάλο κυκλικό μπαρ. Παίρνουμε το ποτό μας υπό τους ήχους μινιμαλ house, δοκιμάζουμε ταϊλανδέζικα, χειροποίητα κάρι, ντάμπλινγκ με σπιτικό κίμτσι, μικρά καβούρια με μαλακό κέλυφος, που τηγανίζονται και τρώγονται ολόκληρα, φιλέτο πάπιας, ακόμα και «καλαμάκι» με συκώτι γάλακτος και φουά γκρα σε τιμές που κυμαίνονται από τα 5 μέχρι τα 12 ευρώ. Όλα σερβίρονται σε μιας χρήσης, βιοδιασπώμενα πιάτα από μπαμπού και τρώγονται είτε στα τραπέζια είτε στο όρθιο. Μ.Π.
Τα τραπέζια που απλώνει στον ήσυχο πεζόδρομο που τέμνει τη Μιχαλακοπούλου το σύγχρονο, φιλικό «γαστροκουτούκι», όπως αυτοχαρακτηρίζεται −κάτι μεταξύ γαστροταβέρνας και εστιατορίου θα έλεγα εγώ− του σεφ Σήφη Μανουσέλη είναι καλή ιδέα για τα ανταμώματα του Σεπτεμβρίου. Το σέρβις έχει μια ωραία ισορροπία επαγγελματισμού-χαλαρότητας. Τα πιάτα, νόστιμα, μοντέρνα, με comfort χαρακτήρα, που προτείνουν να τα βάλεις στη μέση, αλλάζουν πολύ συχνά. Κάθε φορά που πας, βρίσκεις καινούριες γεύσεις. Διαλέξτε ένα ωραίο κρασί από τη λίστα που δίνει έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα (θα βρείτε και ξένες επιλογές) ή κάποιο από τα κοκτέιλ με τα μαγκιόρικα ονόματα και μοιραστείτε μπουράτα Κερκίνης με σύκο και λάδι από φύλλα συκιάς, ντοματοσαλάτα με μαρμελάδα νεκταρίνι και ανεβατό, ρεβιθάδα με μοσχαρίσιο μεδούλι και σουπιά, κόκορα παστιτσάδα με σκιουφιχτά κι άλλα νόστιμα που κινούνται με γνώμονα τα υλικά της εποχής κι ό,τι άλλο βρίσκουν καθημερινά στην αγορά. Α.Σ.
Μιχαλακοπούλου και Σεβαστείας, Ιλίσια, Τ/210-77.54.246
Νταμπλινγκ και ασιατικές νοστιμιές στο Kitschen
Στο Kitschen πάμε με κάθε αφορμή για νταμπλινγκ και άλλες ασιατικές λιχουδιές. Αυτές τις μέρες, όμως, κλείνουμε ραντεβού εκεί για να βρεθούμε με τους φίλους μας και να πούμε τα νέα μας πίνοντας τα νόστιμα κοκτέιλ τους. Δύο νέα παιδιά, ο Ελληνο-Ινδονήσιος σεφ Δημήτρης Liem και ο Ελληνο-Κορεάτης mixologist Σπύρος Μινέτος άνοιξαν πριν από περίπου έναν χρόνο αυτό το μικρό εστιατόριο που έγινε σε χρόνο μηδέν χιτ. Δύο βήματα από το λιμάνι, το Kitschen προσφέρει πανασιατική κουζίνα με φρεσκάδα και εξελιγμένη τεχνική, σε ποπ φόντο. Μερικά μόνο απ’ όσα έχουμε δοκιμάσει και ευχαριστηθεί εκεί κατά καιρούς: τα dumplings, το, λεπτοκομμένο σαν τσιγαρόχαρτο λαβράκι με τη φίνα σάλτσα ντομάτας, το ψητό χοιρινό με το σπιτικό κίμτσι και το κουνουπίδι tempura με τη σκορδάτη μαγιονέζα. Για συνοδεία ένα διαφορετικό spritz με sake, ροδάκινο, bitters δαμάσκηνου και σόδα γκρέιπφρουτ. Ανυπομονούμε πάντα για τα γεμιστά με παγωτό μότσι, που φέρνουν σαν κέρασμα, στο τέλος. Μ.Π.
