Έτσι μαγειρεύει κάθε μέρα μια τετραμελής οικογένεια στην Ελλάδα

«Παιδί μου, μη ρουφάς σαν Βέγγος», φωνάζει η Βιβή στον Γιώργο ενόσω αυτός εξαφανίζει τη γαριδομακαρονάδα από το πιάτο που μοιράζεται με την Κορίνα για χάρη της φωτογράφισης. Η Βιβή και ο Γιάννης, που έχει δυο φορές το μπόι της, είναι μαζί από το 2009 και παντρεμένοι από το 2012. Η Βιβή είχε μια περιπετειώδη φοιτητική ζωή και η επαγγελματική της πορεία πήρε απροσδόκητη τροπή, αφού μετά τη σχολή Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών παρακολούθησε μια σχολή Βοηθών Βρεφονηπιοκόμων και εργάστηκε σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, ώσπου κατέληξε να εργάζεται σε τράπεζα. Για τον Γιάννη, που σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση, τα πράγματα επαγγελματικά εξελίχθηκαν πιο ομαλά.

Το σπιτικό τους είναι ένα μελίσσι που βουίζει από τις 8 το πρωί που ξυπνούν τα παιδιά μέχρι τις 10 το βράδυ που είναι όλοι ξεθεωμένοι πια και βαράει σιωπητήριο. Ειδικά την περίοδο της καραντίνας τα πράγματα ήταν ζόρικα. Όλοι μαζί στο σπίτι, όλη μέρα, κάθε μέρα. Στον ίδιο χώρο να μαγειρεύουν, να εργάζονται, να παρακολουθούν μαθήματα και να διαβάζουν, να διασκεδάζουν, να διαφωνούν και να ξεκουράζονται. Μια μικρή, γλυκιά ταλαιπωρία η καθημερινότητά τους, όπως και κάθε άλλης πολυμελούς οικογένειας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΟμελέτα με σπαράγγια

Ανεξαρτήτως καραντίνας, ωστόσο, δύο γονείς με δύο ή περισσότερα παιδιά, χωρίς κάποια άλλη βοήθεια, δύσκολα τα φέρνουν βόλτα. Και δεν μιλώ για την οικονομική διαχείριση, αλλά για τη διεκπεραίωση της καθημερινότητας χωρίς παράπλευρες απώλειες. «Δίχως πρόγραμμα δεν υπάρχει περίπτωση να βγει η μέρα, η κάθε μέρα», εξηγεί η Βιβή. «Προσπαθούμε να τηρούμε ένα πρόγραμμα καθημερινό και να μην παρεκκλίνουμε. Μόνο έτσι κρατάμε ισορροπίες και λειτουργούμε καλύτερα ως οικογένεια». Κατά τα άλλα, όσον αφορά την πανδημία, έχουν μειωθεί οι μετακινήσεις και ως εκ τούτου και τα συνολικά έξοδά τους. «Εργαζόμαστε κανονικά και οι δύο, κι έτσι θα λέγαμε ότι από οικονομικής άποψης η κρίση μάς έχει επηρεάσει θετικά».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΣουφλέ με ζαμπόν και 3 τυριά

Από πού κρατάει η σκούφια τους;

