5 χιλιόμετρα δρόμος η Αχαρνών
Πέντε χιλιόμετρα δρόμο δεν τον λες και λίγο! Από την Πλατεία Βάθης ως τον Άγιο Παντελεήμονα, τα Κάτω Πατήσια και τη Χαλκηδόνα, απλώνεται μια Αθήνα ταλαιπωρημένη, παλιά, καινούργια, νόστιμη. Ποια απ’ όλες τις όψεις της πόλης είναι η Αχαρνών; Την περπατήσαμε από πάνω μέχρι κάτω και μετά άλλη μια φορά από την απέναντι πλευρά, και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι σ’ αυτόν τον δρόμο τρως καλά!
 |
 |
Ο πιο πολύς κόσμος σέρνει καροτσάκια ή κουβαλάει τσάντες με ζαρζαβατικά και φρούτα – τζίντζερ, νταϊκόν, κασάβα, μανταρίνια
Είναι νωρίς το πρωί και ένας ηλικιωμένος κύριος με τουρμπάνι Σιχ βγαίνει από την είσοδο μιας πολυκατοικίας και κατευθύνεται προς το κοντινό mini market. Σε ένα σουβλατζίδικο λίγο παρακάτω η δουλειά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα και οι υπάλληλοι γυρίζουν Tik Toks, χορεύοντας μπροστά στις σχάρες. Πλατιά, άνετα πεζοδρόμια, μπαλκόνια γεμάτα φυτά, μικρομάγαζα, νεοκλασικά και μοντερνιστικά κτίρια, κάποια φροντισμένα, αλλά τα περισσότερα παραμελημένα. Ο πιο πολύς κόσμος σέρνει καροτσάκια ή κουβαλάει τσάντες με ζαρζαβατικά και φρούτα – τζίντζερ, νταϊκόν, κασάβα, μανταρίνια- από τα καφάσια που απλώνονται δίπλα στους πάγκους με τα χαρτικά και τις τακτοποιημένες στοίβες με πλαστικές λεκάνες και κουβάδες. Το λάδι καίει στα φαλαφελατζίδικα και αρχίζει να μυρίζει κύμινο που ανοίγει την όρεξη.
 |
 |
Ρεβυθάλευρο, ρύζια, flatbreads και καυτερές σάλτσες
«Πάρτε λίγο για τον δρόμο», μας λέει ο κος. Αλί, «είναι μεγάλη η Αχαρνών».
Τα ράφια του Arian Mini Market φιλοξενούν μια ποικιλία από ασιατικά προϊόντα. Ο ιδιοκτήτης του, ο κύριος Αλί, βρίσκεται στην Ελλάδα από το ‘93. Αφού εργάστηκε μια δεκαετία σχεδόν σε βενζινάδικο, κατάφερε να στήσει το δικό του κατάστημα, το οποίο προμηθεύει με είδη πρώτης ανάγκης και λιχουδιές την πακιστανική και την ινδική κοινότητα κυρίως. Ρεβυθάλευρο, ρύζια, flatbreads, καυτερές σάλτσες, φρέσκο τσίλι, είδη μαναβικής… Μια ξεχωριστή κατηγορία είναι τα βάζα με τις πίκλες: από ξινούτσικες και καυτερές πιπεριές σε λάδι μέχρι πικάντικα λεμόνια με μπαχαρικά, για να συνοδεύσεις το φαγητό. Έχει και Rooh Afza, «το καλοκαιρινό αναψυκτικό της Ανατολής», ένα ρουμπινί σιρόπι αγαπημένο σε πολλές χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, που συμπληρώνεται συνήθως με κρύο νερό ή και πάγο για να ξεδιψάσει και να προσφέρει ενέργεια. Η όμορφη ετικέτα του φανερώνει μερικά μόνο από τα συστατικά του: τριαντάφυλλο, ρόδι, σταφύλι, μήλα. Στη πραγματικότητα περιλαμβάνει εκχυλίσματα από πολλά ακόμη φρούτα, λουλούδια, λαχανικά και βότανα. Μαθαίνουμε ότι είναι ωραίο και πάνω από παγωτό ή χτυπημένο μαζί με γιαούρτι, για λάσι. Άνετα μπορούμε να το φανταστούμε και σε κοκτέιλ με αφρώδες κρασί και λίγο χυμό λεμονιού. «Πάρτε λίγο για τον δρόμο», μας λέει ο κος. Αλί, «είναι μεγάλη η Αχαρνών».
 |
 |
Αραβικός καφές και ναργιλές
Επόμενη στάση στο Albara, για αραβικό καφέ. Το άνοιξε ο Σύριος Δημήτρης, ο οποίος μένει στην Ελλάδα αρκετά χρόνια και μιλάει σχεδόν άπταιστα ελληνικά. Μας εξηγεί ότι ο αραβικός καφές δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον ελληνικό, παρά μόνο στο πώς καβουρδίζονται οι κόκκοι και στην πιο έντονη γεύση, αφού αρωματίζεται με κάρδαμο. Παραγγέλνουμε και ναργιλέ και μας φέρνει δύο: έναν παραδοσιακό κι έναν που στην όψη μοιάζει σχεδόν διαστημικός αλλά, όπως μας ενημερώνει, έχει απλά σύγχρονο design.
