Πού τρώμε μετά το θέατρο; Κουζίνες που μένουν μέχρι αργά

Μπαρ και εστιατόρια που μένουν μέχρι αργά και είναι ιδανικά για ένα ποτό και φαγητό μετά την παράσταση. Γιατί ωραία, πας, βλέπεις την παράσταση. Μετά δεν θες να τη σχολιάσεις και να την επεξεργαστείς με την παρέα; Σίγουρα θες. Οπότε ιδού οι προτάσεις της ομάδας του «γ», σε κάθε περιοχή, εγγυημένα νόστιμες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣMarbella: το νέο γαστρομπάρ στο Παγκράτι έχει ένα κρυμμένο ατού

Στο Λοκάλι η σκηνή μεταφέρεται στον κήπο

Έξω στις πρασινάδες με την καλοκαιρία, έξω στις πρασινάδες και με τα κρύα. Ο κήπος στο Λοκάλι είναι παντός καιρού, οπότε μόλις βγείτε από κάποιο από τα θέατρα της οδού Σαρρή, άνετα μπορείτε να πιάσετε θέση είτε στην πέργκολα, το σκεπαστό του κομμάτι, που έχει και το τζάκι της, είτε στα υπόλοιπα εξωτερικά τραπέζια που ζεσταίνονται με σόμπες. Η κουζίνα είναι ανοιχτή μέχρι τις 12, αν θέλετε βάζετε στη μέση κάποια πιάτα που μοιράζονται πιο εύκολα, όπως  μοσχάρι καρπάτσιο, ψητό χαλούμι με τσάτνεϊ εσπεριδοειδών ή κεφτεδάκια με τηγανητές πατάτες – όποιος πεινάει παραπάνω «χτυπάει» και μια καρμπονάρα, που τη στρέφουν προς το ελληνικότερο με ένα ντόπιο αλλαντικό από χοιρινό μάγουλο και πεκορίνο Αμφιλοχίας. Στον χώρο μέσα, που πρόσφατα άλλαξε λίγο κι έγινε πιο μπαρίστικος, θα πιείτε το ποτό σας, συνοδεύοντάς το με flatbreads, μπέργκερ κι εκείνες τις κλασικές πια τηγανητές μπάμιες, που έκαναν άμα τη εμφανίσει τους γκραν σουξέ. Ιδέες για μετα-θεατρικό κοκτέιλ; Negroni με δύο διαφορετικά βερμούτ και Campari αρωματισμένο με φύλλα συκιάς, που το σερβίρουν με μαστιχωτό μπανανοστάφιδο (αποξηραμένη βιολογική μπανάνα από την Κρήτη). Και Gina Colada, που συνδυάζει δυο τζιν με λίγο ρούμι agricole με λάδι καρύδας, χυμό φρέσκου ανανά και λίγο Falernum, που εμπνέεται από την Pina Colada. Είναι αρωματική, αλλά πιο «ποτένια». Α.Σ.

Σαρρή 44, Ψυρρή, Τ/690-610.3005

Zampanó: Το ελληνικό μπιστρό που αγαπά το θέατρο

Είναι πάνω στη Σαρρή, στο πιο βολικό σημείο, απέναντι και δίπλα από πολλά θέατρα και αποκλείεται να μην το προσέξεις όταν περάσεις απ’ έξω. Έχει κι αυτό μια θεατρικότητα, βλέπεις, που δένει με την ιδέα της εξόδου μετά το θέατρο. Γι αυτό και κρατά την κουζίνα ανοιχτή μέχρι αργά, ώστε κι οι τελευταίοι θεατές, που θα πάνε γύρω στις 23.30 περίπου, να μπορέσουν να παραγγείλουν. Ο χώρος όμορφος με χαμηλή, ατμοσφαιρική, μουσική, που σου επιτρέπει να μιλήσεις και να αξιολογήσεις με την παρέα σου την παράσταση που μόλις είδες. Ακόμα και το όνομα είναι θεατρικό, καθώς είναι εμπνευσμένο από τον φελινικό κωμικοτραγικό ήρωα του «La Strada» Zampanó, έναν περιπλανώμενο performer του δρόμου. Φαγητό μπορείς να παραγγείλεις τόσο στο τραπέζι σου (αν βρεις, γι’ αυτό καλό είναι να προνοήσεις) όσο και στο μπαρ. Ο κατάλογος είναι μικρός αλλά περιεκτικός. Στα πρώτα ξεχωρίζουν τα κεφτεδάκια με σος γιαουρτιού, ψητά ντοματίνια και τραγανές πιτούλες, όπως και τα gluten free μύδια αχνιστά ή το μοσχαρίσιο μεδούλι που έρχεται πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί. Από τα κυρίως ψηφίζω τις ταλιατέλες με κολοκύθι, κατσικίσιο τυρί και δυόσμο που είναι επίσης χωρίς γλουτένη και light. Μου αρέσει που έχει αρκετά gluten free πιάτα, γιατί υπάρχει στη θεατρική παρέα φίλη με κοιλιοκάκη και ξέρω πόσο ταλαιπωρείται για να βρει επιλογές. Εντυπωσιακή είναι η λίστα κρασιών που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, σε μικρά και καλά οινοποιεία σαν του Λυραράκη από την Κρήτη, τους Ορεινούς Αμπελώνες Λαλίκου από την Καβάλα, και άλλα. Ν.Λ.

