Τον μήνα των αποδράσεων, των δεήσεων και των πανηγυριών αναζητάμε συμπυκνωμένα κρασιά, αλλά και ελληνικά κοκτέιλ και νησιωτικές μπίρες.
Αύγουστος. Σημαδεμένος κατάστηθα από τη 15η ημέρα του, είναι ο μήνας που συμπυκνώνει το καλοκαίρι στο κενόν άστυ και στην ασφυκτικά γεμάτη τουριστική ύπαιθρο, ο μήνας που κρύβει με τέχνη την υφέρπουσα μελαγχολία του επερχόμενου φθινοπώρου. Τα κρασιά του Αυγούστου είναι αλλιώτικα κρασιά. Ξεφεύγουν κάπως από την τρέλα της θερινής οξύτητας και αναζητούν συμπυκνώσεις και ουσία. Θέλουν ένα ξύλινο φιλί, έστω και πεταχτό, δυο γράδα περισσότερα, λίγη συμπυκνωμένη σοφία! Κρασιά γινωμένα δηλαδή – κάποια από αυτά περσμένα και από βαρέλι. Τα λευκά κρασιά του Αυγούστου είναι τα Chardonnay του Γεροβασιλείου και του Κατσαρού, το Ασύρτικο του Παρπαρούση και το Ασύρτικο sur lies του Βρυνιώτη, το Νυχτέρι του Σιγάλα, το ώριμο Σαββατιανό του Παπαγιαννάκου, ο Ταρσανάς του Κυρ-Γιάννη…
Το κρασί του Δεκαπενταύγουστου
Το αρνί είναι το κρέας του Δεκαπενταύγουστου, της μεγάλης γιορτής που ο λαός ονομάζει «Πάσχα του καλοκαιριού». Το φιλικότερο προς το κρασί κόκκινο κρέας δίνει μια μεγάλη γκάμα επιλογών. Από σπάνια ώριμα Μπορντό μέχρι φρέσκα κόκκινα δεξαμενής. Αν παραμείνετε στο by the book, έχετε κατά νου:
– Αρνάκι ψημένο στη σούβλα αναζητά στα ποτήρια ένα νεαρό Ξινόμαυρο (Νάουσα Χρυσοχόου, Νάουσα Μπουτάρη).
– Ένα ντοματένιο γιουβέτσι ή ένα μπουτάκι στη λαδόκολλα με σκόρδα και δεντρολίβανο θα χειροκροτήσουν ένα ωραίο ώριμο Αγιωργίτικο (Κτήμα Γαία, Νεμέα reserve Semeli).
– Το αρνάκι με μελιτζάνες, η καλοκαιρινή εντράδα, επιλέγει στο ποτήρι του ένα δυναμικό, στιβαρό χαρμάνι από Ξινόμαυρο και Νεγκόσκα, μια Γουμένισσα (Γουμένισσα Χατζηβαρύτη, Ραψάνη Τσάνταλη).
– Cabernet Sauvignon ή Syrah για τα παϊδάκια στα κάρβουνα, που θα σας θερμοπαρακαλέσω να μην τα καρβουνιάσετε… (Cabernet Sauvignon Κτήμα Μουσών, Syrah Avantis).
– Για Ασύρτικο περασμένο από βαρέλι, φτιάξτε το αρνάκι σας λεμονάτο (Organic Assyrtiko Klima-klima Τσάνταλη, Ασύρτικο Παρπαρούση).
Εις τον αφρό της θάλασσας
Η μπίρα του Αυγούστου δεν θα μπορούσε παρά να είναι από την Τήνο. Και δεν θα μπορούσε παρά να είναι η 7 Μποφόρ, Strong Dark Pilsner Νήσος με 7% αλκοόλ, θυελλώδης και σκοτεινή σαν καταιγίδα στο «Τρίγωνο των Κυκλάδων». Σερβίρεται σε ποτήρι του κόκκινου κρασιού και ανοίγει μπροστά μου το πέλαγος που ονειρεύτηκα να ταξιδέψω.
