Θεσσαλονίκη: 3 νόστιμες στάσεις στο Ντεπώ, μια όμορφη γειτονιά με παράξενο όνομα

Ανατολικά του Κέντρου της Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στη Νέα Παραλία και στο Μέγαρο Μουσικής, βρίσκεται η συνοικία με το παράξενο όνομα, το Ντεπώ, δηλαδή dépôt στα γαλλικά, που σημαίνει «αποθήκη». Αυτό που έδωσε το όνομά του στην περιοχή ήταν οι εγκαταστάσεις του περίφημου αμαξοστασίου του τραμ (Dépôt), έργο του σπουδαίου Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρο Αριγκόνι.

​Η πάλαι ποτέ Συνοικία των Εξοχών, η πιο όμορφη περιοχή της Θεσσαλονίκης, με τις εκλεκτικιστικές βίλες της Belle Époque, κατέληγε στην περιοχή του Ντεπώ, όπου βρίσκεται και η βίλα της οικογένειας Αλλατίνι, ένα αριστούργημα του Βιταλιάνο Ποζέλλι, η οποία αποτέλεσε και το «χρυσό κλουβί» του τελευταίου πανίσχυρου σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β ́. Ο σουλτάνος πέρασε εκεί έγκλειστος πάνω από τρία χρόνια, εξόριστος από το κίνημα των Νεότουρκων. Ακόμα και σήμερα, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, επιζούν μερικά από αυτά τα μαγικά κτίρια, σαν σιωπηλοί μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Ο φιλοπερίεργος περιηγητής θα ακούσει ίσως ονόματα που φαντάζουν σχεδόν μυθικά σήμερα, όπως Φερνάντεζ, Μορπούργο, Λιχόβνικ και Μορδώχ. Η δροσερή οδός Βαφοπούλου με τα υπέροχα πλατάνια, η πολύβουη εμπορική λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας, το σπουδαίο βιομηχανικό συγκρότημα των Μύλων Αλλατίνι, ο γραφικός συνοικισμός Ουζιέλ με τις όμορφες μονοκατοικίες του αποτελούν μερικά από τα χαρακτηριστικά τοπόσημα του Ντεπώ. Τάσος Παπαδόπουλος, αρχαιολόγος-ξεναγός

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣTα must της Θεσσαλονίκης: Μη φύγεις από την πόλη αν δεν φας εδώ

Κρόνος: Μια ταβέρνα-χρονοκάψουλα του 1961

«Δεν είναι ταβέρνα, μουσείο είναι», λέει ο Ζήσης Αμαξοποιός, που εργάζεται στο πόστο του σερβιτόρου είκοσι χρόνια. Μιλάει με τόση νοσταλγία και αγάπη για τον Κρόνο, που στην αρχή τον περνάω για ιδιοκτήτη. «Την ταβέρνα την άνοιξε στο τέλος του ’60 ο Χρήστος Χριστοδούλου και σήμερα τη λειτουργεί ο γιος, Σωκράτης Χριστοδούλου. Αυτή η οικογένεια αγαπάει τα παλιά αντικείμενα, ελάτε να σας ξεναγήσω». Κι αν έχουμε δει ταβέρνες, καμία δεν είναι σαν αυτή. Από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι υπάρχουν συλλογές κάθε είδους, μεμοραμπίλια της παλιάς Θεσσαλονίκης αλλά και του κόσμου: φωτογραφικές μηχανές 80 ετών και βάλε, βιολιά, ρολόγια, φωτογραφίες από το Καραμπουρνάκι των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθρέφτες, ένα ρετρό μεταλλικό τσίρκο με ακροβάτες κουρδιστούς, μέχρι ρόπτρα από τις πόρτες στις βίλες του Ντεπώ που κατεδαφίστηκαν, ένα ζευγάρι πατίνια του 1910 από τη Νέα Υόρκη, ένα φανάρι ασετυλίνης, ένας μπαγλαμάς κατασκευασμένος στη φυλακή από χαρτοπολτό αλλά και ένα «παράνομο» ζάρι από ψωμί φτιαγμένο στο Γεντί Κουλέ! Στη γωνία της σάλας στέκει ένα στολίδι, μια λατέρνα κούκλα, ανακαινισμένη υπέροχα, με τη φωτογραφία της Μαρίας Πενταγιώτισσας. Όσοι πελάτες είναι ηλικίας πάνω από 50- 60 ετών βλέπουν παιχνίδια τους, όσα τους θυμίζουν την παιδική, τρυφερή εποχή τους.

