Αν τη γνωρίσεις νιώθεις αμέσως ότι πέρα από ζεστασιά αποπνέει και μια σπάνια ποιότητα. Η Βίκυ Βολιώτη πάνω από όμορφη γυναίκα, μάνα, σύζυγος και καλή ηθοποιός είναι και ένα σοβαρά σκεπτόμενο άτομο, που αποκλείει το κρέας από τη διατροφή της λόγω ιδεολογίας. Που σταματά να τρώει αβοκάντο, παρότι της αρέσει, επειδή χρειάζεται τόνους νερού για να καλλιεργηθεί. «Θα τρώω ελαιόλαδο, γιατί να τρώω αβοκάντο;», μου λέει αφοπλιστικά, όταν μου εξηγεί, πως η καλλιέργεια αβοκάντο σε περιοχή του Μεξικού, όπου καλλιεργείται συστηματικά, απαιτεί καθημερινά 9,5 δισ. λίτρα νερού, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 3.800 ολυμπιακές πισίνες! Είναι αλήθεια, η Βίκυ δεν πτοείται από μόδες, ανασφάλειες και άλλες «αόρατες επιδράσεις», όπως λένε οι ψυχολόγοι την επιρροή των άλλων στη ζωή μας και που στέκεται όλα αυτά τα χρόνια στο ύψος της και ακόμα πιο ψηλά με προσεκτικές κινήσεις και επιλογές. Τη συνάντησα αυτές τις μέρες στο vegan εστιατόριο Γη, στη Γλυφάδα, καθώς γνώριζα ότι είναι vegetarian και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για τον πλανήτη γη και για την ίδια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Είσαι vegan; 38 αλμυρές και γλυκές συνταγές χωρίς ίχνος ζωικών
Πότε αποφάσισες να γίνεις vegetarian;
Είναι 11 χρόνια που έχω κόψει το κρέας. Είναι βέβαια πολλά χρόνια που φλέρταρα με αυτή την επιλογή, όχι λόγω γεύσης, γιατί μου άρεσε πολύ το κρέας, αλλά λόγω ιδεολογίας. Δεν ξέρω αν έχει σχέση ή ήταν σύμπτωση, αλλά αποφάσισα να το κόψω όταν πέθανε η μητέρα μου. Μπορεί να έχει να κάνει και με το ότι τότε πέρασα μια περίοδο πιο εσωστρεφή, όπου κάποια πράγματα αποφάσισα να τα ξανασκεφτώ… Κάποια στιγμή είπα ότι δεν με ενδιαφέρει να είμαι σε αυτό το παιχνίδι της υπερκατανάλωσης κρέατος. Αν ζούσα σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι έτρωγαν αραιά και που κρέας, όπως πρέπει και να τρώμε, μπορεί να μην είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Κάποια στιγμή όμως αντέδρασα σε αυτή την υπερκατανάλωση, είπα δεν θέλω άλλο. Και από τη στιγμή που μπορώ να αντικαταστήσω το κρέας με κάτι άλλο, είπα θα το προσπαθήσω. Μου βγήκε πολύ εύκολα. Στην αρχή δεν είχα κόψει το ψάρι. Έναν χρόνο αργότερα όμως, πήγα να δω μια ταινία-ντοκιμαντέρ από τους σκηνοθέτες Ζακ Περίν και Ζακ Κλουζό, το Οceans. Με το που βγήκα από την αίθουσα είπα “τώρα θα κόψω και το ψάρι!”…
Γιατί αυτό; Τι ήταν αυτό που σε επηρέασε;
Διότι γενικώς τα ψάρια τα είχα για πολύ ανόητα όντα, κάπως υπο-όντα. Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα σεβόμαστε όπως πρέπει. Όταν είδα αυτό το ντοκιμαντέρ αντιλήφθηκα ότι δεν έχουμε καμία ιδέα για το τι είναι τα πλάσματα της θάλασσας. Και είπα τώρα που έμαθα, θα κόψω και αυτά.
Με τι αντικαθιστάς, όμως, στη διατροφή σου αυτά που δεν τρως;
Η αλήθεια είναι, πως όταν είσαι vegetarian, δεν είναι τόσο δύσκολο. Και ένας από τους λόγους που δεν είμαι vegan και είμαι vegetarian, είναι επειδή, λόγω δουλειάς, δεν μπορώ να ασχολούμαι όλη μέρα με το τι θα τρώω. Αν κάποιος αποφασίσει να είναι vegan, έχει φοβερό μόχθο και περιορισμούς και πρέπει να ασχολείται όλη μέρα με το φαγητό του. Εύκολα κόβεις το κρέας, ή τα ψάρια. Αλλά η πρωτεϊνη είναι κάτι που πρέπει να προσλαμβάνεις καθημερινά και αν δεν έχεις επιλογές από τα παράγωγα, δυσκολεύει πολύ το πράγμα. Δεν θα μπορούσα να σκέφτομαι συνέχεια το τι να φάω για να αντικαταστήσω αυτό που δεν μπορώ να φάω, διότι είμαι πολύ εκτός σπιτιού.