Ρόδος και Μικρασία από τη μεριά του Γιάννη, Κρήτη και Σαντορίνη από της Βιβής. Είναι και οι δύο παιδιά της πόλης. Η Βιβή γεννημένη και μεγαλωμένη κυρίως στο Μπραχάμι και ο Γιάννης στα Εξάρχεια. Η οικογένεια του Γιάννη ήταν πολυμελής. Τέσσερα αδέρφια και καμιά ντουζίνα ξαδέρφια, πάνω κάτω στην ίδια πολυκατοικία, στρώνανε μεγάλα τραπέζια και τρώγανε πολλοί μαζί. Η μαμά του πρέπει να τύλιγε ντολμαδάκια εις το άπειρον, έφτιαχνε στοίβες ολόκληρες. Έφτιαχνε και φανταστικό παστίτσιο και μια χοιρινόσουπα με άνηθο και φρέσκο κρεμμυδάκι, που τη νοστιμιά της περιγράφει γλαφυρά ο Γιάννης, και η οποία αντικαθιστά μέχρι και σήμερα, στο δικό τους σπιτικό, τη μαγειρίτσα της Ανάστασης. Όταν δεν είχε σχολείο, ο Γιάννης έπαιζε μπάλα στον δρόμο. Επέστρεφε κάθε μέρα με τα γόνατα ματωμένα. Ώσπου τον πήραν από τον Αστέρα Εξαρχείων, βασικό στην ομάδα, κι έτσι γύρισε όλη την Αθήνα. Ως αθλητής τρεφόταν σωστά. «Αν και ψηλός, δεν τρώει πολύ μεγάλες ποσότητες, αλλά κάνει καλή διατροφή», λέει η Βιβή για τον άντρα της και συμπληρώνει ότι «επίσης δεν έχει καπνίσει ποτέ και δεν έχει μεθύσει ποτέ».

Από τη μαμά της η Βιβή έχει μάθει τα σαντορινιά μαγειρέματα. Κι έτσι το Πάσχα έχουν το συνήθειο να φτιάχνουν όλοι μαζί τσιμπητά μελιτίνια και με τα ανοιξιάτικα κολοκυθάκια κάνουν κολοκυθανθούς με το ρύζι. «Παλιά που ζούσε ο παππούς μου, μας έστελναν πολλά πράγματα από την Κρήτη. Εκτρέφανε και ζώα και μας έστελναν από όλα». Τα νιάτα της είναι ταξιδεμένα. Είχε μπαμπά στρατιωτικό και έζησαν για μερικά χρόνια στη Ρόδο και στην Κύπρο. Από την τελευταία έχει αναμνήσεις από κυριακάτικες εξορμήσεις σε κάτι ορεινά χωριά. Θυμάται, λέει, τις απίθανες σεφταλιές και τα αρνιά στη σούβλα που έτρωγαν εκεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΓαριδομακαρονάδα με ούζο

Μια ωραία πρωία

Μια τυπική μέρα η Βιβή ξυπνάει πρώτη, σχεδόν αξημέρωτα, ντύνεται και φεύγει φουριόζα για τη δουλειά πριν ανοίξουν το μάτι τους οι υπόλοιποι. Πρωινό τρώει στο γραφείο, ένα γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και μέλι ή ένα τοστ ή καμιά φορά τυρόπιτα αγοραστή. Λίγο αργότερα χτυπάει το ξυπνητήρι του Γιάννη. Ετοιμάζεται κι αυτός, και παίρνουν σειρά τα παιδιά, για να τα ντύσει και να πάρουν το πρωινό τους, δημητριακά με γάλα και μια φρυγανιά με μέλι ή γιαούρτι με μέλι που το προτιμά ο Γιώργος. Αμέσως φεύγουν για το σχολείο, κι έτσι χρόνος για να πάρει πρωινό ο Γιάννης δεν υπάρχει. Θα πάρει στο γραφείο ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης με καφέ. Στις τσάντες τους έχουν μαζί καθένας και το δεκατιανό του: από ένα φρούτο, μια απλή ομελέτα με φέτα, ένα κομμάτι κέικ πορτοκαλιού ή μαρμπρέ της Βιβής ή καμιά φορά σάντουιτς. Στο γραφείο και στο σχολείο τρώνε και τα μεσημεριανά τους. Συνήθως το φαγητό που έχουν ετοιμάσει το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας είτε η Βιβή είτε ο Γιάννης. Τα οικογενειακά τραπέζια στρώνονται μόνο Σαββατοκύριακα. Η απογευματινή τους ρουτίνα περιλαμβάνει διάβασμα για τους μικρούς και εξωσχολικές δραστηριότητες όπως τάε κβον ντο και κολυμβητήριο, και δουλειές του σπιτιού για τους μεγάλους. Για βραδινό κάτι γρήγορο και λίγο. Ας πούμε ένα τοστ ή ένα αυγό, καμιά φορά δικά τους σουβλάκια σπιτικά ή κάποιο χοτ ντογκ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΌχι, δεν μαγειρεύουν οι νέοι όπως στο instagram

