Τα γεύματα της Κυριακής έχουν τη δική τους χάρη και τη δική τους νοστιμιά. Από ολόκληρη την εβδομάδα, με τα τρεχάματα και τα βαριά της προγράμματα, μόνο η Κυριακή μάς έχει απομείνει να μαζευτούμε όλοι γύρω από το τραπέζι και να μοιραστούμε με τους αγαπημένους μας την εμπειρία του κοινού φαγητού. Άλλωστε ποια άλλη μέρα υπάρχει η διάθεση να φτιάξουμε κοτόπουλο ή αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, ένα ζουμερό λεμονάτο ή ένα ωραίο ρόστο; Ποια άλλη αφορμή θα μας μαζέψει γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, να απολαύσουμε αγαπημένες γεύσεις, να μιλάμε ακατάπαυστα για ό,τι μας απασχόλησε μέσα στην εβδομάδα, να αστειευτούμε, να θυμηθούμε, ακόμη και να τσακωθούμε με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο, φωνάζοντας όλοι μαζί; Είναι η ευκαιρία να καλέσουμε τους παππούδες ή τους θείους με τα ξαδέρφια, φίλους που μένουν μόνοι, ανθρώπους δικούς μας, αγαπημένους, που συχνά έχουμε να δούμε καιρό.
Και μην τρομάζετε, το κυριακάτικο γεύμα δεν είναι πάντα αυτό που θα μας κλείσει στην κουζίνα για ώρες. Τις περισσότερες φορές, αν το έχετε παρατηρήσει, το φαγητό της Κυριακής είναι ένα ψητό ή μαγειρευτό που δεν απαιτεί πολύωρη ετοιμασία ώστε να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μέχρι να ετοιμαστεί κουβεντιάζοντας, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί και απολαμβάνοντας τις ευωδιές που ξεχύνονται από την κουζίνα. Άλλωστε, τη μοναδική ημέρα της εβδομάδας που έχουμε τελείως ελεύθερη δεν αξίζει να τη σπαταλήσουμε εξουθενωμένοι. Έχετε προσέξει ότι όταν σκεφτόμαστε για κυριακάτικο φαγητό το μυαλό μας πάει συχνότερα σε κάτι ψητό που, άλλοτε μάλιστα, το δίναμε να ψηθεί στον φούρνο της γειτονιάς; Το φαγητό είναι απλά η αφορμή. Ο στόχος είναι να βρεθούμε όλοι μαζί, να επανασυνδεθούμε μετά το ξεχαρβάλωμα των καθημερινών υποχρεώσεων και να μοιραστούμε τα πάντα: επαφή, κουβέντα, χαρά, νοστιμιές, τα νέα μας.