Στο παιδί σου κάνεις αυτή τη διατροφή; (σ.σ. η Βίκυ έχει μια κόρη, την Άννα, 8μιση ετών)
Όχι, το παιδί μου τρώει τα πάντα. Όταν ενηλικιωθεί ας πάρει μόνη της την απόφαση. Θα αποφασίσει η ίδια για τον εαυτό της. Δεν της δίνω συνέχεια βέβαια κρέας. Προσπαθώ να κάνει μια ισορροπημένη διατροφή. Κι όταν με ρωτάει γιατί εγώ δεν τρώω, της λέω ότι είμαι μεγάλη και δεν έχω τόσο μεγάλη ανάγκη για πρωτεϊνη όση έχει εκείνη. Δεν παίρνω το ρίσκο να της στερήσω κάτι από τώρα. Όπως δεν είμαι καταπιεστική με κανένα, δεν είμαι και με την κόρη μου. Καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του.
|
|
|
Γενικά δυσκολεύεσαι να παραγγείλεις όταν βγαίνεις έξω;
Δυσκολεύομαι ναι. Δεν είναι εύκολο πάντα. Γενικά η διατροφή των Ελλήνων βασίζεται κατεξοχήν στο κρέας. Μπορεί να λέμε ότι η μεσογειακή διατροφή είναι τα λαδερά, τα όσπρια, το ψάρι, και μπορεί στο σπίτι μας να τα μαγειρεύουμε κάποιοι συχνά κάποιοι λιγότερο συχνά, αλλά έξω δεν έχεις επιλογές. Και εντάξει στην Αθήνα, κάτι θα βρεις. Αλλά ας πούμε το καλοκαίρι, στα νησιά; Άντε να βρεις μια φάβα, ή ένα τζατζίκι, που αν είσαι vegan δεν τρως ούτε κι αυτό!
Πού προτιμάς να βγαίνεις λοιπόν;
Μου αρέσει να βγαίνω με τους φίλους μου για φαγητό και να πίνω ωραία κρασιά. Δεν καταλάβαινα ποτέ τη διασκέδαση του όρθιου στο μπαρ.
Μαγειρεύεις στο σπίτι; Πες μας μια αγαπημένη σου συνταγή που φτιάχνεις συχνά…
Αγαπημένη μου συνταγή, η ρεβυθάδα στη γάστρα, σιφνέικη συνταγή. Γενικά, όμως, δεν είμαι φανατική μαγείρισσα. Με πιάνει κατά περιόδους, όμως, και μαγειρεύω. Περνάω φάσεις, που για παράδειγμα φτιάχνω μπάρες, αποτυχημένες, πετυχημένες, κάνω πειράματα. Ανάλογα με τον χρόνο μου και την περίοδο πειραματίζομαι πολύ. Και μάλιστα ο γαστρονόμος είναι από τα πρώτα site που ψάχνω και όταν θέλω να βγω και όταν θέλω να βρω μια συνταγή.
|
|
|
Σε ευχαριστούμε που μας διαβάζεις! Να σου πω, είναι αλήθεια ότι είσαι και φοιτήτρια;
Ειμαι και φοιτήτρια! Αποφάσισα πέρυσι να δώσω κατατακτήριες και μπήκα θεατρολογία στο Καποδιστριακό. Έδωσα μαθήματα, πέρασα και ήμουν και πολύ σπασικλάκι μάλιστα! Δεν έχασα μάθημα, τα πέρασα όλα, με καλούς βαθμούς, απλά φέτος δεν έχω πολύ χρόνο. Θα ξαναβρώ όμως το ρυθμό μου.
Πέρα από φοιτήτρια όμως είσαι και καθηγήτρια. Πού διδάσκεις;
Αυτή την περίοδο διδάσκω σε δύο δραματικές σχολές, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και στον Ίασμο. Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο αγαπώ πάρα πολύ. Μου αρέσει πολύ η σχέση με τα νέα παιδιά. Απορώ που κάποιοι μου λένε “εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ”, μου φαίνεται παλαβό να μη σου αρέσει αυτή η επαφή. Πιστεύω ότι είμαι καλή, ότι τουλάχιστον με αγαπάνε τα παιδιά. Εχουμε ωραία σχέση, και μού είναι φοβερά τροφοδοτικό αυτό.