Σαρρή 16, Ψυρρή, T/213-02.33.244

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣHopper’s: Βραζιλιάνικο street food στο κέντρο της Αθήνας

Το Καφενείο του Ρίζου: Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον

Καφενείο από το ’33, μάλλον το παλαιότερο της περιοχής. Ο ίδιος ο Ρίζος, ο πρώτος ιδιοκτήτης του, συνταξιοδοτήθηκε και πούλησε το κατάστημα το ‘92. Στα 60 ολόκληρα χρόνια από το άνοιγμά του, γνώρισε μεγάλες δόξες, και από τα τραπεζάκια του αστικού καφενέ πέρασαν φοιτητές, καλλιτέχνες και θεατράνθρωποι. Ποιος ξέρει αν έχει να κάνει με το κάρμα ή με κάποια συμπαντική συμπαιγνία, αλλά το μαγαζί ξαναπέρασε πρόσφατα σε χέρια Ρίζου – απλή συνωνυμία -, και συγκεκριμένα στον Μιχάλη Ρίζο, ιδιοκτήτη του Black Duck στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Το καλοκαίρι τα τραπεζάκια απλώνονται στο πανέμορφο πεζοδρόμιο της Ακάμαντος και στην πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί, τον χειμώνα χωνόμαστε στον εσωτερικό σοφιστικέ χώρο, φωτεινό γεμάτο όμορφες, ατμοσφαιρικές γωνιές, παλιές ρομαντικές φωτογραφίες , πίνακες του Τσαρούχη και ξύλινα τραπεζάκια με μάρμαρο. Τσιπουράκια και ούζα, ένας μικρός κατάλογος με κρασιά, σφακιανή πίτα με μέλι, ταραμάς, μπιφτεκάκια προβατίνας, και άλλοι μικροί μεζέδες, σε μια feel good ατμόσφαιρα. Είναι κάποιες βραδιές που στο φόντο των μεζέδων, μια μικρή κομπανία παίζει μπουζούκι και τραγουδά ρεμπέτικα σιγαλόφωνα, έτσι που οι απανταχού θεατρόφιλοι κριτικοί να ξεδιψούν, να χορταίνουν και να περνάνε εκεί τις μικρές ώρες μετά την παράσταση, στην ομορφότερη γειτονιά της Αθήνας. Ν.Μ.

Ακάμαντος 2, Θησείο, Τ/210-34.57.825

 

Grasshopers: Γκοργκοντζόλα, tramezzini και Άγιος ο Θεός

Κάποιοι το λένε «το μπαρ πίσω από τη Στέγη» και αυτό είναι που το κάνει προορισμό για ποτό και τσιμπολόγημα μετά τις παραστάσεις στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Κλασικά και signature κοκτέιλ, καλά ποτά, νόστιμο bar food και ωραία μουσική βρίσκουμε στο Grasshoppers του Πέτρου Ζήσου, ιδιοκτήτη του Naif που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Στον κατάλογο βρίσκουμε επιλεγμένες ετικέτες ποτών και κρασιών, επτά κλασικά κοκτέιλ και οκτώ signature προτάσεις. Παραγγέλνουμε παγωμένο, καλοφτιαγμένο Dry Martini, μας αρέσει που οι ελίτσες έρχονται στο πλάι. Το Fervid, μια καπνιστή εκδοχή της Μαργαρίτας με μεσκάλ, ράσμπερι, τζίντζερ, λάιμ, ντοματίνι και bitters είναι επίσης στις επιλογές μας. Το γλυκόπικρο Coarse, με Campari, cherry brandy, σιρόπι πικραμύγδαλου, σέλερι και λάιμ μας ανοίγει την όρεξη. Για το ποιοτικό τσιμπολόγημα έχει φροντίσει ο σεφ του Naif, Νίκος Ντάνος. Οι φαν του barfood θα χαρούν ιδιαιτέρως με τις επιλογές: από το ντιπ γκοργκοντζόλας με κριτσίνια και φρυγανισμένο ψωμί, και τα προσεγμένα πλατό τυριών και αλλαντικών μέχρι το αναβαθμισμένο κλαμπ σάντουιτς σε tramezzini (μαλακό ψωμάκι χωρίς την κόρα) με μοτσαρέλα, προβολόνε, σαλάμι pepita και φύλλα αγκινάρας και το coronation chicken πάλι με tramezzini κοτόπουλο, μαγιονέζα με κάρι, chutney από μάνγκο, σταφίδες, σέλερι και φρέσκο κόλιανδρο. Μ.Π.

