Αφθονούν τα μύδια στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπως και οι συνταγές για το μαγείρεμά τους. «Νεαρά κορίτσια, θυμάμαι, κατεβαίναμε στις παραλίες, βγάζαμε τα παπούτσια και μαζεύαμε μύδια από τα ρηχά, στα “πάρτι μυδιού”, όπως τα λέγαμε», ανακαλεί η Πολίτισσα συγγραφέας Σούλα Μπόζη. «Μύδια κατά χιλιάδες, που τα ξεχωρίζαμε ανά μέγεθος σε ξεχωριστά τενεκεδάκια και τα καθαρίζαμε επιτόπου, με γέλια και κουβέντα. Τα πιο μεγάλα για το τηγάνι, μαζί με σκορδαλιά, τα υπόλοιπα για όλες τις άλλες συνταγές», συμπληρώνει. Τα μύδια ήταν δώρο της θάλασσας από τα λίγα: πάμφθηνα, άφθονα, πεντανόστιμα, μαγειρεύονταν ταχύτατα. Σερβίρονται και ως μεζές και ως κύριο πιάτο, αν και τις τελευταίες δεκαετίες τείνει να εγκαταλειφθεί η κατανάλωσή τους, λόγω της ευρείας ρύπανσης της Θάλασσας του Μαρμαρά.
