Άγριο βουνό στο ταψί
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για όσα μας δίνουν τα άγρια βουνά -ανάσες, καρπούς και μύθους- και για όσα μας παίρνει η πιο άγρια πόλη. Για τη ζωή που είναι αγρίως πιθανή.
Πότε πρωτοεμφανίστηκε το ουίσκι στην Ελλάδα;
Ο αείμνηστος Μιχάλης Κατσίγερας αναζητά τα ίχνη του ουίσκι στα χρονογραφήματα και τα λογοτεχνικά κείμενα των αρχών του 20ου αιώνα.
Ένα σουβλάκι… Αθήνα που καίει στο στόμα
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για το αγαπημένο του σουβλατζίδικο, τον Λευτέρη τον Πολίτη στην Ομόνοια, που πολλά έχουν δει τα μάτια του. Τριγύρω του, Αθήνα βαθιά.
Το σμυρναίικο κουσάφι είναι χρυσάφι
Μια ελαφριά κομπόστα από ξερά φρούτα είναι το κουσάφι ή κοσάφι. Ένα γλυκάκι των τριών υλικών, κειμήλιο οικογενειακό, μικρασιάτικη παράδοση συμπυκνωμένη.
Στις ταβέρνες για να μπεις πρέπει πρώτα λίγο να σκύψεις
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για την παλιά ελληνική ταβέρνα, για τα καλά και τα στραβά της, για το παρελθόν και για το μέλλον της. Για όλα αυτά που την κάνουν σύμβολο του λαϊκού πολιτισμού μας.
Δεν ξέρουμε τίποτα για τη μικρασιάτικη κουζίνα ακόμα
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για τους ανεξερεύνητους μαγειρικούς θησαυρούς της Μικράς Ασίας.
Οι ντόπιες πρώτες ύλες είναι τα αστέρια
Μια γαστρονομία εθνική, ουσιωδώς εξαγώγιμη, δεν μπορεί παρά να «πατάει» στα θαυμαστά μας προϊόντα: τα τυριά, τα χόρτα, τα ζαρζαβατικά, τα κρέατα...
Το κακουλέ, μια βαρκούλα
Στο τηγανάκι, στο γουδί ή στην άκρη της γλώσσας, το κακουλέ είναι ένα σποράκι μαγικό, μια γεύση, ένα άρωμα που σε παίρνει και σε πάει ταξίδια μακρινά.
Ένα μπάρμπεκιου με τον μπαμπά μου τον Προμηθέα
Μια δυνατή «φαγητική» ανάμνηση που σφυρηλατήθηκε στο αμόνι του χρόνου και της απώλειας.
Η θεία Μερόπη, η Mrs Dalloway της Δραπετσώνας
Έφερνε βόλτα το εργοστάσιο, τις δουλειές του σπιτιού, τα παιδιά, όλους και όλα. Γυναίκα ακούραστη –μια μπαταρία που όσο άδειαζε... γέμιζε–, η θεία Μερόπη ήταν οικοδέσποινα μαγική.
Εκείνο το ταψί που δεν ξαπόσταινε ποτέ
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για ένα ένα ταψί τυρόπιτα που είναι... μια ζωή. Με τις χαρές της, με τις τσαλάκες της και τα κομμάτια που λείπουν.
O καφενές είναι ένα κορυφαίο σύμβολο της Κρήτης
Με τη γλυκιά ρακή του, με τον μεζέ του, ο κρητικός καφενές είναι ένα πρόσπιτο, ένα σπίτι πριν από το σπίτι, οικεία παράδοση, φιλοξενία καρδιακή, με τη γεύση του τόπου.
