Με την αλμύρα ακόμη στα χείλη μου από τις διακοπές στη Λέρο και το κινητό γεμάτο με φωτογραφίες από βουτιές, τραπέζια πλημμυρισμένα με φαγητό, μαυρισμένες φατσούλες και χαμόγελα, βάζω στόχο η επιστροφή στην Αθήνα να γίνει όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Κάνω στην άκρη τη «μετά τις διακοπές» μελαγχολία και ψάχνω να βρω στην πόλη τα ανοιχτά νέα και παλιά στέκια. Αποφασίζω αυτές τις περίεργες, μεταβατικές μέρες να κάνω μόνο πράγματα που μου αρέσουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Από τα νησιά στην πόλη: 13 ψαροταβέρνες με θέα θάλασσα για ομαλή μετάβαση στην Αθήνα
Πρώτη στάση, το αγαπημένο μου wine bar Gamay (Ζωοδόχου Πηγής 42, Εξάρχεια, Τ/210-38.07.311). Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο μπαρ στην πόλη που τέτοιες μέρες «νέκρας» να είναι σχεδόν γεμάτο και ζωντανό σαν να είναι Οκτώβρης. Εδώ λοιπόν περνάω το πρώτο βράδυ, πίνοντας τα κρασιά που μου προτείνει ο σομελιέ και συνιδιοκτήτης του μαγαζιού Γιάννης Παππάς. Η διάθεση ανεβαίνει πριν καν έρθουν τα κρασιά – αρκεί να τον ακούς να τα περιγράφει. Είμαι ανάμεσα στο παιχνιδιάρικο Migma Pet Nat Rose της Χλόης Χατζηβαρύτη, που βγάζει σπιτική μαρμελάδα δαμάσκηνο και γλυκά ντοματίνια Σαντορίνης, το φρεσκαδούρα από οξύτητα ροζέ Apoi K από το οινοποιείο Voi με τις λεπτές και κομψές τανίνες και, τέλος, το Muscat en Amphore από το οινοποιείο Phi Wines, ένα καλοκαιρινό και φουλ αρωματικό Orange Μοσχάτο Σάμου. Τα δοκιμάζω όλα. Για τσιμπολόγημα επιλέγω τη λαδένια με ολόγλυκες ντομάτες, κρεμμύδι και μπόλικη ρίγανη και το καλοφτιαγμένο σεβίτσε από λαυράκι. Η βραδιά κυλάει φίνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε αυτές τις 20 αυλές της Αθήνας θα βγάλουμε όλο το καλοκαίρι
|
|
|
Επιστροφή στην Αθήνα από διακοπές, μετά από τόσα ψάρια και θαλασσινά, δεν νοείται χωρίς σουβλάκι. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να βρεις καλό σουβλατζίκδικο ανοιχτό τον Αύγουστο. Είμαι τυχερή, γιατί φέτος η Κάψα (Σκουλενίου 4, Αθήνα, Τ/210-32.31.366), το καινούριο σουβλατζίδικο του Χριστόφορου Πέσκια, δεν έκλεισε καθόλου και έτσι η πόλη δεν έμεινε ούτε μια μέρα χωρίς καλό σουβλάκι. Παραγγέλνω ένα κλασικό με γύρο, δικό τους, χειροποίητο, που ξεροψήνεται στα κάρβουνα, με τζατζίκι και ντομάτα, και ένα από τα signature του Πέσκια: με καλαμάκι χοιρινό, κυπριακό picο de gallo και τζατζίκι. Τρώω την πρώτη μπουκιά: καλοψημένο κρέας, μαλακιά ποτισμένη πίτα, δροσιστικό σκορδάτο τζατζίκι, ζουμερή ντομάτα και πικάντικο κρεμμύδι. Στα χέρια μου ζουμιά. Πίνω την μπίρα από το κουτάκι και κάπως έτσι γεμίζω με τη γεύση της Αθήνας.