Στην Αχαρνών βρήκαμε τα πιο αυθεντικά και πιο παλιά ναργιλετζίδικα της πόλης.
Ο ναργιλές είναι μέρος της κουλτούρας και της καθημερινότητας των Αράβων και στην Αχαρνών βρήκαμε τα πιο αυθεντικά και πιο παλιά ναργιλετζίδικα της πόλης. Σε αυτά συχνάζουν σχεδόν αποκλειστικά άντρες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι ευπρόσδεκτες οι γυναίκες. Στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα και στην πλατεία Αγίου Νικολάου βρίσκονται τα πιο πολλά – το Arabian Nights Shisha και το Athens Shisha Bar, μάλιστα, διοργανώνουν βραδιές χορού και προσφέρουν μεζέδες αραβικής κουζίνας, όπως φαλάφελ και σπιτικό χούμους.
 |
 |
Για σαμόσας και πιερόγκι
Τραγανή σαμόσα, γεμιστή με λαχανικά, σερβιρισμένη ζεστή-ζεστή, με λίγη καυτερή σάλτσα πράσινο τσίλι από πάνω.
Με τα ψώνια και τον καφέ πέρασε η ώρα και τα στομάχια γουργουρίζουν. Το μικρό φαγάδικο Abdulah, λίγα βήματα πιο πέρα, πουλάει περσικά μαγειρευτά, λοφάκια από ρύζι με κοτόπουλο και κεμπάπ. Προλαβαίνουμε να δοκιμάσουμε μόνο την τραγανή σαμόσα, γεμιστή με λαχανικά, σερβιρισμένη ζεστή-ζεστή, με λίγη καυτερή σάλτσα πράσινο τσίλι από πάνω. Είναι ό,τι πρέπει. Πιο κάτω, στον αριθμό 94, πέφτουμε πάνω σ’ ένα ακόμα μίνι μάρκετ, αυτήν τη φορά με ρωσικά, πολωνικά και γεωργιανά τρόφιμα. Πρώτη μούρη στη βιτρίνα, τα τυριά και τα αλλαντικά. Περιδιαβαίνοντας στους διαδρόμους εντοπίζουμε όλα τα κλασικά και αγαπημένα των παραπάνω χωρών: παγωμένα μύρτιλλα, βατόμουρα, αρώνια και φραγκοστάφυλα για γλυκές παρασκευές και στιφάδο, σμετάνα και κεφίρ, τουρσιά, μπίρες με σοβιετικές ετικέτες. Στο άλλο ψυγείο, πελμένι, πιερόγκι, βερενίκι, αλλά και γεωργιανό χινκάλι – όλα γεμιστά και έτοιμα για βράσιμο.
 |
 |
Πανετόνε όλο τον χρόνο
Στο προαύλιο του Αγίου Παντελεήμονα παιδάκια παίζουν ποδόσφαιρο. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το ζαχαροπλαστείο Μαλάμος, γνωστό ίσως στους παλιούς και έκπληξη για εμάς. Μπαίνοντας, σε παίρνει η μυρωδιά από βούτυρο και καβουρδισμένο αμύγδαλο.
Στο εργαστήριο ετοιμάζουν τους κουραμπιέδες με αιγοπρόβειο γάλα, ενώ οι πάγκοι είναι γεμάτοι με βουνά από σκουρόχρωμες, παχιές δίπλες. Περιεργαζόμαστε το εντυπωσιακό βιτρό με τα εξωτικά πουλιά και ο ιδιοκτήτης, τρίτη γενιά ζαχαροπλάστης, μας μιλάει για τον παππού του, που δεκαετίες πριν ήρθε από τη Λαμία και άνοιξε την «πατισερί», την οποία έχει πια αναλάβει ο ίδιος. Στο πρώτο σημείο που λειτουργούσε ο Μαλάμος, πολύ κοντά στην τωρινή του θέση, το βιτρό στόλιζε τη μεγάλη σάλα. Από τα γνωστά αστικά ζαχαροπλαστεία της πόλης, έγινε σκηνικό για πολλές διάσημες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως ο «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο». Σήμερα, συνεχίζει να βγάζει ολόφρεσκα ταρτάκια με κρέμα και φρούτα, καθώς και κλασικές πάστες. Αγαπούν μάλιστα πολύ το πανετόνε, το οποίο την τελευταία δεκαετία φτιάχνουν ανελλιπώς, χειμώνα καλοκαίρι, στην τυπική εκδοχή με πορτοκάλι, λεμόνι και ρούμι, αλλά και με σοκολάτα και μια γενναία δόση κάστανο. Είναι πιο «τσουρεκένιο» από το ιταλικό, αλλά φρέσκο και υπερ-αφράτο. Την περίοδο των γιορτών ειδικεύονται και στους περίτεχνους κορμούς με πολυάριθμες στρώσεις.
