Έγραφε παλαιότερα η Εύη Βουτσινά, «τα ρεβύθια είναι μαζί με τα κουκιά τα αρχαιότερα γνωστά όσπρια. Λένε ότι είναι οι καρποί του Ποσειδώνα. Τρώγονται μαγειρεμένα, αλλά και ψητά αφού πρώτα μουλιάσουν ως στραγάλια. Και αυτή η συνήθεια είναι αρχαιοτάτη. Τα προσέφεραν ως «τρωγάλια» στα γεύματα, όπως και σήμερα, μουλιασμένα και ψημένα. Εκτός από τα μαγειρέματα τα ρεβύθια χρησιμεύουν για να φτιάχνονται τα επτάζυμα ψωμιά … Σε μερικά μέρη το λένε ρεβιθένιο ή ροφτέινο (ροβιθένιο) ή αρκατένο ή απλά ρεβιθόψωμο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
O κρυφός θησαυρός
Η πιο διάσημη ρεβυθάδα … η σιφνέικη
Με μεγάλη μαγειρική παράδοση, η Σίφνος έχει να περηφανεύεται για αρκετές εκλεκτές τοπικές συνταγές. Ανάμεσα σε αυτές, η απλή μα πεντανόστιμη ρεβυθάδα, που παραδοσιακά φτιαχνόταν στη σκεπασταριά (πήλινο σκεύος με σκέπασμα, φτιαγμένο από ντόπιους αγγειοπλάστες και προορισμένο για την παρασκευή της φουρνιστής ρεβυθάδας). Μπορούμε να τη φτιάξουμε σε γάστρα, πήλινη ή άλλη, κατά προτίμηση με βαρύ καπάκι για να μη διαφεύγουν εύκολα οι υδρατμοί. Η ρεβυθάδα είναι πιάτο παντός καιρού και τρώγεται κατά προτίμηση σε θερμοκρασία δωματίου.
«Κυριακάτικο φαγητό με εντοπιότητα, η ρεβυθάδα Σίφνου ηγείται των πιάτων με όσπρια της νησιωτικής ελληνικής κουζίνας. Μια (σχεδόν) σούπα με ρεβίθια, αργομαγειρεμένα όσο δεν παίρνει, σε σφραγισμένο πήλινο σκεύος, με ελάχιστα υλικά, αποκτάει όλα τα μαγικά χαρακτηριστικά της “μεγάλης γεύσης”. Η σιφνέικη ρεβιθάδα είναι το ένα από τα δύο διάσημα φαγητά του κυκλαδίτικου νησιού – το άλλο είναι το μαστέλο. Τα ρεβίθια ψήνονταν για ώρες στον ξυλόφουρνο, σιγόβραζαν στο κλειστό σκεύος και μέλωναν στο περίσσιο ελαιόλαδο, αγκαλιασμένα με τα κρεμμύδια και τη δάφνη ή τη ρίγανη. Ακόμη και σήμερα, το παραδοσιακό τους μαγείρεμα στη Σίφνο δεν έχει αλλάξει. Στα χωριά της Μεροπίας (ένα από τα πολλά αρχαία ονόματα του νησιού),ο φούρναρης παραλαμβάνει τα καπνισμένα τσουκάλια των νοικοκυριών το βράδυ, για να τα παραδώσει μετά το δι’ ευχών… Η ρεβιθάδα υπήρξε η ανάπαυλα της νοικοκυράς και μαγείρισσας το φαγητό έμπαινε από το Σαββατόβραδο στο φούρνο και ήταν έτοιμο για να έρθει στο τραπέζι, μετά την εκκλησία της Κυριακής». Ιστορία της Σίφνου, Ζωή Δούνια, e-sifnos.gr.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρεβύθια: Οδηγίες για πετυχημένο μαγείρεμα και μπόνους 18 συνταγές
8 μυστικά επιτυχίας για ρεβυθάδες
- Υπολογίζουμε ότι 1 φλιτζ. τσαγιού ρεβύθια ισοδυναμεί με 2 φλιτζ. τσαγιού βρασμένα.
- Τα μουλιάζουμε για περίπου 12 ώρες πριν το μαγείρεμα σε χλιαρό νερό προσθέτοντας 1 κουταλιά αλάτι που βοηθά να «φουσκώσουν».
- Η προσθήκη σόδας στο μούλιασμα των ρεβυθιών είναι λάθος, γιατί η σόδα καταστρέφει όλα τα πολύτιμα στοιχεία.
- Μαγειρεύουμε τα ρεβύθια με τις φλούδες, γιατί σ’ αυτήν βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό ασβεστίου και φυτικών ινών. Αν παρόλα αυτά θέλουμε να τα ξεφλουδίσουμε, κάνουμε το εξής: αφού μουλιάσουν, τα ξεπλένουμε πολύ καλά. Τα βάζουμε λίγα-λίγα σε μια πετσέτα, τα διπλώνουμε σε αυτήν και τα τρίβουμε πάνω στον πάγκο με δύναμη (σαν να ανοίγουμε φύλλο με τον πλάστη). Ανοίγοντας την πετσέτα, θα δούμε ότι τα περισσότερα από τα ρεβύθια μας έχουν ξεφλουδιστεί. Μπορεί να έχουν σπάσει μερικά, αλλά δεν πειράζει. Αδειάζουμε τα ρεβύθια με τα φλούδια τους σε ένα βαθύ μπολ, γεμίζουμε με νερό και ανακατεύουμε με το χέρι ώστε τα φλούδια να έρθουν στην επιφάνεια και να τα αφαιρέσουμε. Ξεπλένουμε τα ρεβύθια και πάλι πολύ καλά. Επαναλαμβάνουμε και με τα υπόλοιπα ρεβύθια.
- Αν κατά το μαγείρεμα χρειαστεί να προσθέσουμε νερό, αυτό θα πρέπει να είναι καυτό.
- Όξινα υλικά (όπως π χ. λεμόνι, ντομάτα), αν και εφόσον βάλουμε, τα προσθέτουμε μετά τα μέσα του μαγειρέματος, γιατί σκληραίνουν τα όσπρια.
- Τα πιο ταιριαστά τους «αρωματικά» είναι ο άνηθος, ο μάραθος, ο βασιλικός, ο δυόσμος, ο μαϊντανός, η ρίγανη και η δάφνη.
- Φυσικά μπορούμε να προσθέσουμε στις ρεβυθάδες και λαχανικά, όπως κρεμμύδι, καρότο, πράσο.