Ευβοϊκά κοκτέιλ
Ποτοποιία Άβαντες της Χαράς και Κατερίνας Κατσού, ένας από τους πολύτιμους θησαυρούς της Εύβοιας. Παράγουν το χιλιοβραβευμένο τζιν Grace, ένα premium ούζο 100% εξ αποστάξεως, τσίπουρο και ευφάνταστα λικέρ με βότανα από την ευβοϊκή γη και τον βιολογικό τους κήπο. Προ ημερών μάς κέρασαν κοκτέιλ που δημιούργησαν με τα προϊόντα τους οι bartenders Βασίλης Ζήκος και Θοδωρής Ντάντος. Ζητήσαμε τις συνταγές και τις μοιραζόμαστε μαζί σας.
Mysteries:
40 ml Grace Gin, 20 ml λικέρ Χειμωνανθός, 10 ml Τonka Syrup, 100 ml Gentlemen’s soda, 3 σταγόνες orange bitters.
Χτυπάμε στο σέικερ με άφθονο πάγο όλα τα υλικά εκτός από τη σόδα και σουρώνουμε σε χαμηλό ποτήρι. Απογεμίζουμε με σόδα και προσθέτουμε μία φλούδα πορτοκάλι.
Greek Uso:
45 ml ούζο Άβαντες 100%, το 1/4 από ένα πράσινο μήλο, 1 κουτ. γλυκού ζάχαρη, 1 barspoon πιπέρι Μαδαγασκάρης, 10 ml φρεσκοστυμμένος χυμός λεμονιού, ginger beer.
Σε φαρδύ χαμηλό ποτήρι συνθλίβουμε το μήλο με τη ζάχαρη και το πιπέρι. Προσθέτουμε το ούζο, τον χυμό, άφθονο πάγο και ανακατεύουμε. Απογεμίζουμε το ποτήρι με ginger beer.
Granduca, το φιόρο του Λεβάντε
Οι αρωματικές μνήμες της Υλιάνας Στέγγου από τους ζακυνθινούς κήπους των παιδικών της χρόνων είναι γεμάτες από μπουγαρίνια και διπλά φούλια, τα granduca όπως τα λένε στο Λεβάντε προς τιμήν του θαλασσοπόρου Granduke της Τοσκάνης, που έφερε το είδος στο νησί. Granduca λοιπόν αποφάσισε να ονομάσει το καινούργιο κρασί του Κτήματος Πόρτο Καρρά και να ζητήσει από τη θυγατέρα της Ζωή να φιλοτεχνήσει την ετικέτα. Ζωηρόχρωμο τριανταφυλλί χρώμα, με ρόδινες ανταύγειες, «ρόδινο» στόμα και άρωμα. Χαρμάνι τριών ποικιλιών, Syrah 50%, Cinsault 30% και Mourvedre 20%, από κλήματα που η ηλικία τους έχει καβατζάρει τα 40, από τις πρώτες πειραματικές φυτεύσεις της δεκαετίας του 1970, όταν γεννιόταν ο υπέροχος αυτός αμπελώνας της Χαλκιδικής. Ο όγκος και η λιπαρότητά του το κάνουν ένα ωραίο κρασί φαγητού που κάνει παιχνίδι άνετα με πολλές γεύσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στα λαχανικά, στις πάστες και στις απωανατολίτικες πινελιές.
Τip: H Παραπορτιανή, η Εκατονταπυλιανή, η Κανάλα, η Μεγαλόχαρη… Ένα κερί στη χάρη Της, για να μας φυλάει από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και δεν μπορούμε να τα πολεμήσουμε, κι ένα ποτήρι κυκλαδίτικο κρασί, για να κάνουμε τη ζωή μας πιο νόστιμη.