 |
 |
 |
 |
Μια στάση για πιροσκί και μεντοβίκ
Ζυμώνει, τηγανίζει, πουλάει. Και πάλι από την αρχή! Στο νούμερο 140 της Αχαρνών, η κυρία Μαρία φτιάχνει ένα από τα πιο νόστιμα πιροσκί που έχουμε δοκιμάσει. Χειροποίητο, με κρούστα χρυσή και τραγανή, φουλ αφράτο. Αυτό με το πικάντικο μοσχαρίσιο κιμά μόλις τελείωσε, όμως σε λίγα λεπτά θα βγάλει άλλα πέντε. Φεύγουν κι εκείνα αστραπιαία αλλά, ευτυχώς, προλαβαίνουμε ένα. Θεϊκό! Δοκιμάζουμε κι εκείνο με το τυρί και το άλλο με την πατάτα και τον άνηθο. Όσα προλαβαίνουμε. Εκτός από τα τηγανισμένα με μαστοριά πιροσκί, εδώ μπορείς να τα βρεις και σε πιο ελαφριά, ψητή εκδοχή, αλλά το μενού δεν εξαντλείται σε αυτά.
Η κα Μαρία μας περιποιείται σαν να είμαστε παιδιά της και όχι πελάτες.
Η γλυκύτατη κα. Μαρία μας προτείνει να δοκιμάσουμε τσεμπουρέκ, μια κρεατόπιτα με ζουμερό χοιρινό κιμά και λεπτή κριτσανιστή ζύμη, και χατσαπούρι με μπόλικο βούτυρο. Παίρνουμε θέση στο μικρό, περιποιημένο δωμάτιο πλάι στο πωλητήριο και τα απολαμβάνουμε όλα με αναψυκτικό αχλάδι.
 |
 |
Η κα Μαρία μας περιποιείται σαν να είμαστε παιδιά της και όχι πελάτες. Αν βρεθείτε εκεί, μην παραλείψετε να παραγγείλετε κι ένα κομμάτι από τη ρώσικη τούρτα medovik, χαρακτηριστικό της οποίας είναι οι πολλές στρώσεις παντεσπάνι με βάση το μέλι και ανάμεσά τους απαλή κρέμα από σμετάνα και ζαχαρούχο γάλα.
 |
 |
Πατσάς ξακουστός σε όλη την Αθήνα
Στον Γιάννη, με την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, φτάνουμε μεσημέρι. Το μαγαζί είναι άδειο, όχι επειδή δεν είναι καλό, αλλά γιατί μαζεύει κόσμο κυρίως τις νυχτερινές ώρες και ακόμα περισσότερο τις πολύ πρωινές. Τα βράδια είναι προορισμός των ξενύχτηδων, για πατσά και σούπες, το πρωί για τους ταξιτζήδες που στο τέλος ή στην αρχή της βάρδιας τους θέλουν να φάνε ένα ζεστό πιάτο καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό. Παραγγέλνουμε πατσά ανάμεικτο με πόδι και κοιλιά, με μπόλικο μπούκοβο και ξύδι, και ευχαριστιόμαστε ένα από τα πιο ιδιαίτερα πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Από τα λίγα παλιά ελληνικά μαγειρεία της Αχαρνών, ο Γιάννης, παρά τις δυσκολίες, μένει ανοιχτός χάρη στους ιδιοκτήτες του οι οποίοι επιμένουν, συνεχίζοντας την παράδοση ως ένα από τα καλύτερα 24ωρα εστιατόρια με μαγειρευτό φαγητό.
Γεωργιανό ψωμί και φασολόπιτες
Στην Αχαρνών βρίσκεται κι ένας από τους πιο παλιούς γεωργιανούς φούρνους της πόλης, με τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής ψωμιού σε χτιστό φούρνο. Η Μαρίνα, η οποία μένει τα τελευταία 18 χρόνια στην Αθήνα, κρατάει το μαγαζί και γεμίζει τον δρόμο με μυρωδιά φρεσκοφουρνισμένου χατσαπούρι.
