«Άνευ οίνου και ελαίου» έλεγαν οι θρησκευτικοί πατέρες για τις περιόδους –όχι και λίγες!– της νηστείας που υπάρχουν στην Εκκλησία μας. Επειδή όμως οι καιροί έχουν αλλάξει, εμείς λέμε να κάνουμε μια παρασπονδία και να δροσίσουμε με εκλεκτά κρασιά τα νηστίσιμα εδέσματα, κάνοντας τη νηστεία πιο νόστιμη!
Θαλασσινά:Κλασικά νηστίσιμα, τα δώρα της θάλασσας πρωτοστατούν στα τραπέζια, γιορτινά ή καθημερινά.
Καλαμαράκια: Τηγανητά θα «ενθουσιαστούν» με ένα κρητικό χαρμάνι με Πλυτό (Skipper Βιδιανό Πλυτό Ρους), ενώ ψητά θα κλείσουν το μάτι σε ένα πληθωρικό Chardonnay (Ήδυσμα Δρυός Τέχνη Οίνου/Χρυσός Λέων Νίκος Λαζαρίδης/Κτήμα Δημήτρη Μίγα) και τα γεμιστά με ρύζι και σταφίδες θα απαιτήσουν ένα όμορφο ροζέ (Ορειβάτης ροζέ Κική Ακριώτη/Μαυροζέ Τηνιακοί Αμπελώνες).
Σουπιές: Οι εκλεκτές σουπιές με σπανάκι θέλουν δίπλα τους ένα κοφτερό Ασύρτικο (Château Julia Κώστα Λαζαρίδη) ενώ, αντίθετα, αν παραμείνουν με το νόστιμο μελάνι τους, θα στραφούν σε μια Νεμέα δεξαμενής (Ορεινός Ήλιος Σεμέλη/Κόκκινο σε Μαύρο Μητραβέλα).
Χταπόδι: Ένα καλοφτιαγμένο χωρίς βαρέλι Σαββατιανό (Κτήμα Παπαγιαννάκου, Κτήμα Κοκοτού) θα συνοδεύσει το βραστό χταπόδι – με λαδολέμονο παρακαλώ, γιατί αν βάλετε ξίδι, τότε είναι μονόδρομος: ούζο (Πλωμάρι/Μίνι) ή τσίπουρο (Ηδωνικό Λαζαρίδη/Τσιλιλή/Αποστολάκη), ενώ με το ψητό σερβίρετε μια κεφαλονίτικη Ρομπόλα (Gentilini). Όσο για το αγαπημένο κοκκινιστό με κοφτό μακαρονάκι, τι καλύτερο από ένα Αγιωργίτικο (Επιλεγμένος Παρπαρούση/Νεμέα Αϊβαλή)!
Και τα λοιπά: Ντεμπίνα φινετσάτη και αρωματική (Primus Κτήμα Γκλίναβου), Ροδίτης ορεινός (Ασπρολίθι Άγγελος Ρούβαλης), ένα ιδιαίτερο Λαγόρθι (Κτήμα Μέγα Σπήλαιο), μια Μαντινεία (Κτήμα Τσέλεπου, Λεωνίδα Νασιάκου), οπωσδήποτε ένα Ασύρτικο (Σαντορίνη Γαβαλά) και μια Βηλάνα (Κτήμα Λυραράκη) θα συνοδεύσουν μύδια τηγανητά ή μυδοπίλαφο λευκό, γαρίδες και καραβίδες βραστές και ψητές, ενώ ένα ωραίο μυρωδάτο πλούσιο ροζέ από Ξινόμαυρο ή Tempranillo (Ακακίες Κυρ-Γιάννη ή ροζέ Κτήμα Παυλίδη) θα σταθεί δίπλα στα γεμιστά πολίτικα μύδια και στα υπέροχα καβούρια. Το αντίστοιχο ροζέ από Αγιωργίτικο ή Cabernet Sauvignon (Δρυόπη ροζέ/Saumon Χαρλαύτη) θα πάρει τη θέση του κοντά στα κόκκινα σαγανάκια.