Ευρυδάμαντος 6, Νέος Κόσμος, Τ/210-93.40.708

 

Τέρας: Κι όμως, είν’ όμορφο αυτό το καλλιτεχνικό στέκι

Λίγους δρόμους πιο κάτω από το Θέατρο του Νέου Κόσμου βρίσκεται μια εντυπωσιακη διώροφη μονοκατοικία του ’30, στο χρώμα της τερακότας, με μια όμορφη πλακόστρωτη αυλή γεμάτη δέντρα, είναι το Τέρας, το αγαπημένο μπαρ του Νέου Κόσμου που λειτουργεί από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Στον δεύτερο όροφο υπάρχει ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος όπου διοργανώνονται καλλιτεχνικά events. Στο Τέρας πάμε για τα νόστιμα και ισορροπημένα κοκτέιλ του head bartender Αρμάντο Ηλία, η λίστα ανανεώνεται συχνά ανάλογα με την εποχή. Ο Ανδρέας Νικολακόπουλος και ο Νεκτάριος Μαράτσης έστησαν ένα ωραίο μενού μικρό γεμάτο εκπλήξεις. Ελαφριά σάντουιτς όπως το αργεντίνικο choripan με αβοκάντο, chorizo, σάλτσα τσιμιτσούρι, πίκλες κρεμμυδιού και κόλιανδρο, ένα πολύ νόστιμο χορτοφαγικό πιάτο είναι «μπριζόλα» με πουρέ ταχίνι, σταφίδες, καρύδι και κάπαρη. Το περουβιανό anticucho με κοτόπουλο ή μεξικάνικο elote με καλαμπόκι, φέτα, τσίλι και κόλιανδρο και οι καυτερές γαρίδες με γάλα καρύδας και σέλερι από την κατηγορία bar food, συνοδεύουν ωραία τα κοκτέιλ. Μ.Π.

Θεοδώρητου Βρεσθένης 45, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.80.653

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣDry Martini: Το πιο κομψό απ’ όλα τα κοκτέιλ είναι ξανά μόδα

Birdman: Η γιαπωνέζικη pub που λατρεύει την τζαζ

Η ταινία Birdman ή Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας, του Μεξικανού Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου που κέρδισε μεταξύ άλλων και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 2014, είναι μια μαύρη κωμωδία που αφηγείται την ιστορία του Ρίγκαν Τόμσον, ενός ξοφλημένου ηθοποιού του Χόλιγουντ που φιλοδοξεί να καταφέρει να ξαναφτιάξει την καριέρα του στο Μπρόντγουεϊ, γράφοντας, σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας σε μια θεατρική παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Ρέιμοντ Κάρβερ “What we talk about when we talk about love”. Αναλόγως την παρέα με την οποία επισκέπτομαι την γιαπωνέζικη παμπ στη Βουλής, το θέμα της συνωνυμίας της με την προαναφερθείσα ταινία δεν περνάει σχεδόν ποτέ απαρατήρητο. Εκτός αν έχει προηγηθεί έξοδος για θέατρο, οπότε το αντικείμενο της συζήτησης δεν αφορά πλέον στο Μπρόντγουεϊ αλλά στη θεατρόπιατσα του κέντρου της Αθήνας. Καθόμαστε στην μπάρα, παραγγέλνουμε γιαπωνέζικα ουίσκι, πιάνουμε τσιτ τσατ με τους διπλανούς, τους μάγειρες και τους μπαρτέντερ, και με το δεύτερο ποτό, ένα γιαπωνέζικο κρασί αυτή τη φορά, θα εντρυφήσουμε και στην παράσταση που μόλις είχαμε δει. Κουλτούρα, yakitori με καρδιές, θαλασσινά kushiyaki, βοδινό nigiri, και μπερδεμένα λόγια ανάμεσα σε japanese jazz and nigerian funk μουσικές. Ν.Μ.

