Ο κόσμος του κρασιού, ο ωραίος, ο μικρός, ο μέγας. Salud! Τσουγκρίζουμε ποτήρια με τον καλό φίλο Αντρές Ολθίνα Ροντρίγκεζ, τον πιο πολυταξιδεμένο area manager του θρυλικού οινικού ομίλου της Familia Torres. Ένα ανακουφιστικό αεράκι κάνει τη βραδιά στη μαρίνα της Ζέας σχεδόν μαγική, με τα αραγμένα σκάφη να υπόσχονται εφικτές και ανέφικτες αποδράσεις. Ο Αντρές σερβίρει λευκό κρασί στα ποτήρια και με ταξιδεύει στη Γαλικία, εκεί που ο μύθος θέλει τις μάγισσες να τριγυρίζουν στα υποστατικά, να ξορκίζουν τα πνεύματα, να θρέφονται με την ενέργειά τους και να ψιθυρίζουν την ψυχή τους στα αμπέλια.
Κλείνω τα μάτια, ακούω την ιστορία και βρίσκομαι ξανά να περπατάω στη σκιά των αμπελιών, στις κρεβατίνες της Γαλικίας, και πίνω την πρώτη γουλιά. Pazo Das Bruxas Albariño 2023 (17,91 €): Εντυπωσιάζομαι. Ο στίχος του Ελύτη έρχεται αυθόρμητα, σαν προσευχή, σαν προφητεία: «Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη/ Μα πού γύριζες/ Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας […]» (από τη Μαρίνα των βράχων). Έχω μπροστά μου μια θάλασσα πλατιά και γεύομαι τον αφρό της αλμύρας της, τη μυρωδιά από τα βρεγμένα βότσαλα, την αύρα που ιστορεί ναυάγια και αποσιωπεί διασώσεις. Είναι το ωραιότερο Albariño που έχω δοκιμάσει και με τα ζουμερά στρείδια σε οδηγεί κατευθείαν στα θαλασσινά παλάτια του Ποσειδώνα.
Η επόμενη έκπληξη της βραδιάς, δίπλα στη σαλάτα με τις γαρίδες, είναι το Jean Leon 3055 Rosé. Το Jean Leon ένα εμβληματικό οινοποιείο, με έναν θρυλικό ιδιοκτήτη, τον Ζαν Λεόν, που ξεκίνησε ξυπόλυτος από την Ισπανία για να καταφέρει να αποκτήσει ένα από τα πιο πολυτελή εστιατόρια στο Χόλιγουντ και στο τέλος να επιστρέψει στην πατρίδα του και να φτιάξει το δικό του οινοποιείο. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες και άλλες σελίδες για το οινοποιείο και τα φημισμένα –πανάκριβα– κόκκινα κρασιά του, αλλά σήμερα έχω στο ποτήρι μου την έκπληξη! Ένα ολοκαίνουργιο, νεαρό ροζέ, επαναστατικό και ανατρεπτικό, κλείνει το μάτι στην παράδοση και αναγράφει στην ετικέτα του 3055, τον αριθμό της πρώτης άδειας οδηγού ταξί που έβγαλε ο Ζαν Λεόν στη Νέα Υόρκη. Ροδάκινα και φράουλες, κεράσια και άνθη λεμονιάς, πικάντικη οξύτητα, ένα ροζέ με ψυχή φλαμένκο (15,90 €).
Στο τρίτο ποτήρι τα πράγματα σοβαρεύουν. Ο μύθος μάς ταξιδεύει στο 1770, όταν οι μοναχοί του Αββαείου Μονσεράτ διάλεξαν το πιο αφιλόξενο μέρος, με το χειρότερο κλίμα και τις πιο αντίξοες συνθήκες διαβίωσης, για να φτιάξουν έναν χώρο όπου θα έστελναν τους απείθαρχους μοναχούς να εκτίσουν τις ποινές τους δουλεύοντας στη γη. Έτσι προέκυψε ένα έδαφος με μεγάλες δυνατότητες στην αμπελοκαλλιέργεια και στη συνέχεια ένα εξαιρετικό κρασί. Όταν τα μεγάλα βαρέλια εξαφανίστηκαν, ο μύθος το πίστωσε στους αγγέλους που το πήραν για ουράνιες απολαύσεις. Purgatori 2020 και 2021 (29,90 €), φρέσκο, δυναμικό, ρωμαλέο, με κομψές τανίνες, βελούδινη γεύση, έτοιμο για άμεση κατανάλωση – αν και μπορεί να παραμείνει λίγα χρονάκια ακόμα στην κάβα.
Όπως βέβαια καταλάβατε, κάναμε μια μικρή οινική βόλτα στα κρασιά της οικογένειας Τόρες, η οποία άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού στην αμπελοκαλλιέργεια και στην οινοποίηση στην Ισπανία και εξακολουθεί να παίζει ηγετικό ρόλο διεθνώς στους τομείς της βιωσιμότητας και της αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, ενώ παράλληλα μας γοητεύει με τα εκφραστικά και πάνω απ’ όλα value for money κρασιά.