Παροτρύνεις τους νέους να ασχοληθούν με το θέατρο σήμερα;
Γενικά παροτρύνω να κάνουν τα παιδιά αυτό που πραγματικά αγαπάνε. Θεωρώ πως ό,τι αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου, επειδή είναι κάτι που θα σε ακολουθεί για πάντα, πρέπει να το αγαπάς. Διότι η δουλειά δεν είναι μόνο ένα μέσο βιοπορισμού. Είναι κάτι που σε συντροφεύει τις περισσότερες ώρες τις ημέρας σε ολη σου τη ζωή. Θεωρώ τρελό να κάνεις κάτι το οποίο δεν σου αρέσει. Μόνο αν το αγαπάς θα έχεις την υπομονή, το κουράγιο και την επιμονή να πασχίσεις τις δύσκολες μέρες. Αν δεν κάνεις αυτό που αγαπάς με τι κουράγιο θα παλέψεις;
Δύσκολη εποχή για ηθοποιούς όμως. Υπάρχουν τόσες ευκαιρίες γι΄αυτή τη δουλειά στη χώρα μας;
Όχι. Αλλά και ποια δουλειά έχει πολλές ευκαιρίες στην Ελλάδα; Δεν είναι μια εύκολη δουλειά και σαφέστατα δεν είναι μια δουλειά που θα σου εξασφαλίσει το μέλλον. Ποτέ οι οικονομικές απολαβές δεν είναι μεγάλες, είναι μια επισφαλής δουλειά διότι πρέπει να ψάχνεις κάθε 6 μήνες ξανά από την αρχή. Δεν σου προσφέρει μια σταθερότητα, όμως αυτό δεν αλλάζει το παραπάνω.
Παροτρύνεις τους φοιτητές σου να πάνε και στο εξωτερικό μετά;
Ναι, γενικά παροτρύνω να πάει κανείς στο εξωτερικό ούτως η άλλως. Κάνει καλό να ανοίγουμε τα μάτια μας και τα φτερά μας. Αν κάποιος το έχει ανάγκη να το κάνει. Διότι ξέρω και πολλούς νέους που δεν θέλουν να φύγουν.
Στην τηλεόραση θα έκανες πάλι κάτι;
Ναι αμέ. Την αγαπώ την τηλεόραση πολύ. Απλώς δεν έχει τύχει.
|
|
|
Μια συνηθισμένη σου μέρα πώς είναι;
Ξυπνάω κάθε πρωί στις 6, πάω τα σκυλιά βόλτα, έχω δύο, ένα μίνι σνάουζερ και ένα τσοπανόσκυλο, τον Δαβίδ και τον Γολιάθ, μετά γυρίζω, ετοιμάζω το πρωινό και το μεσημεριανό της Άννας για το σχολείο, την ξυπνάω, ετοιμαζόμαστε και την πάω. Αυτή είναι μια ώρα που μου αρέσει πάρα πολύ. Τη διαδρομή με το αυτοκίνητο που πάω ή φέρνω την Άννα από το σχολείο την περιμένω πώς και πώς. Είμαστε οι δυο μας, μιλάμε, γελάμε, και στο αυτοκίνητο, ξέρεις, γίνονται κι οι πιο σημαντικές και καίριες συζητήσεις. Το έχω ακούσει και από άλλους αυτό. Μάλλον επειδή στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει οπτική επαφή, τα παιδιά ανοίγονται και κάνουν ερωτήσεις που είναι πολύ καίριες. Μού ‘χουν έρθει εμένα πισώπλατες κατραπακιές στο αυτοκίνητο (γέλια) που λέω ευτυχώς που δεν με βλέπει το παιδί! Αλλά είναι μια στιγμή που απολαμβάνω πολύ. Μετά πάω στη δουλειά και ανάλογα με την περίοδο ή πάω και την παίρνω πάλι από το σχολείο ή δουλεύω, όπως τώρα 12 ώρες, που είναι κάπως δύσκολα τα πράγματα.
Ναι, γιατί κάνεις και τρία θεατρικά! Σκηνοθετείς και τα τρία και παίζεις στο ένα, σωστά; Για πες…
Σωστά. Η μία παράσταση που έκανε πρεμιέρα την περασμένη Παρασκευή είναι οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» που βασίζεται πάνω στο μυθιστόρημα του Πιέρ Σοντερλό ντε Λακλό, αλλά έχει γίνει θεατρική διασκευή. Παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Volt με τον Δημήτρη Αλεξανδρή, την Άντρια Ράπτη, την Ευσταθία Τσαπαρέλη, την Έλενα Τυρέα και μια νέα ηθοποιό, τη Μαριλένα Μπαρταλούτσι, που τέλειωσε τώρα τη σχολή. Ξεκίνησε πολύ δυναμικά.