Σκούφου 2 και Βουλής 35, Σύνταγμα, Τ/210-32.12.800

 

Oinoscent: Τον πρώτο ρόλο έχει το κρασί

Ένα ωραίο κρασί και κάτι (ιδανικά εξίσου ωραίο) να τσιμπήσεις είναι ό,τι πρέπει όταν θέλεις να συνεχίσεις το βράδυ σου μετά το θέατρο. Το Oinoscent έχει όλο το πακέτο. Το πολύ ζωντανό wine bar της οδού Βουλής, που το χαρακτηριστικό «μέσα-έξω» κλίμα του το διατηρεί όλο τον χρόνο, από τα θέατρα στην ακτίνα του Συντάγματος –Αθηνών, Αλίκη, Βρετάνια, Μικρό Παλλάς,Τζένη Καρέζη− δεν απέχει και πολύ. Η γυάλινη κάβα στο υπόγειο κρύβει 1000+ ετικέτες, η λίστα με τις προτάσεις τους σε φιάλες και με το ποτήρι αλλάζει κάθε εβδομάδα κι από το μενού του Γιάννη Τσικουδάκη είναι σίγουρο ότι θα σου γυαλίσει κάτι: η γνωστή κι ιδιαίτερα αγαπητή ταραμοσαλάτα με νερό ντομάτας, το  χταπόδι σχάρας που έρχεται περασμένο σε σουβλίτσα, με κρέμα από πιπεριά Φλωρίνης, πολέντα και μια ήπια πικάντικη πολίτικη σάλτσα, τα σπαγγέτι με λεμόνι, πεκορίνο και παρμεζάνα, φιστίκι Αιγίνης και βασιλικό… Όλα καλά, αλλά πρέπει να έχεις στον νου σου την ώρα. Το μαγαζί κλείνει μεν στη 1 το βράδυ, αλλά η τελευταία παραγγελία για φαγητό πρέπει να γίνει στις 11.30. Αν η παράσταση έχει αργήσει να τελειώσει, μπορείτε να συνδυάστε το κρασί σας με κάποιο από τα τυριά που έχει στη συλλογή του. Ανάμεσά τους, βολάκι, κρητική γραβιέρα σπηλιάς, τσεμπέρι από την Ιθακη, bleu de Gueyras, comté και κατσικίσιο Saint-Maure de Touraine. Α.Σ.

Βουλής 45- 47, Σύνταγμα, Τ/210-32.29.374

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΑυστηρά για λάτρεις του ουίσκι: 5 ποτάδικα με σπάνια διαμαντάκια

Duende: Στην Ακρόπολη μέσω θαλάσσης

Ο Αλέξανδρος Μπίστικας ταξίδευε για χρόνια τις θάλασσες ως καπετάνιος μέχρι που τη δεκαετία του ‘90 αποφάσισε να πιάσει λιμάνι λίγο κάτω απ’ την Ακρόπολη. Έφτιαξε λοιπόν το Duende, ένα ιδιαίτερο μπαρ, κάτι ανάμεσα σε κλασικό ποτάδικο και ρομαντικό μπιστρό. Το κοινό που συχνάζει εδώ είναι ετερόκλητο και όλων των ηλικιών αλλά ένα μεγάλο μέρος του συνιστούν οι θεατρόφιλοι που το προτιμούν για την έξοδο μετά την παράσταση καθώς προσφέρει φαγητό μέχρι αργά. Η σύζυγος του κυρίου Αλέξανδρου, Ρένα, είναι επικεφαλής της κουζίνας και μαγειρεύει απλά, καλοφτιαγμένα old school πιάτα. Σπεσιαλιτέ της τα μακαρόνια με κιμά. Όταν έχει πάει αργά και πεινάμε ή όταν έχουμε όρεξη για ένα περιποιημένο μπράντι ή ένα ουισκάκι υπό το φως των κεριών βάζουμε πλώρη για το στενάκι της Τζιραίων. Γ.Π.

Τζιραίων 2, Ακρόπολη, Τ/210-92.47.069

Proveleggios: Έλα να μοιραστούμε εντυπώσεις και τα πιάτα

Στον ατμοσφαιρικό πεζόδρομο της Παραμυθίας ο Proveleggios προτείνει πιάτα με ετερόκλητες επιρροές, σχεδιασμένα όλα για τη μέση. Ανάλογα με την εποχή, τη μέρα και την έμπνευση της ομάδας το μενού αλλάζει συμπεριλαμβάνοντας από ωμά και φαγητά ψητά στα κάρβουνα μέχρι πίτσες, τάκος και μίνι μπέργκερ. Μερικές μόνο από τις χειμωνιάτικες επιλογές που βρίσκουμε τις τελευταίες ημέρες: καταπραϋντική σούπα με καπνιστό ζωμό παλαμίδας και λάχανο στον ξυλόφουρνο, shakshuka με σουτζούκι -επίσης στον ξυλόφουρνο, ραβιολίνι με σπανάκι και μυρωδικά αλλά και γαμοπίλαφο με λεμόνι confit. Αν πάλι η παρέα έχει όρεξη για πίτσα, η εποχιακή με το κυδώνι και τη gorgonzola έχει ενδιαφέρον. Γ.Π.

Παραμυθίας 11, Κεραμεικός, T/210-52.34.749