Το αγαπημένο μυρωδικό των Ιταλών με το έντονο άρωμα, εκτός από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, νοστιμεύει κρέας, ψάρι αλλά και απλά λαδόξιδα.
Στα Λατινικά, το φασκόµηλο λέγεται salvia, το οποίο σηµαίνει σωτηρία, καθ’ όσον χρησιµοποιήθηκε ως πανάκεια, ως αφέψηµα αλλά και ως βάση αλοιφής, θεραπευτικό για το στόµα, τόσο για τραυµατισµούς όσο και για άφθες, φαρυγγίτιδα, ουλίτιδα καθώς και ως λάδι – επειδή το αιθέριο έλαιο περιέχει τερπένες και θεραπευτικές ρητίνες. Χρησιµοποιήθηκε ακόµη ως αντισηπτικό, ως αντιφλογιστικό και ως αντιεφιδρωτικό. Θέλει όµως προσοχή κατά την κύηση και στην περίπτωση υπέρτασης.
Οι Ιταλοί λατρεύουν το φασκόµηλο και το χρησιµοποιούν πάρα πολύ σοφά µε χοιρινό, µε κοτόπουλο και µε ζυµαρικά στα οποία προσθέτουν βούτυρο. Ο συνδυασµός του λίπους και του φασκόµηλου είναι ιδανικός. Ολοι γνωρίζουµε το ρωµαϊκό (της Ρώµης) σαλτιµπόκα, όπου όλο το µυστικό είναι ένα φύλλο φασκόµηλου µέσα στο τυλιχτάρι. Το φασκόµηλο θέλει προσοχή, διότι είναι εξαιρετικά ισχυρό, άρα έχει την τάση να επικαλύπτει τα πάντα. Θα βάλουµε, λοιπόν, µικρές ποσότητες, 2 – 3 φύλλα για παράδειγµα, στα µαγειρικά µας. Οι Κρητικοί το χρησιµοποιούν για το κάπνισµα των λουκάνικων αλλά και για το κάψιµο των παραδοσιακών ξυλόφουρνων, διότι δίνει άρωµα. Θα το ψιλοκόψουν επίσης στη συνταγή τους για τηγανητό χοιρινό συκώτι. Πολύ συχνά, το φασκόµηλο χρησιµοποιείται σε αντικατάσταση του δεντρολίβανου ή ακόµη µέσα στα όσπρια, για να τα προφυλάξει από τα ζωύφια, ό,τι κάνουµε και µε τα φύλλα δάφνης. Θα το συναντήσουµε επίσης σε τουρσιά, αλλά και στη µαγειρική, ψιλοκοµµένο σε λαδόξιδα ή για αρωµατισµό µπουτιών αρνιού.
Θα βρούµε πράσινο και µοβ φασκόµηλο. Το µοβ έχει µια πιο φαρµακευτική γεύση. Καλό είναι να µη χρησιµοποιούµε το διακοσµητικό φασκόµηλο, είναι εξαιρετικά πικρό.
