Οι επιχειρηματίες της εστίασης μας δίνουν τη δική τους οπτική για τα πράγματα, όσον αφορά στο restart της οικονομίας μετά την πανδημία.
Την αγωνία της επόμενης μέρας μπορούμε να τη συνοψίσουμε στο εξής: στην έλλειψη πελατείας. Αυτή θα έχει να αντιμετωπίσει το μεγάλο κομμάτι της ελληνικής εστίασης που ασχολείται με τον τουρισμό και οι προσπάθειές μας πρέπει να επικεντρωθούν στο πώς θα προσελκύσουμε κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο η γαστρονομία πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για επισκέπτες που αναζητούν την ιδιαιτερότητα στην εμπειρία των κυκλαδίτικων διακοπών. Ας δούμε την κρίση σαν μια παρένθεση και σ’ αυτές τις παρενθετικές συνθήκες να εστιάσουμε όχι μόνο στο αύριο, αλλά κυρίως στο μεθαύριο, για να δικαιωθεί η δουλειά τόσων χρόνων. Τι εννοώ;
Η Ελλάδα ήταν πάντοτε ένας ασφαλής τόπος για τους επισκέπτες της, και αυτό πρέπει να αποδείξουμε εν μέσω πανδημίας, τηρώντας τις οδηγίες και τα υγειονομικά πρωτόκολλα της πολιτείας. Αλλά με έναν τρόπο οικείο, προσιτό. Το εστιατόριο είναι κατ’ αρχάς ένας τόπος φιλοξενίας και θα πρέπει να υποδεχτούμε τους πελάτες σαν φίλους που καλέσαμε στο σπίτι μας. Οι μάσκες, τα γάντια, τα απολυμαντικά μπορεί να κρύβουν το χαμόγελό μας, αλλά όχι τη διάθεσή μας. Ας παραμείνουν αξεσουάρ υγειονομικής ασφάλειας, αλλά στο χέρι μας είναι οι χώροι μας να αποπνέουν ατμόσφαιρα εστιατορίου και όχι προθάλαμο χειρουργείου. Όσον αφορά το φαγητό και το ποτό, αυτά δηλαδή που προσφέρει ένα εστιατόριο, πιστεύω ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε τη φιλοσοφία μας ειδικά στη Σαντορίνη και στα κυκλαδονήσια, όπου μετά από πολλή δουλειά καταφέραμε η τοπική κουζίνα και τα τοπικά προϊόντα να είναι τα ζητούμενα από τους επισκέπτες μας.
Είναι κρίμα να επιστρέψουμε σε εύκολες λύσεις. Η συνεργασία μας με τους τοπικούς παραγωγούς, τους οινοποιούς, τους ζυθοποιούς, τους τυροκόμους κ.ά., πέραν του ότι προσθέτουν στο στοιχείο της ιδιαιτερότητας που προσλαμβάνουν οι επισκέπτες μας, δημιούργησε μια παράλληλη οικονομία, που πρέπει να ενισχυθεί, ώστε να δώσει λύσεις στα οικονομικά αδιέξοδα που θα ακολουθήσουν με την πτώση της τουριστικής κίνησης. Με την ελληνική νοοτροπία «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα» δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να ζήσει η κατσίκα, για να επιβιώσουμε κι εμείς. Οι εύκολες λύσεις για να κερδίσουμε κάτι από το σήμερα είναι σίγουρο ότι θα καταστρέψουν το μεθαύριο. Χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά με συνεργασία, συνεργασία, συνεργασία.
Ο πρωτογενής, ο δευτερογενής και ο τριτογενής τομέας θα πρέπει να συνεργάζονται για κοινή προβολή και να αλληλοσυμπληρώνονται, ώστε η γαστρονομία να γίνει πρέσβης των ελληνικών προϊόντων και τα ελληνικά προϊόντα πρεσβευτές του τουρισμού. Βέβαια και το κομμάτι της εστίασης θα δοκιμαστεί σκληρά από την κρίση. Ο υπερ-επαγγελματισμός που υπάρχει, με συσσωρευμένα προβλήματα, με την οικονομική δυσπραγία των μικρών επιχειρήσεων και την έλλειψη σχεδιασμού για σοβαρή στήριξη από την πολιτεία, φοβάμαι ότι θα δοκιμάσει σκληρά τις αντοχές μας, οπότε ο καθείς και ο δρόμος του;
* Ο κ. Γιώργος Χατζηγιαννάκης είναι ιδιοκτήτης του βραβευμένου εστιατορίου Selene στη Σαντορίνη.