Περίπου 18.000 Αφρικανοί ζουν σήμερα στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε ελάχιστα για τη ζωή, τις συνήθειες, τις ανησυχίες και τις χαρές τους, συνήθως τους ομογενοποιούμε κάτω από την ομπρέλα του Αφρικανού μετανάστη και αγνοούμε τις αναρίθμητες διαφοροποιήσεις τους, στην κουλτούρα, τη γλώσσα ή τη διάλεκτο, την ιδιοσυγκρασία τους, τα πιστεύω τους. Στον «Γαστρονόμο» Μαΐου χτυπήσαμε τις πόρτες επτά εξ αυτών. Μπήκαμε στα σπίτια τους, κρυφοκοιτάξαμε τις κατσαρόλες τους, καθίσαμε στο τραπέζι τους και δοκιμάσαμε το φαγητό τους, τις σπεσιαλιτέ που τους συνδέουν με τις πατρίδες που άφησαν πίσω. Μέσα από τα πιάτα τους, τα μπαχαρικά τους, τα εξωτικά και άγνωστα υλικά της κουζίνας τους βρήκαμε διαύλους επικοινωνίας, πήραμε μια γεύση από την κουλτούρα τους και ανακαλύψαμε την ενοποιό δύναμη της μαγειρικής η οποία καταργεί τους διαχωρισμούς και γκρεμίζει όλα τα εμπόδια στην επικοινωνία, όπως αυτό της γλώσσας. Η μαγειρική και δη η νόστιμη μαγειρική είναι μια οικουμενική γλώσσα που μιλάει στην καρδιά μας.
Η Liz και η Pamela είναι δύο αδερφές από το Μπουρούντι, οι οποίες μεγάλωσαν στη Νορβηγία και τώρα ζουν στην Ελλάδα. Επιστράτευσαν συγγενείς από την πατρίδα τους, για να φρεσκάρουν τις συνταγές του τόπου τους και μας ετοίμασαν ένα γιορτινό μπουρουντιανό τραπέζι με θέα την Ακρόπολη.
O Ολάμιντε από τη Νιγηρία διέσχισε τη θάλασσα για να έρθει στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Σήμερα σχεδιάζει ρούχα, δουλεύει στην εστίαση και προτιμά να μαγειρεύει παρά να κοιμάται. Δεν έχει μάθει να μαγειρεύει για έναν. Στην πατρίδα του μαγειρεύουν τουλάχιστον για 15 άτομα. Στη μικρή του κουζίνα μας έφτιαξε τη θρυλική σούπα Εγκούσι και το διάσημο ρύζι Τζόλοφ με 1 κιλό ρύζι!
Σάββατο μεσημέρι, σε μια πολυκατοικία της πλατείας Αμερικής, η Γκλόρια μας μαγείρεψε αυθεντικές κονγκολέζικες συνταγές με sous-chef τις μικρές της κόρες, την εξάχρονη Ανού και την τρίχρονη Άρα. Δοκιμάσαμε και τον διάσημο πουρέ ποντού, από φύλλα κασάβας, τα οποία στην Ελλάδα πωλούνται κατεψυγμένα. Για την Γκλόρια το ποντού σημαίνει σπίτι. Ένα πιάτο που θυμάται και έχει συνδέσει με τη ζωή της στον Κονγκό.
Η Φαίδρα ή Koudougou από τη Μπουρκίνα Φάσο αγάπησε την Ελλάδα, τη σπανακόπιτα, τη θάλασσα του Πειραιά και τον σύζυγό της, Παναγιώτη κι έφτιαξε τη ζωή της εδώ. Σήμερα εργάζεται ως σεφ σε ένα καφέ-εστιατόριο στην Πετρούπολη. Τα φαγητά της κουβαλούν τις αναμνήσεις της πατρίδας της, μοσχοβολούν γαρίφαλο και τζίντζερ και είναι λουσμένα στο ελαιόλαδο. Μας μαγειρεύει και από δίπλα η πεθερά της, η κυρία Κωνσταντίνα σιγοντάρει: «Όλα είναι νόστιμα, αλλά η σάλτσα του αρνιού είναι σούπερ.»
 |
 |
Ο Moussa από την Ακτή Ελεφαντοστού εδώ ανακάλυψε το ταλέντο του στη μαγειρική, μαγειρεύοντας στα πάρτι που έκανε με την Ελληνίδα γυναίκα του. Ivoire-Grèce parties, όπως τα λέει. Στην πατρίδα του η μαγειρική ήταν γυναικεία υπόθεση. Σήμερα, ο ίδιος χαίρεται όταν η γυναίκα του φεύγει από την κουζίνα και την έχει όλη στη διάθεσή του. Τηγανίζει plantains και μας μιλάει για τη ζωή του και τις δυσκολίες που είχε να φτάσει μέχρι εδώ αλλά και τις δύσκολες ώρες στα camps του Έβρου. Στην κουζίνα του τίποτα δεν πετιέται, γιατί όλα δίνουν νοστιμιά.
 |
 |
Η Senait από την Ερυθραία και την Αιθιοπία μας υποδέχεται με χαμόγελο, μας ψήνει αιθιοπικό καφέ με όλη την τελετουργία και μας σερβίρει παραδοσιακά φαγητά από τον τόπο της πάνω σε φύλλο injera, αυτή την λεπτή γκρι πίτα με τις φουσκαλίτσες και την υπόξινη γεύση που λειτουργεί ως πιάτο και ως ψωμί μαζί.
Φύγαμε χορτασμένοι από γεύσεις και εμπειρίες και έχοντας σχηματίσει μια καλύτερη εικόνα για την πολυπλοκότητα της κουζίνας της μαμάς Αφρικής. Με αυτό το αφιέρωμα γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τους γείτονές μας.
