Εδώ και λίγες μέρες οι υπεύθυνοι του γνωστού μπαρ της Καρύτση, Νίκος Εξηνταβελόνης, Δήμος Μέξης και Άκης Παπαδόπουλος έχουν στήσει στην κουζίνα του Pairidaeza μια pop up πιτσαρία. Ο χώρος υπήρχε αλλά παρέμενε ανεκμετάλλευτος λόγω του κλεισίματος της εστίασης και αποφάσισαν να μην κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Έτσι δημιουργήθηκε στο κουζινάκι τους το Pizzaslut, που σημαίνει “δούλος της πίτσας” και χρησιμοποιείται χιουμοριστικά, για να περιπαίξει όσους τρελαίνονται για την ιταλική λιχουδιά. Συνεργάζονται με έναν πιτσαγιόλο, που όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος είναι πολύ έμπειρος.
Το ζυμάρι ζυμώνεται στο χέρι και αφήνεται για 18-24 ώρες εκτός ψυγείου μέχρι να ωριμάσει και να κάνουν τη δουλειά τους οι καλοί ζυμομύκητες. Χρησιμοποιούν ιταλικό σταρένιο αλεύρι και ψήνουν το όλον σε ένα φούρνο με βάση πέτρινη που φτάνει τους 400 βαθμούς. Υπάρχουν πέντε διαφορετικές προτάσεις, όπως η λιτή κι απέριττη Μarinara με ντομάτα, σκόρδο, ελαιόλαδο και ρίγανη, ή η Spicy με καλαβρέζικο λουκάνικο ‘nduja. Δοκίμασα την Margherita με βουβαλίσια μοτσαρέλα, η οποία έρρε μέσα στην σάλτσα και ανάμεσα στα φύλλα του φρέσκου βασιλικού, σαν σλάλομ. Ακόμα παρήγγελα αυτή με το kale και το κατσικίσιο τυρί που λέγεται Kale Cabrales. Πολύ νόστιμη, θα έλεγα γαστρονομική, το kale είχε τσουρουφλιστεί στο φούρνο και είχε πάρει ελαφρύ καπνιστό άρωμα, ενώ το κατσικίσιο τυρί σε συνδυασμό με το σκόρδο και το fior di latte είχαν λιώσει δίνοντας μια βελούδινη υφή αλλά και έξοχο γλυκό άρωμα. Το cabrales έδινε και μια ξηροκαρπάτη γεύση, πραγματικά νόστιμη. Θυμήθηκα πως είχα φάει μια αντίστοιχη στo περίφημο ιταλικό Bæst της Κοπεγχάγης (στο τελευταίο ταξίδι μου πριν την καραντίνα του 2020), μου άρεσε που βρήκα μια παρόμοια εδώ, να βγαίνει από το παραθυράκι σε ελάχιστα λεπτά από την παραγγελία. Έχουν φτιάξει και δυο ντιπ, πυκνόρευστες σάλτσες για όσους (θεός φυλάξοι!, who are you people?) δεν τρώνε το σκέτο ζυμαράκι που μένει στην κεφαλή του κομματιού. Αυτό οι Ναπολιτάνοι το λένε Cornicione, στο Pizzaslut θέλουν να το αξιοποιήσουν βουτώντας το μέσα σε αυτές τις δυο σαλτσούλες- πολύ νόστιμη αυτή με το πέστο ντομάτας.
Κάθε πίτσα έχει 6 κομμάτια και έχει διάμετρο περίπου 26 cm. Κοστίζουν από 4 έως 8,5 ευρώ.
Μια συμβουλή: η πίτσα είναι λεπτή, τα υλικά ευάλωτα και σε ώρες αιχμής ενδέχεται να μην φτάσει στο χώρο σας ακέραια, αν συνυπολογίζουμε την μεταφορά σε μηχανάκι, τον χρόνο που χρειάζεται να φτάσει λόγω κίνησης κλπ, αν δεν είστε πολύ κοντά στο κέντρο. Γι’ αυτό προτείνω σε όσους έχουν την δυνατότητα να την δοκιμάσετε σχεδόν επί τόπου (απαγορεύεται πλέον να την φάμε ακριβώς απ’ έξω, αλλά μπορούμε στο παρκάκι ή στο χέρι περπατώντας).