Λαχανικά
Ζίτσα για τα κουκιά και Ροδίτης για τις «πρασινάδες»: Μοσχοφίλερο (Κτήμα Σκούρα/Οινοποιία Μποσινάκη), Μαλαγουζιά (Παλαιόμυλος Ζαφειράκη), Ροδίτης (Άνεμος Κτήμα Παλυβού/Τετράμυθος) και Σαββατιανό (Ορειβάτης λευκός Κική Ακριώτη), Sauvignon blanc (Κτήμα Γεροβασιλείου/Κτήμα Αβαντίς/Σεμέλη Untitled) και Viognier (Cuvée Larsinos Κτήμα Σκούρα/Κόμη Βερενίκης Κτήμα Μερκούρη) συνοδεύουν ιδανικά τα πιάτα με πράσινο χρώμα, τις σαλάτες, τα αρωματικά χορταράκια, το σπανάκι. Τα «δύσκολα» κουκιά θα προτιμήσουν μια ημιαφρώδη Ζίτσα (Κτήμα Γκλίναβος), οι «δύστροπες» αγκινάρες ένα Sauvignon blanc Νέας Ζηλανδίας με έντονη φυτικότητα (Spy Valley/Greywake) και τα αριστοκρατικά σπαράγγια ένα λευκό ξηρό Μοσχάτο Σάμου (Ψηλές Κορφές). Ροζέ για τις γιαχνιστές πατάτες και το κόκκινο πρασοσέλινο, όπως και για τα τηγανητά μανιτάρια, αλλά και για τις λαδερές μακαρονάδες με κόκκινες ντοματένιες σάλτσες (Idylle La Tour Melas/Πλαγιές Γερακιών/Merlot Κώστα Λαζαρίδη).
Όσπρια
Η φάβα θέλει Σαντορίνες: Λαχταριστοί γίγαντες πλακί, ερυθρωπές φασολάδες, μυρωδάτες –με δαφνόφυλλα– φακές αναζητούν κόκκινους οινικούς συντρόφους σε Αγιωργίτικα (Μonograph Γαία/Νεμέα Λαυκιώτη/Κτήμα Λαντίδη) και Merlot (Πόρτες Κτήμα Σκούρα/Κοκκινόμυλος Τσέλεπου) ή σε μαλακά χαρμάνια με Ξινόμαυρο (Ερατεινές Ευχές ερυθρό Πιέρια Ερατεινή/Mosaic Κτήμα Χατζηβαρύτη). Αντίθετα η φάβα παραμένει στα κρασιά της πατρίδας της και αναζητά φρέσκες Σαντορίνες δεξαμενής (Σαντορίνη Σιγάλα).
Πίτες
Με Σαββατιανό, Μαλαγουζιά και Ντεμπίνα: Οι ανοιξιάτικες, μυρωδάτες χορτόπιτες αφήνουν περιθώρια για πολλές οινικές επιλογές, λευκές στο σύνολό τους, με τονισμένη όμως οξύτητα, η οποία θα εξισορροπήσει τη λιπαρότητα του ελαιολάδου που κάνει την πίτα μας νόστιμη. Ένα Σαββατιανό (Αναστασία Φράγκου/Ρωξάνη Μάτσα), ένας Ροδίτης (Σεμέλη λευκός) δεν θα σας αφήσουν σε καμία περίπτωση δυσαρεστημένους, όπως επίσης μια Μαλαγουζιά (Κτήμα Γεροβασιλείου/Νέηλυς Φράγκου) ή ένα Sauvignon blanc (Κτήμα Πετρήεσα) και μια ηπειρώτικη Ντεμπίνα (Ζοίνος). Ειδικά για τις πρασόπιτες, που έχουν εκείνη την κρυφή γλύκα, θα πρότεινα ένα ελληνικό Traminer (Κατώγι Αβέρωφ/Lenga Κτήμα Αβαντίς).
Μεζέδες
Αγαπούν τη ρετσίνα: Χαρακτηριστικά της νηστείας τα παραδοσιακά μεζεδάκια, όπως η ταραμοσαλάτα, η λακέρδα, οι ελιές, τα κάθε είδους τουρσιά, οι γιαλαντζί ντολμάδες της κονσέρβας… Τίποτα καλύτερο από τις υπέροχες ρετσίνες (Δάκρυ του Πεύκου, Οινοποιία Κεχρή/Ρετσίνα Παπαγιαννάκου/Ρετσίνα Καμάρα/Μυλωνά/Τετράμυθος) που ζουν την περίοδο της αναγέννησής τους με τις φροντίδες των καλών παραγωγών! Και για το κλασικό και αξεπέραστο νηστίσιμο επιδόρπιο, τον χαλβά του μπακάλη, φυσικά ένα ωραίο Μοσχάτο ή η τελευταία μόδα, η ελαφρώς αφρίζουσα ρετσίνα (Κεχριμπάρι Αφρός).