Η κουζίνα δεν είναι το βασίλειο ενός

Μαμά και μπαμπάς μαγειρεύουν και οι δύο εξίσου και εξίσου καλά. «Τώρα τελευταία ίσως μαγειρεύει λίγο πιο πολύ ο Γιάννης γιατί εγώ εργάζομαι πολλές ώρες κι η δουλειά μου είναι κάπως πιο απαιτητική. Καμιά φορά, που τυχαίνει να έχει χρόνο, μαγειρεύει ο Γιάννης το πρωί, ώστε αντί να μαγειρεύω εγώ το απόγευμα μετά τη δουλειά μου, να χαιρόμαστε τον ελεύθερο χρόνο και να πηγαίνουμε βόλτες είτε στις κούνιες είτε σε μια πλατεία που συναντιούνται τα παιδιά με τους συμμαθητές τους. Ο Γιώργος κάνει σκέιτμπορντ και η Κορίνα ποδήλατο και, όταν είναι ανοιχτό το ποδηλατοδρόμιο, πηγαίνουμε κι εκεί», λέει η Βιβή.

Στην ταράτσα τους, ο πατέρας της Βιβής, που μένει κοντά τους, έχει βάλει και καλλιεργεί μαρούλια και φρέσκα κρεμμύδια και το καλοκαίρι φυτεύει στο εξοχικό τους στην Κερατέα και καλλιεργεί πιπεριές, αγγούρια, ντομάτες, αγκινάρες και φέτος και μελιτζάνες και κολοκυθάκια. «Αρέσει και στα παιδιά αυτό. Να τα παρακολουθούν να μεγαλώνουν, να τα κόβουν και να ξέρουν ότι είναι η δική μας σοδειά». Κάποιες φορές λαμβάνουν και δέμα από το χωριό της Βιβής, πεσκέσι από την Κρήτη: άγρια μανιτάρια, πιταράκια, αυγά, τυριά, αβρωνιές, αγκινάρες. «Όταν έχει αντοχές, η γιαγιά μάς στέλνει τις αγκινάρες καθαρισμένες μέσα σε λάδι και λεμόνι και έχουμε έναν μεζέ για τη ρακή. Τα μανιτάρια τα προψήνουμε και, επειδή συνήθως είναι πολλά, τα βάζουμε και τα φυλάμε στην κατάψυξη».

«Ζυμώνουμε και ψωμί πολύ συχνά, και συνήθως έχουμε δικό μας για όλη την εβδομάδα. Σε αυτό συμμετέχουμε όλοι. Αλλά στα παιδιά πιο πολύ αρέσει όταν κάνουμε κουλουράκια πορτοκαλιού ή κανέλας να καταπιάνονται με αυτά. Κατά τα άλλα, θα έλεγα ότι μάλλον είμαστε σπάταλοι», εξομολογείται η Βιβή, αφού κανείς τους δεν θέλει να φάει φαγητό της προηγούμενης ημέρας και τα περισσεύματα αν είναι πολλά τα δίνουν στις γιαγιάδες ή αν είναι λίγα τα πετάνε.

Τα ψώνια της εβδομάδας τα αναλαμβάνει συνήθως ο Γιάννης. Πηγαίνει λαϊκή και επιλέγει παραγωγούς με πολλά κριτήρια, αλλά με την εξής σειρά: νοστιμιά, προέλευση, τιμή. «Μας αρέσουν οι πατάτες Κύπρου, είναι πολύ γευστικές, και γι’ αυτό τις προτιμάμε. Γενικά, πάντως, λαχανικά από σούπερ μάρκετ παίρνουμε μόνο στην ανάγκη, γιατί στη λαϊκή βρίσκουμε πάντα νοστιμότερα».