|
|
|
Μια άλλη μέρα προγραμματίζω να δω φίλους, όσους λίγους έχουν γυρίσει ή αυτούς που δεν έφυγαν καθόλου – υπάρχουν και αυτοί! Κλείνουμε ραντεβού στο RawBata (Λακωνίας 33, Αμπελόκηποι, Τ/210-69.23.796) του χαρισματικού σεφ Χρόνη Δαμαλά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έτρωγα σε αυτό το μαγαζί αλλά ήταν σαν πρώτη, μια και το μενού είχε αλλάξει εντελώς. Είναι στη φιλοσοφία του Δαμαλά να μαγειρεύει αποκλειστικά εποχικά στην αγαπημένη του ρομπάτα (ιαπωνική ψησταριά). Για άλλη μια φορά ήταν όλα νόστιμα: από το σιγομαγειρεμένο στιφάδο με κουνέλι και τις χυλοπίτες με καραβίδες, μέχρι τον τόνο τατάκι και τη μεστή ντοματοσαλάτα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Tα νέα στέκια της Αθήνας: 10 διευθύνσεις για να φάμε και να πιούμε ωραία
|
|
|
Το Σαββατοκύριακο παίρνω την απόφαση να οδηγήσω προς τα βόρεια, είναι μεγάλη απόλαυση να φτάνεις στην Κηφισιά (από την Κηφισίας) σε ένα τέταρτο. Είναι, επίσης, μια ανάσα γιατί σε σύγκριση με τη γειτονιά μου στα νότια, εκεί η θερμοκρασία είναι πάντα μειωμένη. Κάνω στάση στον Βάρσο (Κασσαβέτη 5, Κηφισιά, Τ/210-80.12.472) και παραγγέλνω γρανίτα σύκο. Είναι η εποχή της! Ξέρω ότι φτιάχνεται από αληθινά σύκα όλο τον χρόνο αλλά τώρα είναι και φρέσκα. Το μεταλλικό ποτηράκι με τη «γλωσσίτσα» στην κορυφή έρχεται μπροστά μου. Απολαμβάνω τη γρανίτα μισή με το κουταλάκι και την άλλη μισή με το καλαμάκι – έτσι είναι το σωστό. Το βράδυ πάμε για κοκτέιλ στο Ham on Rye (Κλεισόβης 12, Εξάρχεια, Τ/210-38.06.681). Παίρνω μια caipirinha γιατί μου θυμίζει διακοπές. Βέβαια, η γεύση της συγκεκριμένης είναι πολύ ανεβασμένη γευστικά. Ακούμε τα ωραία μουσικά edits του Dj και καλοπερνάμε. Για «σβήσιμο» τρώμε το πιο νόστιμο «τσιζ» του κέντρου στο Guerilla Chef (Σολωμού 33, Εξάρχεια, Τ/213-02.87.944), που τυχαίνει να βρίσκεται στο παραπάνω στενό. Το τέλειο σενάριο.
Η «κυριακίλα» σώζεται με καφέ στο Roasting Warehouse (Ντελακρουά 2, Νέος Κόσμος, T/210-92.27.346) με χαρμάνια που καβουρδίζουν οι ίδιοι. Επιλέγω το φρουτένιο house blend, το Day dreamer, με κόκκους από τρεις χώρες, που πίνεται πολύ ευχάριστα. Ευχάριστο είναι και το σημείο στο οποίο βρίσκεται το μαγαζί, σε μια μεγάλη πρασιά δίπλα στη Λαγουμιτζή. Και για λίγες διακοπές ακόμη πηγαίνω στο Jimmy’s Fish (Ακτή Κουμουνδούρου 46, Μικρολίμανο, Τ/ 210-41-24-417) στο Μικρολίμαλνο, που είναι τώρα στα καλύτερά του, ηρεμία, λίγος κόσμος και η θέα στη θάλασσα κάπως πιο ανθρώπινη και «καθαρή». Οι πληθωρικές μακαρονάδες τους και τα ολόφρεσκα καλαμάρια είναι όνειρο.
