Έχουν μια ωραία λέξη οι Ιταλοί για τον αέρα της μελετημένης αμεριμνησίας που χαρακτηρίζει κάποιους ανθρώπους. Τον λένε sprezzatura και είναι θεμελιώδης νόμος του στιλ. Έχω την αίσθηση ότι είναι ένα από τα βασικά συστατικά του Veroni, του νέου βερμούτ που κυκλοφόρησε το Κτήμα Κυρ-Γιάννη, το οποίο, αν και δουλεμένο στην παραμικρή του λεπτομέρεια, δεν αφήνει να φανούν οι βελονιές. Ρέει άκοπα στα ποτήρια μας, δίνοντας τον τόνο του φετινού καλοκαιριού και καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση μιας απόδρασης που δεν θα χρειαστεί πράσινο διαβατήριο.
Στη βάση του έχει κρασί από τη Νάουσα το οποίο εκχυλίζεται μαζί με βότανα από το Βέρμιο. Το φρουτώδες Rossο, με νότες από αποξηραμένο κεράσι, το προτιμώ με τόνικ, πάγο και μία σπασμένη φλούδα πορτοκαλιού. Πιο έντονα βοτανικό το Dry, το δοκίμασα σε dry martini με ξανθή δαμασκηνοελιά Αϊνατζόγλου, για να τιμήσω το ελληνικό του τερουάρ.