Τόσα χρόνια στην ίδια λαϊκή έχει τις γνωριμίες του, καλημερίζεται με τους παραγωγούς που έχει ξεχωρίσει και τους περισσότερους τους ξέρει πλέον προσωπικά, «πως είναι η οικογένεια, όλα καλά;». Αρχές Μαΐου βρήκε κάτι δροσερά νεαρά φασολάκια τόσο τρυφερά, που σχεδόν τρώγονται ωμά. «Δάγκωσε ένα να δεις», μου λέει η Βιβή, καθώς τα καθαρίζει με ένα μικρό, φθαρμένο πλαστικό μαχαιράκι που κόβει σαν ξυράφι.

Αγαπημένες καλές και κακές συνήθειες

Τα φρούτα είναι σταθερή αξία στη διατροφή τους, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί τους αρέσουν. Το απόγευμα για παράδειγμα, όταν μαζευτούν όλοι σπίτι, θα φάνε φρούτα της εποχής. Οι μικροί, δε, καταβροχθίζουν ωμά λαχανικά με τη σέσουλα, και μάλιστα τα προτιμάνε έτσι σκέτα από το να τα φάνε σε σαλάτα με βινεγκρέτ, και τρελαίνονται και για το γιαούρτι.

Παραξενιές η Βιβή δεν έχει ιδιαίτερες. Το μόνο που δεν τρώει είναι ο πατσάς. «Όσο ήμουν με τους γονείς μου έτρωγα πολύ συκώτι τηγανητό με μπόλικο λεμόνι, το οποίο πλέον δεν το τρώω καθόλου. Είναι μια ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία που μου λείπει», λέει η Βιβή, εξηγώντας ότι «έχουμε ακούσει ότι τα εντόσθια καλό είναι να τα αποφεύγουμε κι έτσι δεν τα προτιμάμε». Από θέμα προτιμήσεων, όλοι οι υπόλοιποι έχουν ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, αλλά και οι τρεις συμφωνούν στο να μην τρώνε τις μπάμιες. Επί παραδείγματι, τους αρέσουν πολύ οι γίγαντες αλλά όχι η φασολάδα. Δεν τρώνε ποτέ φαγητό από κατάψυξη «γιατί δεν του αρέσει του Γιάννη και θεωρεί ότι πάει χαμένη η θρεπτική του αξία».

Τα φαγητά τους εδώ και χρόνια μαγειρεύονται μόνο με αλάτι με λιγότερο νάτριο για λόγους υγείας. Το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούν είναι είτε από την Κρήτη είτε από τη Μάνη, που στέλνει ο γαμπρός της Βιβής. Κορωνέικης ποικιλίας, «γλυκά και μυρωδάτα και τα δύο», της Μάνης τούς είπαν είναι χαρμάνι και με λίγες Μουρατολιές. Μαζί με τα λάδια, τους στέλνουν και ελιές που τους αρέσουν πολύ οικογενειακώς. «Προσπαθούμε να μην τρώμε τηγανητά. Το σνίτσελ για παράδειγμα το κάνουμε στον φούρνο, ενώ και πατάτες τηγανητές σπάνια θα φτιάξουμε στο σπίτι», λέει η Βιβή. «Οι έξοδοί μας για φαγητό είναι κυρίως τις Κυριακές, σε ταβέρνες και συνήθως όλοι μαζί με τα παιδιά. Μου έχει λείψει να πάμε σε ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα για καλαμαράκια, γαρίδες και ουζάκια. Αλλά μας έχει λείψει και η διασκέδαση, να βγούμε οι δυο μας και να γυρίσουμε ό,τι ώρα θέλουμε, και να ευχαριστηθούμε τον πρωινό ύπνο. Αλλά δεν παραπονιόμαστε γι’ αυτά, γιατί υπάρχει μια άλλη αγαπημένη συνήθεια που έχουμε χαρεί αυτόν τον καιρό της καραντίνας: να βλέπουμε ταινίες και να παραγγέλνουμε απέξω πίτσα ή σουβλάκια».