Κανάρη 5-7, Πειραιάς, T/211-73.51.205
Oinoscent: Για τους ψαγμένους του κρασιού
Με μια λίστα που ανανεώνεται τακτικά, μια γυάλινη κάβα στο υπόγειο με περισσότερα από 1000 κρασιά πολλών διαφορετικών στιλ από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα, που μπορεί να ικανοποιήσει πολλούς… οινικούς πόθους και μια ενδιαφέρουσα κουζίνα, που ξεφεύγει από την πεπατημένη, δεν είναι περίεργο που το wine bar της οδού Βουλής γεμίζει κάθε βράδυ. Πιάστε ένα από τα τραπέζια στο πεζοδρόμιο, ανοίξτε ένα μπουκάλι ή πάρτε διαφορετικά ποτήρια κι ανταλλάξτε εικόνες και στιγμιότυπα από τις διακοπές, τσιμπολογώντας πολλά και διάφορα: εκείνη την ντοματένια ταραμοσαλάτα με το αυγοτάραχο, το χταπόδι σχάρας με κρέμα από πιπεριά Φλωρίνης και πολέντα, το ταρτάρ μόσχου με καπνιστή μαγιονέζα, αυγά ορτυκιού και τερίν πατάτας, τη διαφορετική cacio e pepe του, με φρέσκα σπαγγέτι και πιπέρι Τασμανίας, που πολύ αγαπήθηκε, την ψητή μελιτζάνα με σιρόπι σφενδάμου και πάστα από miso… Α.Σ.
Εδώ δίνουν ραντεβού οι παρέες των βορείων προαστείων αυτές τις μέρες, για να βρεθούν με τους φίλους τους και να πούνε τα νέα των διακοπών. Το όμορφο μεζεδοπωλείο με τα έπιπλα φερ φορζέ, τις καρέκλες θερινού σινεμά και τις κουρελούδες, που δίνουν χρώμα στη διακόσμηση είναι μια έκπληξη στη γειτονιά της Νέας Πεντέλης. Στην αυλή της Καραβαϊκής έχει πάντα δροσιά μιας και η θερμοκρασία εκεί πέφτει πάντα σε σχέση με το κέντρο. Είναι ιδανικό σποτ για να αράξετε με τις ώρες και να απολαύσετε ποτό ή φαγητό. Κάτι ανάμεσα σε καντίνα, αυλή σπιτιού ή beach bar είναι η Καραβαϊκή. Ένας κήπος για να απολαμβάνουμε -εκτός από μπίρες και ρακές- νόστιμους μεζέδες σε πολύ καλές τιμές. Ξεχωρίσαμε τα μπιφτεκάκια και το πεϊνιρλί, ενώ για επιδόρπιο το κιουνεφέ με παγωτό. Μ.Π.
25ης Μαρτίου 3, Νέα Πεντέλη, Τ/ 210-60.96.165
Αnnie Fine Cooking: στο μπιστρό του Νέου Κόσμου
Έναν δρόμο παρακάτω είναι η Καλλιρόης αλλά παραδόξως στο Annie Fine Cooking θα νιώσετε προφυλαγμένοι από τη γύρω φασαρία. Τα τραπέζια απλώνονται στο πεζοδρόμιο με τα δεντράκια. Έχουν και κάτι μεγάλες μαξιλάρες στις καρέκλες που θα σας κάνουν να νιώσετε άνετα και οικεία. Στην ανοιχτή κουζίνα «οικοδεσπότης» ο Στέφανος Μιχάλης. Όταν δεν οινοποιεί τα δικά του κρασιά, στην Ανάφη, κάνει βόλτες στις λαϊκές, ψάχνει μικρούς παραγωγούς και συνεργάζεται με τροφοσυλλέκτες για να εξασφαλίσει τις ιδιαίτερες πρώτες ύλες που μαγειρεύει. Ο κατάλογος δεν μένει ίδιος, εξελίσσεται ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά της ημέρας. Το ψάρι (άγριο και όχι ιχθυοτροφείου) και το κατσικάκι έχουν συνήθως κεντρικό ρόλο στα κυρίως πιάτα. Τους τελευταίους μήνες έχουμε, μεταξύ άλλων, φάει στο Annie: ζαργάνα ψητή με αλμύρα, φανταστικά αχνιστά μύδια με βοτανικά ζουμιά, πατατάτο με κρέας, που λιώνει στο άγγιγμα του πιρουνιού και ολόκληρα καπνιστά μελιτζανάκια, γεμιστά με ψάρι και φάβα με κατσικίσια συκωταριά. Για το τέλος διαλέξτε κάποιο από τα γλυκά ή βάλτε στη μέση μια πιατέλα με τα αξιόλογα τυριά που προσφέρουν. Γ.Π.
