Κουραμπιέδες βουτύρου με αμύγδαλα (βίντεο)
Το σεκέρ μπουρέκ, που στα τουρκικά (Seker Böregi) σημαίνει «ζαχαρένια πίτα», είναι ένα παλιό γλυκό της Κόνιτσας, οθωμανικής προέλευσης, που το κερνούσαν σε μεγάλες γιορτές, σε γάμους, αρραβώνες και στη Σαρακοστή. Θεωρούνταν δύσκολο γλυκό και αρχοντικό, λόγω της σπανιότητας του αρώματός του. Το άρωμα το ετοίμαζαν οι ίδιες οι νοικοκυρές την άνοιξη, από μαγιάτικες τριανταφυλλιές. Η διαδικασία απόσταξης του γκιουλς (ροδόνερο) ήταν χρονοβόρα, καθώς έπρεπε να μαζευτούν τα τριαντάφυλλα πρωί πρωί, την περίοδο που άνθιζε η τριανταφυλλιά, για περίπου είκοσι μέρες. Χρειάζονταν 50 τριαντάφυλλα για να γίνει μια πρώτη βάση απόσταξης σε μπακιρένια κατσαρόλα. Πάνω από τα πέταλα τοποθετούσαν ένα λεκανάκι όπου θα έσταζε ο ατμός. Σφράγιζαν την κατσαρόλα κλείνοντας το καπάκι ανάποδα, έτσι ώστε οι ατμοί που υγρασιάζονταν να πέφτουν στο λεκανάκι. Η διαδικασία αυτή γινόταν σε πολύ χαμηλή φωτιά για περίπου πέντε ώρες, ψύχοντας τακτικά με κρύο νερό το καπάκι. Αυτή η διαδικασία έβγαζε περίπου 100 γρ. ροδόσταγμα. Το άρωμα το χρησιμοποιούσαν ακόμα και ως καλλυντικό, αλλά και ως θεραπευτικό προϊόν. Χαρακτηριστική έκφραση της εποχής ήταν «όταν πιάνεις τ’ όνομά μου στο στόμα σου, να το πλένεις πρώτα με γκιουλς».
Το σκερ μπουρέκ είναι στις μέρες μας ένα δυσεύρετο γλυκό, λίγοι το θυμούνται κι ακόμα λιγότεροι το φτιάχνουν. Ένας από αυτούς είναι ο κ. Θωμάς Νικολάου, που μας έδωσε μια παλιά συνταγή και όλα τα ιστορικά στοιχεία σχετικά με την παρασκευή και το σερβίρισμα του γλυκού. Ο ίδιος το φτιάχνει και το εμπορεύεται στο ζαχαροπλαστείο του, το Ήπειρος Γη στα Γιάννενα, όμως σε πιο απλή εκδοχή. Η αυθεντική συνταγή γινόταν με σπιτική ζαχαρόπαστα φτιαγμένη με 2,5 κιλά ζάχαρη άχνη και 1 κουτ. σούπας δροσάγκαθο (ένα είδος φυσικής πηκτικής ουσίας, γνωστής και ως «τραγακάνθινοκόμμι») διαλυμένο για ένα βράδυ σε 200 γρ. γκιουλς (ροδόσταγμα-ροδόνερο). Για λόγους διάρκειας και ανθεκτικότητας του γλυκού, στην εκδοχή του ζαχαροπλαστείου χρησιμοποιούν μόνο πάστα αμυγδάλου και καθόλου ζαχαρόπαστα, και γίνεται σαν αμυγδαλωτό. Εμείς, πάλι, ακολουθήσαμε τις οδηγίες της αυθεντικής συνταγής με τη μόνη διαφορά ότι χρησιμοποιήσαμε έτοιμη ζαχαρόπαστα.