Χειροποίητο shawarma με μυστική συνταγή
Δίπλα ακριβώς, στη διασταύρωση με την Αγαθουπόλεως, ένα μίνι μάρκετ με ιδιοκτήτες Άραβες διαθέτει την πιο μεγάλη ποικιλία από πίτες και ψωμιά – χειροποίητες, κουρδικές, περσικό ψωμί, κλασικό αραβικό ψωμί, αραβικές πίτες.
Αυτές τις πίτες χρησιμοποιούν στο τύλιγμα δύο αδέλφια από τη Συρία, που μαζί με δύο Αιγύπτιους φίλους τους άνοιξαν το Μοχάμετ, ένα street food στέκι για μερακλήδες. Ο ένας της παρέας είναι ο σεφ, που έρχεται το πρωί και ξεκινάει να ετοιμάζει τα κεμπάπ και να κόβει τα λαχανικά. Το ιδιαίτερο έδεσμα που βρίσκουμε στο μαγαζί τους είναι το shawarma, ο αραβικός γύρος που δεν βρίσκεις συχνά στην Αθήνα. Εκεί τον φτιάχνουν χειροποίητο με κρέας από κοτόπουλο ή αρνί, ανάλογα με τη μέρα, ένα μιξ μπαχαρικών και μυρωδικών που το κρατάνε μυστικό, φρεσκοκομμένα λαχανικά και μια επιλογή από σάλτσες – καυτερή, σκορδάτη ή από ταχίνι. Η αραβική τραπ που ακούγεται στο μαγαζί και τα χαμόγελα των νεαρών αδελφών μας φτιάχνουν τη διάθεση και μας δίνουν ενέργεια να συνεχίσουμε το περπάτημα.
Φαλάφελ στον Ιμπραήμ
Η περιήγησή μας στην Αχαρνών καταλήγει στην πλατεία Βάθης, στο αγαπημένο μας φαλαφελατζίδικο, τον Ιμπραήμ, που πλέον έχει γίνει γνωστός σε όλη την Αθήνα, διατηρώντας σταθερή την ποιότητά του. Το τυλιχτό του με τραγανό φρεσκοτηγανισμένο φαλάφελ, καυτερή σάλτσα και μπόλικο ταχίνι, όσο πρέπει ζουμερό, παραμένει ένα από τα πιο απολαυστικά της πόλης.
 |
 |
Ένας δρόμος, μια γειτονιά
Η Αχαρνών έχει αλλάξει πολλές όψεις από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν χτίστηκαν αρκετά νεοκλασικά -κάποια στέκονται ακόμη-, που αργότερα αντικαταστάθηκαν από τις πολυκατοικίες για να ικανοποιήσουν το όνειρο της ιδιοκτησίας ενός διαμερίσματος στο κέντρο. Τότε, λένε οι παλιοί, ήταν ένας δρόμος μαγικός, αυτός που χώριζε τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας -από τη Μιχαήλ Βόδα και κάτω- από την αστική Κυψέλη. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η ανθρωπογεωγραφία στην περιοχή άρχισε να αλλάζει κι αυτή, με την έλευση μεταναστών από τα Βαλκάνια και αργότερα από την κεντρική Ασία και την Αφρική. Περπατώντας τη σήμερα, είδαμε έναν δρόμο γεμάτο εκπλήξεις – και όχι μόνο γαστρονομικές. Ανθρώπους χαμογελαστούς και ευγενείς, κεράσματα, αστεία. Μια μεγάλη λεωφόρο με την αίσθηση της γειτονιάς.
Arian Mini Market, Αχαρνών 26
Albara Cafe, Αχαρνών 30
Ρώσικο Παντοπωλείο, Αχαρνών 94
Κεμπάπ-Σαμόσα, Abdulah, Αχαρνών 119
Μαλάμος Ζαχαροπλαστείο, Αχαρνών 124, Τ/ 210-82.11.120
Ρώσικο Πιροσκί, Αχαρνών 140, Τ/213-00.43.076
Ο Γιάννης, Αχαρνών 258, Τ/210-86.5 75.24
Γεωργιανός Φούρνος της Μαρίνας, Αχαρνών 128, Τ/ 213-04.02.440.
Περσικό σούπερ μάρκετ, Αχαρνών 196
Shawarma Μοχάμετ, Αχαρνών 151
Πλατεία Βάθη, Λιοσίων 1, Τ/210-52.24.880