Μεναίχμου 4, Νέος Κόσμος, Τ/ 210-92.13.690
Loco: τάκος, σεβίτσε, τεκίλα, ευτυχία
Στην τακερία του Αθηναγόρα Κωστάκου θα πάτε με την παρέα σας για πραγματικά νόστιμα τάκος, όπως τα κλασικά al pastor με χοιρινό «γύρο» ιμπέρικο με mole μαύρου σκόρδου ή εκείνα με το medium rare βοδινό strip loin και τη σάλτσα chipotle. Τα σεβίτσε είναι εξίσου καλά, αν όχι ακόμα καλύτερα, με βαθιά γεύση και όσο πρέπει καυτερά. Αν θέλετε να συμπληρώσετε το λαχταριστό ντουέτο τάκος-σεβίτσε με άλλες νοστιμιές προτείνουμε empanadas (μικρά, τραγανά κρεατοπιτάκια) και γκουακαμόλε με τραγανά φιστίκια Αιγίνης. Προσεγμένα κοκτέιλ με τεκίλα ή μεσκάλ θα συνοδεύσουν τη μεξικάνικη έξοδο στο κέντρο της Αθήνας στo Loco, κάτω από τον πλάτανο και ανάμεσα στα υφασματάδικα. Γ.Π.
Στον πεζόδρομο της Σαλαμίνος, σε έναν χώρο που ήταν παλιά συνεργείο αυτοκινήτων πηγαίνουμε πολύ πεινασμένοι για να απολαύσουμε νόστιμες «γουρουνιές» της αμερικάνικης κουζίνας. Στο μενού πρωταγωνιστεί η deep dish ή Chicago-style pizza με καταγωγή από το Σικάγο, η οποία πήρε το όνομά της επειδή φτιάχνεται σε βαθύ τηγάνι που της προσθέτει ύψος και χώρο για να μπει μεγάλη ποσότητα τυριού και κόκκινης σάλτσας. Εδώ την συναντάμε σε δύο εκδοχές, την plan pie με σάλτσα από ολόκληρες ντομάτες, ελαιόλαδο, mix τυριών και ελληνική ρίγανη και την Italian heroes sausage pie με έξτρα χειροποίητο ιταλικό λουκάνικο. Μας αρέσει πολύ το πλούσιο, χορταστικό spaghetti and meatballs με κοκκινιστούς κεφτέδες από ανάμεικτο κιμά, μία δική τους marinara sauce, μπόλικη παρμεζάνα και φρέσκο βασιλικό και το mac & cheese σε μία γευστική vegan εκδοχή, με γάλα καρύδας, μπαχαρικά, φρέσκα βότανα, φυτικό κρέας Βeyond Μeat, sweet chili sauce και τραγανά κρεμμύδια. Οι μερίδες είναι γενναίες, γι’ αυτό προσέξτε πόσα πιάτα θα παραγγείλετε. Υπάρχει και επιλογή σε burgers, κρεατοφαγικά και vegan. Μ.Π.
Αυτή η gastropub των Πετραλώνων μπροστά στο παρκάκι είναι ό,τι πρέπει για κρασί και τσιμπολόγημα. H πλατεία μάλιστα ίσως σας προκαλέσει το αίσθημα της ανεμελιάς βλέποντας τα πιτσιρίκια να «φρενάρουν» μετά την τρεχάλα γύρω στο πάρκο. Στα του φαγητού, έχουμε ξαναγράψει πως η μαγειρική τους έχει πολύ κέφι και χρώμα, γεγονός που έλκει παιδιά κάθε ηλικίας. Στο μενού τους υπάρχουν διάφορα νόστιμα ορεκτικά- π.χ. ελαφρώς πικάντικοι κολοκυθοκεφτέδες με κρέμα κάσιους και λάιμ ή κροκέτες μπακαλιάρου με γαρίδα, σούσι, όπως το maki με ψάρι ημέρας και λαχανικά- όλα φτιαγμενα για να μοιράζονται. Όχι πως τα κυρίως δεν είναι αξιόλογα, αλλά μια παρέα με κρασί ή ποτό και 4-5 πρώτα πιάτα από το μενού θα την περάσει φίνα εδώ. Ζητήστε τραπέζι στο παρκάκι αν θέλετε άπλα. Στα πλεονεκτήματα και το σχετικά εύκολο πάρκινγκ. Ν.Δ.