Η άλλη παράσταση είναι μια δουλειά, την οποία κάνω με πρώην μαθητές μου που τώρα είναι συνάδελφοι, πολύ νέα παιδιά, υπερταλαντούχα. Την ιδέα την είχα στο μυαλό μου πολλά χρόνια. Κάνουμε ένα σύγχρονο καμπαρέ, στο θέατρο Faust, με παλαιότερα αλλά κυρίως σύγχρονα κείμενα, που έχουν γράψει ο Αλεξανδρος Βούλγαρης, η Φωτεινή Αθερίδου, η Κική Μαυρίδου, η Εύη Δόβελου και άλλοι. Τα κείμενα βασίζονται σε μια λίστα από θέματα, που βγήκε μέσα από πολλές συζητήσεις με τα παιδιά, με το τι τους απασχολεί και με το τι απασχολεί όλους μας σήμερα. Η παράσταση λέγεται «Kabarett Katakombe», όπου αυτό ήταν το όνομα του πιο παλιού καμπαρέ στο Βερολίνο την εποχή του Μεσοπολέμου (σ.σ. η πρεμιέρα γίνεται την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου).
Όσο για το τρίτο θεατρικό, στο οποίο και παίζω είναι ένας μονόλογος που έχει γράψει η Ευσταθία, η τραγουδίστρια, η οποία είναι και θεατρική συγγραφέας, πάνω στον Ιζαμπέλ Ρεμπώ, την αδελφή του διάσημου Γάλλου ποιητή Αρθούρου Ρεμπώ. Είναι αυτή που, ενώ όλα τα χρόνια ζούσε στη σκιά του, τον λάτρευε, τον είχε σαν Θεό, τον θαύμαζε και είναι αυτή που στο τέλος τον φρόντιζε, όταν όλοι του είχαν γυρίσει την πλάτη, ακόμα και η μητέρα τους, καθώς τον θεωρούσαν απόβρασμα της κοινωνίας. Και βέβαια είναι αυτή χάρη στην οποία σώθηκε όλο του το έργο· το διατήρησε κόντρα σε όλη την κοινωνική κατακραυγή, το κράτησε και το εξέδωσε. Είναι φοβερό το πώς ένας άνθρωπος, ο οποίος έζησε μια ζωή στη σκιά ενός υπερταλαντούχου ανθρώπου αποδεικνύεται ότι τελικά ηταν η κολόνα και το στήριγμα σε όλα. Το ωραίο με αυτό το έργο είναι ότι αποφάσισα να το κάνω σε ένα σπίτι και όχι σε θέατρο, σε ένα αρχοντικό που βρίσκεται στο Μαρούσι, που έχτισε ένας Έλληνας της Αλεξάνδρειας και λειτουργεί και ως χώρος τέχνης, το Ιδιόμελο. Θα του βάλω έπιπλα και όταν ξεκινήσουμε με το καλό, θα υποδέχεται η Ιζαμπέλα τους φίλους του αδελφού της και θα τους λέει την ιστορία. Θα αναψω το τζάκι, θα έχω λικέρ, κρασί, μπισκοτάκια και καφέ, θα τρατάρω τον κόσμο και θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Η παράσταση λέγεται «Ιζαμπέλ Ρεμπώ – Ο δικός μου Αρθούρος» και θα παίζεται κάθε Κυριακή και Δευτέρα από τις 11 Δεκεμβρίου.
Βίκυ μου σου εύχομαι καλή επιτυχία σε όλα! Θες να κλείσουμε με μια ευχή για το μέλλον;
Ευχαριστώ πολύ! Θέλω να είμαστε καλά όλοι. Εγώ έχω μεγάλη αγωνία για το περιβαλλοντολογικό θέμα. Με απασχολεί αυτό το θέμα από πολύ μικρή. Και για την Άννα έχω αγωνία. Για το μέλλον που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Να είμαστε καλά και να μπορούν τα παιδιά μας να ζήσουν τα όμορφα πράγματα που ζήσαμε κι εμείς.
Ευχαριστούμε το εστιατόριο Γη για την όμορφη και γευστική φιλοξενία (Γρηγορίου Λαμπράκη 69, Γλυφάδα,
Τ/210-96.48.512
Βγήκαμε για σούσι με τον Shigeru Umebayashi, τον Ιάπωνα σταρ των σάουντρακ
