Τα κορίτσια γοητεύονται από τους μουσικούς, μου είχε πει πονηρά. Τα έξυπνα κορίτσια, όμως, γοητεύονται από τους καλούς μουσικούς και από αυτούς που ξέρουν να μαγειρεύουν, είχα συμπληρώσει, προσπαθώντας να του κλείσω το μάτι, δεξιότητα που μέχρι σήμερα δεν έχω κατακτήσει. Η ντουλάπα του άδεια, οι βαλίτσες γεμάτες, οι μπαγκέτες, που βρίσκονταν σε όλο το σπίτι και με ενοχλούσαν, μαζεμένες προσεκτικά σε θήκες και η κοινή μας ζωή αλλάζει μορφή. Η συμμετοχή μου στο συμμάζεμα, εκτός από το επικριτικό μου βλέμμα, το αγαπημένο «Γκαζάκι» του Βαγγέλη και το σημειωματάριο με αγαπημένες του συνταγές. «Χαίρομαι που φεύγω», μου λέει. «Πλέον οι αναμνήσεις μου από τα ελληνικά καλοκαίρια άλλαξαν χρώμα, γέμισαν καπνό». «Να φτιάχνεις καγιανά και τηγανόψωμα», του λέω φωναχτά, ενώ από μέσα μου του φώναζα: «Να φτιάχνεις τις αναμνήσεις σου».
Σε ένα τηγάνι ρίχνεις μια μικρή κονσέρβα ολόκληρα ντοματάκια (δεν θα έχει νόστιμες φρέσκες ντομάτες εκεί), μαζί με λάδι και αλατοπίπερο, και τις μαγειρεύεις μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους. Με μια σπάτουλα θα τα ανακατεύεις ώστε να χοντροκοπούν. Σπας 3-4 αυγά και τα ανακατεύεις με τη σπάτουλα, να ανακατευτούν με την ντομάτα και να σφίξουν. Πασπαλίζεις με ρίγανη. Απαραίτητο συνοδευτικό το τηγανόψωμο, συνταγή προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα: Ανοίγεις μια κονσέρβα ζύμη για ψωμί από αυτές που βρίσκεις στα σούπερ μάρκετ. Τη χωρίζεις σε κομμάτια, κάθε κομμάτι το πλάθεις με όσο τριμμένο τυρί θέλεις (όσο να πεις, τυριά έχουν πολλά εκεί), το ανοίγεις σε πιτάκι και το τηγανίζεις σε λίγο λάδι και απο τις δύο πλευρές, μέχρι να ροδίσει. Καλές αναμνήσεις.