Πραμάντων 10, Πετράλωνα, Τ/212-10.65.303
Ραφίκι: από τους Φούρνους στην Αθήνα
Η ομάδα του Ραφίκι πάει κάθε χρόνο διακοπές στους Φούρνους και εμείς ανυπομονούμε να τους συναντήσουμε και να ανταλλάξουμε εμπειρίες. Επίσης, ανυπομονούμε να βρεθούμε εκεί με την παρέα μας για να φάμε νόστιμο και value for money φαγητό, από το γευστικότατο mac and cheese με καπνιστό σύγκλινο που δίνει πολύ ιδιαίτερη γεύση στα ζυμαρικά μέχρι τα νιόκι με καπνιστή πανσέτα και χοιρινά μπριζολάκια σε γλάσο Hoisin και πουρέ σελινόριζας. Μην παραλείψετε το ταρτάρ καπνιστού μπακαλιάρου με πουρέ παντζάρι και λάδι μυρωδικών. Μ.Π.
Πέλλης 22, Βοτανικός, Τ/210-34.64.717
Paleo: ταξίδι ποτήρι το ποτήρι
Ο Γιάννης Καϋμενάκης έχει στεγάσει την αγάπη του για το κρασί σε μια παλιά αποθήκη μερικά τετράγωνα από το λιμάνι. Και μέσα είναι ωραία, ανάμεσα στα φορτωμένα φιάλες ράφια, και έξω, δίπλα στα κλειστά το βράδυ συνεργεία, με τους ήχους του δρόμου να ακούγονται τόσο κοντά-τόσο μακριά και τις φωνές των γλάρων. Το κρασί εδώ είναι παντού. Στα βαρέλια-stands και στις σταμπαρισμένες με οινικά τοπωνύμια καρέκλες, και προφανώς στη λίστα που δίνει έμφαση στον ευρωπαϊκό νότο (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα) και τα τερουάρ του − αποτυπώνοντας τα οινικά ταξίδια του δημιουργού του Paleo στη Γαλικία, στη Ριόχα, στον Βόρειο Ροδανό, στον Λίγηρα, εστιάζοντας στις γηγενείς ποικιλίες κάθε περιοχής. Η κουζίνα παίζει κι εκείνη σε μεσογειακό ταμπλό με καπονάτα και vitello tonnato, πιπεριές padron με ξίδι από το Χερέθ, λιγκουίνι με πέστο, μυλοκόπι πλακί με ντομάτα και πατάτες. Α.Σ.
Πολυδεύκους 39, Πειραιάς, Τ/210-41.25.204
Lollo’s: pinsa μεταξύ φίλων
Στεγασμένο σε μια χαλανδριώτικη μονοκατοικία του ’50, στιλάτη, φροντισμένη, με μια όμορφη αυλή, είναι πολύ καλή ιδέα για μια βραδιά αλά ιταλικά με φίλους. Από τον ξυλόφουρνο βγαίνουν μπρουσκέτες και φοκάτσες, και πολλές −πολλές όμως− εκδοχές της pinsa, της λεπτής, οβάλ συγγενή της πίτσας, που ήρθε από τη Ρώμη κι έκαψε καρδιές: κόκκινες, όπως εκείνη η πολύ ωραία Βufallina, με τη σάλτσα ντομάτας, τα κομμάτια βουβαλίσιας μοτσαρέλας και φύλλα πλατύφυλλου βασιλικού ή η Νapoli με τις πολύ νόστιμες αντζούγιες del Mar del Cantabrico, λευκές, όπως η Lollo’s, που συνδυάζει μοτσαρέλα, guanciale, χτυπητό αυγό, pecorino romano και μαύρο πιπέρι, παίζοντας με τα υλικά της καρμπονάρα, αλλά και πικάντικες (με ‘nduja, με peperoncino και πάει λέγοντας) ή βίγκαν. Μια που μπορείς να προσθέσεις έξτρα υλικά, οι επιλογές γίνονται σχεδόν αμέτρητες. Και τα ζυμαρικά τους πάντως αξίζουν την προσοχή σας. Tα bucatini all’ amatriciana, ας πούμε, είναι νοστιμότατα. Α.Σ.
Θυμίζει tapas bar, θυμίζει και ουζερί. Σε μια δροσερή αυλή με πρασινάδες και λαμπιόνια στη Νέα Φιλαδέλφεια οι μεζέδες σερβίρονται σε κατσαρολάκια ή σκαλιστές φοντανιέρες, πάνω σε πολύχρωμα πλαστικά τραπεζομάντηλα. Με μπίρα, τσίπουρο ή κρασί θα δοκιμάσετε τορτίγιες (ισπανικές ομελέτες), κους κους που θυμίζει χωριάτικη με ψιλοκομμένη πιπεριά, αγγούρι, κρεμμύδι και μους φέτας, σουτζουκάκια από τόνο, surf ’n’ turf γαρδουμπάκια γαρίδας (γαρίδες τυλιγμένες με μπόλια) και ένα σωρό ακόμα fun και, συχνά, πληθωρικά πιάτα. Γ.Π.