Η έντονη γεύση και το φρουτώδες άρωμα δίνουν στο αγουρέλαιο ξεχωριστή θέση. Μόνο που κρατάει 3 – 5 μήνες.
Τι είναι; Προέρχεται από τη σύνθλιψη άγουρων, δηλαδή πράσινων, ελιών και έχει εντονότερο και πιο φρουτώδες άρωμα από το απλό ελαιόλαδο, συνήθως δε και πιο πράσινο χρώμα.
Πότε είναι η εποχή του; Οι ελιές συλλέγονται πρώιμα, συνήθως Οκτώβριο – Νοέμβριο, ανάλογα με την περιοχή και τη χρονιά. Συνεπώς πρωτοβγαίνει στην αγορά στα μέσα με τέλη Νοεμβρίου έως αρχές Φεβρουαρίου. Εχει περιορισμένη (3μηνη έως 5μηνη περίπου) διάρκεια ζωής. Δεν σημαίνει ότι έπειτα χαλάει, χάνει, όμως, τα χαρακτηριστικά του, δηλαδή το έντονο φρουτώδες άρωμα και την έντασή του. Γίνεται ένα απλό ελαιόλαδο.
Στη μαγειρική: Το χρησιμοποιούμε συνήθως ωμό και ταιριάζει εξαιρετικά με κάποια εδέσματα:
– Σε όλες τις σαλάτες, ιδιαίτερα σε αυτές που περιέχουν ένα-δύο το πολύ υλικά (π.χ. βραστό μπρόκολο, πατάτες, ντομάτα με αγγούρι κ.λπ.), για να καταλάβουμε τη γεύση του.
Ψητό κρέας στη σχάρα: Είναι το καλύτερο άρτυμα για ψητές μοσχαρίσιες μπριζόλες και φιλέτα, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με ανθό αλατιού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Το ίδιο ισχύει και για φιλέτα κοτόπουλου.
Με φρυγανισμένο ψωμί: Ο πιο απλός τρόπος να απολαύσουμε ένα καλό αγουρέλαιο είναι να ρίξουμε μερικές σταγόνες σε φρυγανισμένο ψωμί. Ενισχύουμε τη γεύση προσθέτοντας τριμμένο σκόρδο, αλάτι και μυρωδικά της αρεσκείας μας.
Ωμό μετά το μαγείρεμα: Ελάχιστο αγουρέλαιο σε μαγειρευτά, ζυμαρικά με κόκκινη σάλτσα, όσπρια και ριζότι (ιδιαίτερα αυτά με θαλασσινά) προσθέτει ιδιαίτερο άρωμα.
Με λευκά τυριά: Ρίχνουμε ελάχιστο αγουρέλαιο στα λευκά τυριά ή στην τυροκαυτερή και πασπαλίζουμε με ρίγανη ή θυμάρι ή μαντζουράνα ή δυόσμο. Επίσης, δίνει ένταση στο τζατζίκι. Ακόμη, ταιριάζει εξαιρετικά (ως λαδολέμονο) σε όλα τα ψητά θαλασσινά, ιδιαίτερα στις γαρίδες.
Τα αγουρέλαια που μας άρεσαν
Δοκιμάσαμε 12 αγουρέλαια σε τυφλή γευσιγνωσία. Ιδού τα 4 που συγκέντρωσαν την υψηλότερη βαθμολογία:
1. Λίθος: Ανοιχτό πράσινο χρώμα, ελαφρύ για αγουρέλαιο, με κύριο χαρακτηριστικό του το φρουτώδες άρωμα της Αθηνολιάς, μπολιασμένο απ’ τις «γειτόνισσες» πορτοκαλολεμονιές της Σπάρτης. Από τους Σουστιάνους Λακωνίας. Ποικιλία: Αθηνολιά. Μεταξύ άλλων στα: «Υγείας αγαθά», «Παντοπωλείον», «Ηλίανθος», «Ναράγιενα», «Ελληνικά Καλούδια» και στη Θεσσαλονίκη στο «Green House»
2. Πρωτόλαδο Στατήρ: Πράσινο σκούρο αγουρέλαιο, με πολύ δυνατή γεύση, «σώμα» και πράσινα αρώματα. Από τη Χαλκιδική. Ποικιλία: Ελιά Χαλκιδικής. Στα ΑΒ
3. Μellailaion – άωρον έλαιον: Πικάντικο, δυνατό και αρωματικό, με γεμάτη γεύση. Από τα Πηγάδια Ερμιόνης. Ποικιλία: Κορωνέικη. Στα: «Νora’s deli», «Πεντελικό – Παραδοσιακό παντοπωλείο»
4. Elawon: Φρουτώδες και πικάντικο. Από τις Μυκήνες. Ποικιλία: Κορωνέικη. Στα: «Aλεξανδρής», «Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής», «Νora’s deli».
* Τον Φεβρουάριο είναι επίσης εποχή των εσπεριδοειδών. Ακόμη βρίσκουμε αγκινάρες, κουνουπίδια, λάχανα, μπρόκολο, σπανάκι, σέσκουλο, ραδίκια, μυρώνια και καυκαλήθρες, σέλινο, σαλάτες, τσουκνίδες, καρότα, σελινόριζες, παντζάρια, πράσα, πατάτες, ραπανάκια, μαραθόριζες, ρόκα και βουνίσια χόρτα. Σε ψάρια και θαλασσινά έχουμε: αθερίνα, αστακό, γαρίδες, γοφάρια, γυαλιστερές, καλαμάρια, καραβίδες, κουτσομούρες, λυθρίνια, μπαρμπούνια, παλαμίδες, στήρες, χταπόδια, ροφούς, συναγρίδες, σφυρίδες, τσιπούρες, βραστόψαρα, όλα τα όστρακα.