Βέβαια, δεν έρχονται μόνο για τις συλλογές. Η ταβέρνα φημίζεται για το καλό φαγητό. «Όλα τα κάνουμε στο χέρι, οι σαλάτες κόβονται το πρωί, οι πατάτες τη στιγμή της παραγγελίας, τα μαγειρευτά μας λίγα, αλλά μαγειρεύονται κάθε μέρα», επιβεβαιώνει ο Ζήσης. Κάνουν λαχανοντολμάδες και μαρουλοντολμάδες με κιμά και αυγολέμονο, κάποιες μέρες χουνκιάρ, σίγουρα δύο με τρία πιάτα με όσπρια, γίγαντες, φάβα και ρεβίθια. Ο γύρος τους είναι χειροποίητος και αλήθεια γευστικότατος, ενώ είναι γνωστοί και για τα σουτζουκάκια στη σχάρα, χοντρούτσικα και καλοψημένα. Τη συνταγή, λέει, για το μείγμα του κιμά την ξέρει μόνο ο ιδιοκτήτης, ούτε καν ο κρεοπώλης που τους τα ζυμώνει και τα μεριδοποιεί. Σβέλτη εξυπηρέτηση σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό.

Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 178 & Γεωργίου Βαφόπουλου 30, Τ/2310-414.730

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ7 γευστικά στέκια στη Θεσσαλονίκη, που θες gps για να τα βρεις

Ουζερί Ανθέων: Το στέκι των κατοίκων

Ο Φώτης Καρανίκος ανοίγει το 1982 αυτό το μικρό ουζερί στη Βαφοπούλου και μερικά χρόνια αργότερα έρχεται και ο καλός του φίλος Κώστας Μίχος – σήμερα είναι συνέταιροι. Στην αρχή σέρβιρε ψιλά ψαράκια στο τηγάνι, μεζέδες για ούζο, κανένα καλαμάρι και εποχικές σαλάτες. Με τα χρόνια προστέθηκαν μεζεδάκια. Ένα πιάτο που δεν έχει αλλάξει ποτέ είναι ο μπακαλιάρος στο τηγάνι, μέσα σε ωραίο κουρκούτι. «Όταν εργαζόμουν σερβιτόρος σε ένα μαγαζί στην Καμάρα, περίπου το 1980, είχαμε πελάτη έναν μάγειρα, τον Νίκο, γεννημένο πιθανότατα πριν από το 1900. Αυτός είχε εργαστεί στη Σμύρνη, στην Πόλη, σε μεγάλα μαγαζιά. Τις δικές του συνταγές και μυστικά που μας είπε τα κάνουμε μέχρι σήμερα», παραδέχεται ο Κώστας. Το ουζερί είναι στέκι για τους κατοίκους, που δεν το αλλάζουν εύκολα. Ένας από αυτούς είναι 103 ετών, ο Γιάννης, που έρχεται απαρεγκλίτως κάθε Σάββατο για φρέσκο ψάρι.

Γεωργίου Βαφόπουλου 7, Τ/2310-429.375

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤο street food της Θεσσαλονίκης είναι σε άλλο επίπεδο

Το Ωραίον Ντεπώ: Και καφέ και μπακάλικο

Τον Απρίλιο του 2015 ξεκίνησε να λειτουργεί αυτό το καφέ μπαρ-παντοπωλείο, κρυμμένο πίσω από τα τεράστια πλατάνια της οδού. Την ιδέα υλοποίησαν τα μέλη ενός συνεταιρισμού αλληλέγγυας οικονομίας, ο οποίος δεν έχει σκοπό το κέρδος αλλά τον βιοπορισμό των μελών του. Σερβίρει καφέ, μπίρες από μικροζυθοποιίες και μεζέδες κρύας κουζίνας, όπως καπνιστό σκουμπρί και παστουρμά θαλάσσης, καπνιστή μελιτζάνα με φέτα και άλλα νόστιμα. Στα ράφια του παντοπωλείου, στην πίσω πλευρά του μαγαζιού, βρίσκουμε προϊόντα από άλλους συνεταιρισμούς, όπως είναι το Από Κοινού του Ηρακλείου, αλλά και μικρότερους παραγωγούς. Στον επάνω όροφο λειτουργεί αναγνωστήριο και χώρος εκδηλώσεων. Η γειτονιά στηρίζει το μαγαζί, όχι μόνο με τακτικές επισκέψεις, αλλά οι περίοικοι συμμετέχουν και στις κοινωνικές τους δράσεις (στέλνουν ρουχισμό και είδη πρώτης ανάγκης σε πληγείσες περιοχές και κοινότητες κ.ά.). Το καλοκαίρι, λόγω των δέντρων που στεφανώνουν τη Βαφοπούλου, το μαγαζί είναι λες και μεταφέρεται σε κάποια δροσερή επαρχία, με τους ντόπιους να χαιρετιούνται στο καφενείο.

Γεωργίου Βαφόπουλου 18, Τ/2316-007.780