Καθόμαστε με τον Γιάννη στο μικρό μπαλκονάκι του σπιτιού, μια μονοκατοικία σε μια συνοικία που είναι ακόμη γειτονιά, με τα καλημέρα σας και τα καλησπέρα σας, και μας διηγείται την ιστορία με τις τουλούμπες. «Η Βιβή ήταν έγκυος στην Κορίνα», θυμάται, «κι ήταν στην Κερατέα με τους γονείς της γιατί εδώ είχε πάρα πολλή ζέστη. Χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει Γιάννη δεν μπορώ να κουνηθώ. Έχω φάει ένα κιλό τουλούμπες και έχω σκάσει». Μας ακούει η Βιβή από την κουζίνα και φωνάζει γελώντας ότι οι μικρές οι τουλούμπες είναι οι καλύτερες γιατί απορροφούν πιο πολύ σιρόπι. Έχει πια σουρουπώσει και οι μικροί σατανάδες ροχαλίζουν στα κρεβάτια τους, κάθεται κι εκείνη μαζί μας και κουβεντιάζουμε τη δύσκολη μέρα που πέρασε. Στο τέλος της ημέρας όλοι είμαστε σύμφωνοι ότι δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός, αλλά αυτή η κούραση έχει μια γλύκα. «Με τις χαρές και την εκπλήρωση μικρών καθημερινών στόχων, αλλά και τις απογοητεύσεις και τις αναποδιές, η οικογένειά μου είναι μια αγκαλιά-καταφύγιο στα εύκολα και στα δύσκολα».

Τα μυστικά τους

– Παστίτσιο, μουσακά, γεμιστά και άλλα μπελαλίδικα φαγητά τα κάνουν σε μεγάλες ποσότητες για να φάνε δύο μέρες.
– Τα δύσκολα φαγητά, όπως τα προαναφερθέντα παστίτσιο, μουσακά ή γεμιστά, τα ετοιμάζουν σπαστά. Κάνουν δηλαδή από την προηγούμενη μέρα π.χ. τον κιμά ή τη γέμιση ή ανοίγουν τα γεμιστά ή βάζουν το μοσχάρι στη χύτρα για να μισομαλακώσει. Αντίστοιχα την επόμενη μέρα ολοκληρώνουν το φαγητό ετοιμάζοντας τις υπόλοιπες παρασκευές, συνθέτοντας και ψήνοντάς το.
– Για να αποφύγουν το επιπλέον λάδι ή βούτυρο στα ζυμαρικά, αμέσως μόλις τα βράσουν τα ανακατεύουν με τη σάλτσα. Έτσι δεν κολλάνε.
– Επειδή δεν τους αρέσουν τα έτοιμα αρωματικά μείγματα καφέ, αν θέλουν να κάνουν τον καφέ τους πιο αρωματικό, του προσθέτουν όσο είναι καυτός είτε μια πρέζα κανέλα είτε μισή κουταλίτσα κακάο είτε μια φλούδα πορτοκαλιού.
– Στο σούπερ μάρκετ κοιτάζουν για προσφορές. Πολλές φορές τυχαίνει τα προϊόντα που έχουν στη λίστα τους να είναι σε προσφορά, και έτσι κάνουν μια κάποια οικονομία.
– Όταν φτιάχνουν σούπα, σοτάρουν για λίγο τα λαχανικά με το λάδι και το κρεμμύδι πριν προσθέσουν τον ζωμό. Έτσι γίνεται νοστιμότερη.